Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έτρεχε με υψωμένα τα χέρια και φιλούσε όποιον έβρισκε μπροστά του. Οι οπαδοί του Τριφυλλιού τον αποθέωναν. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν μπορούσε να περιμένει τους παίκτες να ανέβουν στο πόντιουμ για την απονομή. Άρπαξε την κούπα και τη σήκωσε πρώτος. Η εικόνα δυο μικροκαμωμένων ανθρώπων να πανηγυρίζουν σαν μωρά παιδιά ανάμεσα στα θηρία, καταντά γραφική. Κι όμως εδώ είναι ένα απ’ τα μυστικά ενός από το πιο λαμπρά ελληνικά success stories.
Η δίψα αυτών των δυο μικρών ανθρώπων για νίκες και τίτλους. Χωρίς τέλος, χωρίς όριο και το κυριότερο, χωρίς να δείχνουν αλαζονικοί και “μεγαλοπρεπείς”. Το success story του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ έχει την υπογραφή τους. Πήραν την ομάδα στα δύσκολα, έφαγαν πολλά «χαστούκια» στην πορεία και τελικά την έφεραν πέντε φορές στην κορυφή της Ευρώπης.
Η συνταγή αναζητείται… Δεν είναι μόνο ο Ομπράντοβιτς, το μεγάλο κεφάλαιο του ΠΑΟ. Ο προπονητής και πατέρας παράλληλα των παικτών του. Ο αρχιτέκτονας που συνέδεσε και αυτός το όνομά του με την μεγάλη πορεία του τριφυλλιού. Ο άνθρωπος που έχει πάρει σχεδόν τα πάντα και από πολλούς θεωρείται ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην Ευρώπη. Είναι ότι οι δυο μικροκαμωμένοι πρόεδροι, είχαν την ευφύια να τον εμπιστευτούν και να τον αφήσουν για δέκα χρόνια να κάνει το απόλυτο κουμάντο και να σχεδιάσει την ομάδα, όπως αυτός ξέρει. Αυτοί ασχολούνται με τις δουλειές τους και με το πως όλοι θα είναι ικανοποιημένοι και καλοπληρωμένοι για να κάνουν τη δουλειά τους με ηρεμία. Και στο τέλος, σχεδόν σε κάθε τέλος, πίνουν τη σαμπάνια απ’ την κούπα…
Κάπως έτσι, διοίκηση, προπονητής και παίκτες, έχουν γίνει η καλύτερη «ομάδα» στην Ευρώπη, η πιο δεμένη «οικογένεια», το ωραιότερο ελληνικό success story που διδάσκει το απλό μπάσκετ, το “ορθόδοξο” μάνατζμεντ και τα “παίρνει όλα”. Ως Ολυμπιακάκιας δε ζηλεύω, ούτε τους φθονώ. Αρνούμαι να αναζητήσω τους λόγους της επιτυχίας αλλού…, πέρα από αυτό υπάρχει και φαίνεται. Στην απλό που τελικά είναι και το πιο πολύπλοκο…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
