Η στυγερή δολοφονία Ζαφειρόπουλου, διαπρεπούς νομικού και σπάνιου ανθρώπου, αποτέλεσε άλλο ένα δείγμα της σταδιακής διολίσθησης της χώρας σε καθεστώς ανομίας. Το οποίο διαμορφώθηκε κατόπιν προηγούμενης ανοχής σε μικρής ή λιγότερο μικρής έκτασης εγκληματικές πράξεις. Αλλά και διαμόρφωσης κλίματος διασποράς κοινωνικού και ταξικού μίσους.
Η δολοφονία Ζαφειρόπουλου δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό απέναντι σε έναν υπερασπιστή του δικαίου. Αλλά συνέχεια μιας μακράς αλυσίδας επιθέσεων εναντίον Δικηγόρων. Όπως η επίθεση με πυροβολισμούς προς συνάδελφο που ασχολείται με αθλητικές υποθέσεις. Οι επιθέσεις με καυστικό υγρό σε συναδέλφους ποινικολόγους. Η επίθεση με όπλο σε συνάδελφο Θεσσαλονίκης. Και πλείστα άλλα, στα οποία το bullying είναι η επιεικέστερη εκδοχή.
Η δολοφονία Ζαφειρόπουλου, όμως, προστίθεται και σε μία ακόμη μεγαλύτερη σειρά εγκληματικών ενεργειών. Οι οποίες είτε δεν αντιμετωπίζονται, είτε γίνονται ανεκτές από την Πολιτεία δια της απουσίας της. Δημιουργούνται ζώνες άβατου και ανομίας.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ ΖΑΦΕΙΡΌΠΟΥΛΟΥ ΟΙ ΡΟΥΒΙΚΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΒΑΤΑ
Οι «ρουβίκωνες» εισβάλλουν παντού. Δημιουργούν μέχρι και διπλωματικά επεισόδια, ακόμη και στην Βουλή, όπου η αντίδραση του Προέδρου της υπήρξε έως και επαινετική. Στα Εξάρχεια υπάρχει άβατο για τις αστυνομικές αρχές. Ενώ η αντίδραση της Πολιτείας, δια του αρμοδίου Υπουργού είναι να μας διαβεβαιώσει ότι συνομιλεί με τις «συλλογικότητες» [!!!].
Η απαγωγή Λεμπιδάκη στην Κρήτη, σε συνδυασμό με προηγούμενα φαινόμενα απαγωγών [βλ.Παναγόπουλου, Μυλωνά]. Αλλά και η ύπαρξη στο νησί ζωνών ανομίας και παραγωγής ναρκωτικών. Που οδήγησαν προ ετών στην πολυετή ταλαιπωρία και τον θάνατο του ηρωικού αστυνομικού Στάθη Λαζαρίδη.
Όλα αυτά επίσης δείχνουν την αδυναμία του Κράτους να σπάσει εγκληματικά άβατα. Τα ίδια ισχύουν και για περιοχές στην ευρύτερη πρωτεύουσα που γκετοποιούνται. Σε Μενίδι, Ζεφύρι, όπου οι φιλήσυχοι κάτοικοι ζουν κατά καιρούς εφιαλτικές στιγμές. Αποκορύφωμα τελευταία η ανθρωποκτονία του μικρού παιδιού εντός του σχολείου του στο Μενίδι.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, η Πολιτεία δείχνει μηνύματα ατολμίας ή και ανοχής. Ενώ οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι αστυνομικοί. Οι οποίοι συχνά πηγαίνουν στις επιχειρήσεις ως «πρόβατα στην σφαγή», ή με εντολές να μην αναμειγνύονται.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση ανέδειξε υφιστάμενα θεσμικά ελλείμματα, όπως η βραδεία απονομή της Δικαιοσύνης, αλλά και παθογένειες του πολιτικού κόσμου, που για να προσελκύσουν κοινό, εξέθρεψαν τα κατώτερα ένστικτα αυτού, ρίχνοντας στην αρένα κοινωνικό και ταξικό μίσος για όποιον θεωρείται πετυχημένος.
Ας μην ξεχνάμε την στοχοποίηση του δικηγορικού σώματος, αλλά και του συνόλου του επιστημονικού κόσμου από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, και τον Υπουργό Κατρούγκαλο, όταν αρνηθήκαμε να αποδεχθούμε το παρανοϊκό ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που δημεύει τους κόπους μας.
Δυστυχώς, από την απλή απαρίθμηση των ανωτέρω γεγονότων, προκύπτει ότι η πατρίδα μας, με γοργά βήματα, απομακρύνεται από τον πυρήνα των πολιτισμένων κρατών της Ευρώπης, όπου υποτίθεται ότι ανήκουμε, και πλησιάζει στα εκφυλιστικά φαινόμενα που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί στην Λατινική Αμερική.
Και μάλιστα, προσιδιάζει στα μοντέλα χωρών, όπου στο παρελθόν εμφανίστηκαν παράλληλες δομές και άσκηση κατά τόπους εξουσίας μεταξύ επίσημου Κράτους και εγκληματικών ομάδων, και όχι σε αντίστοιχα μοντέλα απολυταρχικού Κράτους.
In memoriam Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, Δικηγόρου, Οικογενειάρχη, δολοφονημένου κατά την άσκηση των καθηκόντων του, στον επαγγελματικό του χώρο.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Γιάννη Σαμέλη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
