Ο πρωθυπουργός αποφάσισε αυθαίρετα το κλείσιμο της ΕΡΤ. Πολλές ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές αναλύσεις επιστρατεύτηκαν για να δικαιολογήσουν αυτήν την κίνηση. Δεν θα σταθώ στα επίσημα στοιχεία του μνημονιακού Υπουργείου Οικονομικών, που αποδεικνύουν ότι η ΕΡΤ το Μάρτιο είχε 41 εκ. πλεόνασμα, ούτε το ότι η ΕΡΤ συνεισφέρει ετησίως 129 εκ. στον κρατικό προϋπολογισμό.
Το καλό επίσης είναι ότι αυτές τις ημέρες πραγματικά έγινε μια παραγωγική συζήτηση στην ΕΡΤ και ο λαός ενημερώθηκε για σημαντικές πτυχές των ιδιωτικοποιήσεων. Ο κόσμος έμαθε π.χ. ότι πρώτοι στη λίστα για το κλείσιμο είναι φορείς που προστατεύουν τα μνημεία και τις αρχαιότητες , λες και φιλελευθερισμός σημαίνει η νεκρανάσταση του Αβά Φρουμόντ το 2013.
Έμαθε ότι η γερμανική εταιρεία που διαχειρίζεται τον ΟΤΕ έβγαλε εκατομμύρια από την ανακύκλωση των παλαιών θαμμένων καλωδίων , που φορτώθηκαν και ανακυκλώθηκαν στη Γερμανία . Έτσι στους Γερμανούς έμειναν και οι πρώτες ύλες , μολύβι και χαλκός , πανάκριβα πλέον , και οι αμοιβές στους Γερμανούς εργαζόμενους που δούλεψαν στην ανακύκλωση και η προστιθέμενη αξία αυτής της διαδικασίας .
Αν θεωρούμε ότι η σωτηρία προέρχεται από την πολλαπλασιαστική δυναμική του ιδιωτικού κεφαλαίου , τότε το κεφάλαιο αυτό πρέπει να κατευθύνεται προς νέες επενδύσεις σε καινούργιους τομείς . Οι παλιοί υπάρχουν . Η ιδιοκτησιακή αλλαγή στον ήδη υπάρχοντα παραγωγικό ιστό δεν πολλαπλασιάζει τίποτα .
Επίσης η ιδιοκτησιακή ταυτότητα σημαίνει κάτι καθώς η αποεθνικοποίηση του παραγωγικού ιστού και η παραχώρησή του σε εξωεθνικά κεφαλαιουχικά σχήματα δεν είναι ιδιωτικοποίηση είναι αποικιοκρατία .
Άρα η προσπάθεια της παραγωγικής ανασυγκρότησης της Χώρας πρέπει να αποβλέπει κυρίως στη δέσμευση εθνικών κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης . Είτε ιδιωτικών , είτε δημοσίων , είτε με τη σύμπραξη του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα . Και αν η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν δείχνει διατεθειμένη , τότε το βάρος πέφτει στο δημόσιο τομέα . Αλλά , μετά η εμπορική χρήση , η εκμεταλλευτική χρήση για κερδοφορία από το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν μπορεί να είναι τσάμπα , όπως ήταν π.χ. από τους ιδιωτικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς για το οπτικοακουστικό υλικό ιδιοκτησίας της ΕΡΤ .
Αυτή τη στιγμή η “ιδιωτικοποιήσεις ” δεν είναι ιδιωτικοποιήσεις . Είναι εξαγορές των δημόσιων παραγωγικών μέσων από κρατικές εταιρείες άλλων χωρών, σε μη ανταγωνιστικό , αλλά σε εξ ίσου μονοπωλιακό περιβάλλον , μέσα στο πλαίσιο όχι απλώς ενός ασφυκτικού κρατισμού , αλλά μιας ολιγαρχικά υπερεθνικά διευθυνόμενης τραπεζοκρατίας .