Από τότε που τα μνημόνια μπήκαν στη ζωή μας το διαδίκτυο, αλλά και κάθε πολιτική συζήτηση κυριαρχείται από ανόητα σχόλια περί διεθνών τοκογλύφων και περί ξένων funds που θέλουν να “κλέψουν” την περιουσία των Ελλήνων! Προφανώς, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί -που στην πλειοψηφία τους κατοικούν σε μονοκατοικίες- λιμπίστηκαν τα υπέροχα τριάρια μας στα εξωτικά Πατήσια και στα μαγευτικά δυτικά μας προάστια.
Ασφαλώς πρόκειται για βλακείες, τις οποίες -μαζί με κάθε άλλη θεωρία συνωμοσίας- αρχικώς διέσπειραν ιστολόγια και ιστοσελίδες που μετά μανίας στήριζαν τον Πάνο Καμμένο, αλλά και κάθε άλλο ψεκασμένο πολιτικό μόρφωμα, δεξιό ή αριστερό. Βεβαίως, ουδέποτε αποδείχθηκε οποιαδήποτε από αυτές τις θεωρίες και φήμες. ΠΟΤΕ! (Προφανώς –και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος- επρόκειτο για οργανωμένη επιχείρηση μαύρης προπαγάνδας, την οποία συντόνιζε ένα ενιαίο κέντρο. Ελπίζω ότι στο μέλλον θα βρεθεί κάποιος Εισαγγελέας να διατάξει πως χειραγωγήθηκε το εκλογικό σώμα στη χώρα μας, την τελευταία 10ετία.)
Το κράτος είναι ο κλέφτης
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ο πραγματικός κλέφτης της περιουσίας των Ελλήνων, αυτός που εξαθλιώνει την μεσαία τάξη, αυτός που ισοπεδώνει την ελληνική κοινωνία με κάθε τρόπο είναι το υδροκέφαλο, πλαδαρό, ανίκανο & αδηφάγο κράτος, στο οποίο φαίνεται –μόνο τα τελευταία τρία χρόνια- να έχουν περιέλθει άνω των 200.000 ακινήτων. Πρόκειται για ακίνητα προερχόμενα κυρίως από κληρονομιές, τις οποίες οι δικαιούχοι αποποιούνται αδυνατώντας να πληρώσουν τον άδικο, παρανοϊκό ΕΝΦΙΑ ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός όσων ακινήτων έχουν κατασχέσει το Υπουργείο Οικονομικών και ΕΦΚΑ, λόγω χρεών!
Υπενθυμίζω ότι, τόσο ο ΕΝΦΙΑ όσο και κάθε άλλο φορολογικό μέτρο αποτελούν εμπνεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες άλλωστε είναι υπεύθυνες για το περιεχόμενο των μνημονίων. Οι δανειστές πρωτίστως ζητούν μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα μειώσουν την κρατική σπατάλη και θα απελευθερώσουν την οικονομία από τα δεσμά του κράτους. Τα όποια άμεσα μέτρα ζητούν αποσκοπούν στην βραχυχρόνια αποκατάσταση των δημοσίων εσόδων και δεν πρέπει να έχουν μόνιμο χαρακτήρα. Δυστυχώς, το φαύλο και ανίκανο πολιτικό μας σύστημα αρνείται να αναλάβει το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων, προτιμώντας να εξουθενώσει φορολογικώς το εύκολο θύμα: Την μεσαία τάξη, όσους δηλαδή έχουν ακίνητα και εμφανή εισοδήματα!
Διεθνείς τοκογλύφοι – δράκοι σε παραμύθια
Βεβαίως, λύσεις υπάρχουν και μάλιστα ταχείας αποδόσεως. Ήδη από το Νοέμβριο του 2016 είχα αναφερθεί στην ανάγκη για ένα “λιτό, δίκαιο και διαφανές φορολογικό σύστημα πλήρους και καθολικής εκπτώσεως των δαπανών από το εισόδημα“.
Οι αυτοματισμοί που περιέχει το σύστημα αυτό επιτρέπουν την εξάλειψη της φοροδιαφυγής. Τόσο των εμμέσων όσο και των αμέσων φόρων. Άρα και την μείωση των φορολογικών συντελεστών.
Επίσης, ένα τέτοιο σύστημα, εκ φύσεως, συνδυάζεται με την πλήρη κατάργηση κάθε φορολογικού βάρους επί της περιουσίας. Ο λόγος είναι απλός. Κάθε περιουσιακό στοιχείο (κατοικία, αυτοκίνητο, σκάφος, έργο τέχνης, οτιδήποτε) φορολογείται με ΦΠΑ κατά την αγορά του. Ενώ η αξία του φορολογείται ως μέρος του εισοδήματος του πωλητή. Συνεπώς, κάθε νέα φορολογία επ’ αυτών απλώς αποτελεί ανήθικη, άδικη και αντισυνταγματική απαλλοτρίωση νόμιμης ιδιωτικής περιουσίας! Δικαιολογείται μόνον η επιβάρυνσή τους με τέλη π.χ. δημοτικά για τις κατοικίες. Λιμενικά για τα σκάφη. Κυκλοφορίας για τα αυτοκίνητα. Αλλά μέχρι εκεί και μόνο με λογικούς μονοψήφιους συντελεστές.
Ας αναρωτηθούμε γιατί ΚΑΜΜΙΑ ελληνική κυβέρνηση δεν εφήρμοσε ένα τέτοιο σύστημα. Και ας μην αναζητούμε αποδιοπομπαίους τράγους σε -δήθεν- διεθνείς τοκογλύφους και άλλες τέτοιες ανοησίες! Ο εχθρός είναι ΕΝΤΟΣ των πυλών…!
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη στο new deal