Σήμερα πραγματοποιείται στις Βρυξέλλες μια ακόμα κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής. Αυτή τη φορά το διακύβευμά της δεν είναι η κρίση στην ευρωζώνη, αλλά ο καθορισμός του νέου Δημοσιονομικού Πλαισίου 2014-2020. Μέσω του κοινοτικού προϋπολογισμού η Ένωση χρηματοδοτεί τα κοινοτικά προγράμματα που έχουν σχέση με την έρευνα, την καινοτομία, τη γεωργία, τη συνοχή αλλά και όλους τους τομείς που δημιουργούν ανάπτυξη.
Επομένως, για να διασφαλιστεί ότι θα υπάρχει συνέχεια και δε θα τεθούν σε κίνδυνο τα προγράμματα αυτά λόγω έλλειψης πόρων έχει δημιουργηθεί το λεγόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο στο οποίο ορίζεται το ύψος των πόρων που θα διανεμηθούν σε όλες τι πολιτικές για διάστημα επτά χρόνων.
Με δεδομένη την οικονομική κρίση αλλά και τις συνθήκες ύφεσης που έχουν δημιουργηθεί σε αρκετά κράτη μέλη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θεωρεί ότι το νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο πρέπει να αντανακλά τη “Στρατηγική Ευρώπη 2020” για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αλλά και όλες τις άλλες πολιτικές που μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ανάπτυξης.
Όμως το πάγωμα του προϋπολογισμού στα επίπεδα του 2013, έτσι όπως προτείνεται από ορισμένα κράτη μέλη, σημαίνει μη βιώσιμη επιλογή για πολλά προγράμματα που έχουν σχέση με την καινοτομία, την έρευνα την ενέργεια. Όλους δηλαδή αυτούς τους τομείς που χρειάζεται διακαώς η ΕΕ για να ξεφύγει από την ύφεση και να δημιουργήσει ανάπτυξη.
Ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις. Οι επενδύσεις χωρίς πόρους είναι απλά ανέφικτες.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς πολλές φορές έχει τονίσει ότι “η ΕΕ έχει ανάγκη έναν προϋπολογισμό για να επενδύσει στην ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Οι περικοπές δείχνουν τρομερή ανευθυνότητα”.
Οι περισσότεροι ευρωβουλευτές ασπάζονται την άποψη αυτή γι’ αυτό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις συνομιλίες με το Συμβούλιο δεν έκανε πίσω στις θέσεις του, επιμένοντας σε έναν προϋπολογισμό που θα δημιουργήσει ξανά την ελπίδα στους ευρωπαίους πολίτες.
Το κουτί της Πανδώρας όμως άνοιξε. Η περίοδος όπου τα κοινοτικά κονδύλια μοιράζονταν αφειδώς στις χώρες της συνοχής έχει οριστικά τελειώσει. Κάποιες χώρες που είναι καθαροί εισφορείς στην Ένωση έχουν “στυλώσει τα πόδια” όσον αφορά την πολιτική της Συνοχής και τη Γεωργική Πολιτική. Αρνούνται να προχωρήσουν στη διαδικασία αν δεν υπάρξει μια γερή αναδιάρθρωση στους παραπάνω τομείς. Ευνόητο είναι λοιπόν να μπαίνει στο τραπέζι της συζήτησης και η αναθεώρηση του συστήματος των Ιδίων Πόρων. Όσο ο προϋπολογισμός της Ένωσης εξαρτάται από τις εθνικές συνεισφορές, θα συγκρούεται με τη λογική του ποιός προσφέρει τα περισσότερα και άρα έχει και τον τελευταίο λόγο.
Ένα γνήσιο σύστημα ιδίων πόρων θα επέτρεπε να επικεντρωθεί η συζήτηση στα σχέδια και τις φιλοδοξίες της Ευρώπης και όχι στο δούναι και λαβείν του κάθε κράτους μέλους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Ελλάδα θα πρέπει να δώσει μεγάλη μάχη για να διασφαλίσει επαρκείς πόρους από τα κοινοτικά κονδύλια, που απ’ ότι φαίνεται, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσουν το ποσό της προηγούμενης περιόδου. Και σε μια περίοδο κρίσης σαν αυτή που διανύουμε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
