Μείναμε όλοι κατάπληκτοι όταν η γνωστή από το «οι μετανάστες στο κέντρο απλά το πρωί λιάζονται» κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου, δήλωσε δημόσια προ ημερών, ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστήκαμε να ενηλικιωθούμε απότομα». Έληξε δηλαδή γι’ αυτήν η περίοδος μεταξύ παιδιού και εφήβου κατά την οποία όλοι πιστεύουν ότι η βούλησή τους καθορίζει τον κόσμο.
Βρίθει όμως ακόμη από τέτοιους η «Πρώτη Φορά Αριστερά» (ΠΦΑ εφεξής). Μεταξύ αυτών ο αυταπατώμενος πρωθυπουργός και κυρίως δύο υπουργοί του που επιλέγω σαν χαρακτηριστικούς του είδους: τους συντρόφους Σκουρλέτη και Δρίτσα, (τον σύζυγο της ενιληκιωθήσας), με αθεράπευτες νεανικές ιδεοληψίες, κρατικιστές, εχθροί της ιδιωτικής οικονομικής ανασυγκρότησης του τόπου.
Ο δεύτερος προσπάθησε να ματαιώσει δόλια την επένδυση της COSCO στον ΟΛΠ για ικανοποίηση της λιμενεργατικής εκλογικής του πελατείας στον Πειραιά. Εντοπίστηκε την τελευταία στιγμή παρακάμφθηκε, απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση στον ανασχηματισμό του Νοεμβρίου 2016 και είναι πλέον ακίνδυνος.
Ο πρώτος όμως είναι και παραμένει ιδιαίτερα επικίνδυνος. Γεννημένος το 1962 στην Αθήνα, σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πειραιά. Από τα μαθητικά του χρόνια οργανώθηκε στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα. Από το 1986 έως το 2011 όπως γράφει το βιογραφικό του, εργαζόταν στον ιδιωτικό τομέα στους τομείς της εμπορίας εργαλείων χειρός, της εστίασης και της παροχής υπηρεσιών υγείας & ομορφιάς.
Με αυτά τα εφόδια ως Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας από τον Σεπτέμβριο του 2015 έγινε γνωστός για την λυσσαλέα του εναντίωση σε κάθε είδος επένδυσης ή ιδιωτικοποίησης και την εχθρότητα του ακόμη και προς το ΤΑΙΠΕΔ. Πρόσφατα, αναρμόδιος πλέον, εναντιώθηκε στην πώληση τμήματος της ΔΕΗ, από χρόνια υποχρέωσή μας για την δημιουργία ανταγωνισμού μεταξύ των παρόχων ηλεκτρικής ενεργείας στην χώρα μας και πτώση τιμών. Του «τράβηξαν το αυτί» και συμφώνησε γελοιοποιούμενος, επικαλούμενος το αριστερό κομματικό του ήθος! «Αναβαθμίστηκε» όμως αντί να αποπεμθεί όπως ο Δρίτσας στον ίδιο ανασχηματισμό του Νοεμβρίου 2016, σε Υπουργό Εσωτερικών όπου έχει αναλάβει την αύξηση της πελατειακής εκλογικής βάσης και του ΣΥΡΙΖΑ και της δικής του, με παράνομες μονιμοποιήσεις προσωπικού των Δήμων.
Ο κ. Σκουρλέτης είναι εκπεφρασμένος εχθρός της αστικής τάξης που με κάθε ευκαιρία εσκεμμένα και συστηματικά φτωχοποιεί. Προσκολλημένος σε παρωχημένες μαρξιστικές ιδεοληψίες περί ταξικής στρωμάτωσης, είχε πει σε εργαζόμενο στην επένδυση στις Σκουριές που του ζητούσε να μην την διώξει γιατί θα έμενε άνεργος το ανεκδιήγητο: «μα δεν έχεις ταξική συνείδηση? Με το αφεντικό σου είσαι;».
Δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι μαρξιστική ταξική πάλη μεταξύ «μπουρζουαζίας» και «προλεταρίων» δεν υπάρχει σε χώρα όπου ακόμη και οι αγρότες, λόγω της διανομής της εκκλησιαστικής περιουσίας σε ακτήμονες απέκτησαν και γη και δικά τους μέσα παραγωγής. Δεν υπάρχει ιστορικός, κοινωνιολόγος ή πολιτικός επιστήμων ξένος ή Έλληνας που να μην διαπιστώνει ότι στο νεοελληνικό κράτος δεν υπήρξε ποτέ εμπεδωμένη κυρίαρχη μεγαλοαστική τάξη όπως στην Μεσευρώπη. Οι περισσότεροι, επιφανέστεροι και πιο δημιουργικοί, προέρχονταν – μια, δύο το πολύ τρεις γενιές πίσω- από μικροαστικά, αλλά και λαϊκά ή αγροτικά στρώματα. Με θυσίες των γονιών τους μορφώθηκαν και με σκληρή εργασία και την έμφυτη τους επιδίωξη «αριστείας» οι ίδιοι, ξεχώρισαν στην πολιτική, τις επιχειρήσεις και τις επιστήμες. Δεν εδραίωσαν όμως «τάξη», λόγω της κοινωνικής κινητικότητας που επικράτησε από την συγκρότηση του νεοελληνικού Κράτους στην χώρα μας και της συνεχούς όσμωσης των κοινωνικών στρωμάτων με άμβλυνση και των οικονομικών αντιθέσεων και λογω των πελατειακών σχέσεων.
Το αριστερό κυβερνητικό συνονθύλευμα της ΠΦΑ που μας κυβερνά από το 2015, δεν θα «ενηλικιωθεί» ποτέ όπως η κυρία Τασία που άρχισε να καταλαβαίνει ότι δεν είναι πια σε μαθητικό 15μελές. Αποτελείται από αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες με διαφορετικές πολιτικές «ατζέντες». Η μία την αναβίωση του εμφύλιου πολέμου η άλλη επιδιώκοντας την εγκατάσταση απολυταρχικού καθεστώτος λατινοαμερικανικού τύπου, οι νεομαρξιστές «διανοούμενοι» να προσπαθούν να μας αφελληνίσουν και τα συνήθη τρωκτικά να αδειάζουν το Δημόσιο Ταμείο.
Η συνεχιζόμενη και δύσκολα επανορθώσιμη κοινωνική ζημία που ζούμε είναι ο κύριος λόγος που πρέπει να απαλλαγούμε από την ΠΦΑ όσο πιο γρήγορα γίνεται.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
