Προωθείται εκτενώς στη Χώρα η λεγόμενη θεωρία των άκρων. Δηλαδή ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας κοινωνικός διπολισμός, ο οποίος εάν καταρρεύσουν τα μετριοπαθή αστικά κόμματα θα εκδηλωθεί με όρους αναρχίας από τις συγκρούσεις μεταξύ των ακραίων. Η πολιτική λογική αυτή δεν είναι καινούργια . Επιστρατεύεται κάθε φορά που υπάρχει μία ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας.
Η πρώτη της εμφάνιση είναι στην Κατοχική Ελλάδα όπου, περί το 1942, ο ΕΛΑΣ ελέγχει τα 2/3 περίπου της Ελλάδας . Εκεί αναπτύσσεται η συζήτηση «και μετά την απελευθέρωση τί?».
Ο φόβος της ριζοσπαστικοποίησης εξουδετερώνει την ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας . Η συνεργασία με τον ξένο κατακτητή τυποποιείται ως προτιμώτερη από τον κίνδυνο της απελευθέρωσης με τίμημα τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας . Διότι πέρα από τους δωσιλόγους ιδρυτές κάποιος έπρεπε να στελεχώσει τα τάγματα ασφαλείας . Και πέρα από τα εγκληματικά στοιχεία που συγκρότησαν αρχικά τον πυρήνα , υπήρξαν και Έλληνες οι οποίοι έβλεπαν ως πλέον πατριωτική κίνηση την συνεργασία με τον κατακτητή παρά την εκδίωξη του κατακτητή με κίνδυνο την εγκαθίδρυση ενός μπολσεβικικού κράτους . Η συνεργασία με τις Δυνάμεις Κατοχής νομιμοποιείται από το Δίκαιο της ( τότε ) Κρίσης . Αν θα διαβάσουμε την αλληλογραφία των δωσιλόγων , η ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας προκρίνεται ως τακτική «αυτοάμυνας στο μπολσεβικισμό» .
Από την άλλη , η ηγεσία του ΚΚΕ γνωρίζει ότι η ριζοσπαστικοποίηση δεν τείνει στη σύμπηξη κομμουνιστικού επαναστατικού κινήματος . Και ενδομύχως δεν επιθυμεί την κλιμάκωση ενός ριζοσπαστικού απελευθερωτικού αγώνα . Θέλει να ακυρώσει οποιαδήποτε πιθανότητα μη κομμουνιστικού ριζοσπαστισμού . Γι’ αυτό το λόγο δίνει εντολή στην κομμουνιστική ηγεσία του ΕΛΑΣ να μη προχωρήσει στην απελευθέρωση των Αθηνών . Συμπράττει στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας . Συνυπογράφει τη Βάρκιζα . Και μετά πράττει όλως αντιφατικώς , μη αποδεχόμενη τη λογική του κοινοβουλευτισμού και του δημοψηφίσματος . Επιλέγει τη λογική της εμφύλιας σύρραξης για να προωθήσει την σπέκουλα . Και πληρώνει το μεγάλο αντίτιμο όλος ο προοδευτικός λαός , αφού μετέπειτα ο νικητής νομιμοποιεί όλη την αντικομμουνιστική υστερία επί 2 δεκαετίες , στην οποία καταπνίγονται και παρασύρονται στην άβυσσο όλες οι ηρωικές πράξεις της Εθνικής Αντίστασης . Το ΚΚΕ καταγράφει όμως μια τακτική νίκη , αφού έτσι έχει την υπεροχή λόγω του μηχανισμού του να οικειοποιηθεί την Εθνική Αντίσταση .
Αργότερα , επί κυβερνήσεων κέντρου , και λίγο πριν την αποστασία του 1965 , η συζήτηση επανέρχεται από τον ίδιο τον Γεώργιο Παπανδρέου , προκειμένου να απομονώσει πολιτικά τις πορείες και τις διαδηλώσεις που διοργανώνει η ΕΔΑ και γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία . Και πάλι η ΕΔΑ έχει μία κομμουνιστογενή ηγεσία . Και πάλι ο μηχανισμός του ΚΚΕ δεν βλέπει με καλό μάτι την ΕΔΑ , αφού η ριζοσπαστικοποίηση και πάλι δεν συντελείται με τους όρους που επιθυμεί το ΚΚΕ , είναι μια πατριωτική κίνηση , σοσιαλίζουσα ίσως αλλά όχι κομμουνιστική . Έχει ως στόχους τη δημοκρατικοποίηση της αστικής κοινωνίας και όχι την ανατροπή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας . Τότε , ξανά , οι διαπαιδαγωγημένες από τον αντικομμουνισμό δυνάμεις επιλέγουν τη λογική της « αυτοάμυνας » , ήτοι της ακροδεξιάς βίας κατά του ριζοσπαστικού κινήματος , η οποία είχε ήδη σχηματοποιηθεί με τη δολοφονία Λαμπράκη . Δυστυχώς και πάλι η θεωρία των άκρων δεν ευνοεί τις δυνάμεις του κέντρου ή της αστικής δεξιάς , αλλά τις ακροδεξιές – φασιστικές δυνάμεις, οι οποίες καταλήγουν στην χούντα 1967 – 1974 .
Και πάλι , λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας η κυβέρνηση Καραμανλή, προσχωρεί σε αυτή τη λογική την οποία προωθεί με τον όρο «αριστεροχούντισμός» , για να καταπνίξει το αίτημα των λαϊκών διεκδικήσεων . Η δολοφονία των Κουμή – Κανελλοπούλου , νομιμοποιείται ως παράπλευρη απώλεια από τις κυβερνήσεις Καραμανλή , και ως αντίβαρο στην περιθωριακή δράση της πολιτικά απομονωμένης «17 Νοέμβρη» .
Επιχειρείται και πάλι η συμμαχία της γραφειοκρατικής ηγεσίας του ΚΚΕ με τις μνημονιακές δυνάμεις . Δεν είναι τυχαία ούτε η προσπάθεια αποδόμησης του ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ , ούτε ο ξαφνικός έρως των εκπροσώπων της μνημονιακής λογικής με το πολιτικό πτώμα του ΚΚΕ . Ούτε η προσπάθεια τοποθέτησης του ΚΚΕ εκτός των άκρων . Το ΚΚΕ υιοθετεί την τοποθέτηση του εκτός ριζοσπαστικού κινήματος , αφού βλέπει ότι η απήχησή του περιορίζεται και ο μοναδικός σκοπός του είναι η σταλινική αποδόμηση της άλλης αριστεράς.
Η αναπτυσσόμενη θεωρία των άκρων όμως δεν ευνοεί τα αστικά κόμματα . Με τη θεωρία των άκρων συνετρίβησαν στο παρελθόν . Ο μόνος που ευνοείται από η θεωρία των άκρων είναι η Χρυσή Αυγή . Αφού είναι το άκρο που αναπτύσσει την «αυτοάμυνα » κατά της ανύπαρκτης «αριστερής βίας » . Και τούτο γιατί στο ερώτημα ποιος θα αποσοβήσει τον κίνδυνο από την αριστερά , η απάντηση δεν είναι το αστικό κέντρο , αλλά η άκρα δεξιά . Μπουνιές δεν θα παίξει με την αριστερά ο κ. Σαμαράς , ή τα μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδος , διότι δεν μπορούν . Σε αυτό το γήπεδο όμως το οποίο προκρίνεται από τις κεντρίστικες αντιλήψεις θα διαπρέψουν τα μέλη της Χρυσής Αυγής .
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
