Σήμερα θα είναι η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ψηφοφορία η οποία επελέγη από την κυβέρνηση , που αυτή τη στιγμή μοιράζει την τράπουλα, να γίνει τη χειρότερη στιγμή. Με μία τελείως καιροσκοπική επιλογή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Δεν είναι δυνατόν, όσοι εκτιμούν ότι οι εκλογές είναι το χειρότερο σενάριο, να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να τις προκαλέσουν , φαντασιώνοντας τακτικισμούς.
Αυτό ακριβώς είναι ο προκείμενος σχεδιασμός. Εκτιμώντας, η κυβέρνηση, ότι δεν θα καταφέρει να εκλέξει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της επιλογής της και δεν θα μπορέσει να επικρατήσει στις επερχόμενες εκλογές , όπως διαφαίνεται, επιλέγει χαράξει μια στρατηγική καμένης γης , μόνο και μόνο για να φέρει την πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς αντιμέτωπη με το χρηματοδοτικό, και ίσως και ταμιακό, κενό, που ούτως ή άλλως η Χώρα θα αντιμετώπιζε την Άνοιξη, όπου υπό κανονικές συνθήκες θα συγκυβερνούσαν, ούτως, ή άλλως η ο κ. Σαμαράς με τον κ. Βενιζέλο.
[quote text_size=”small”]
Ο καιροσκοπισμός αυτός μετατρέπεται σε πλήρη αμοραλισμό, όταν επιστρατεύεται ό,τι χειρότερο υπάρχει για να πιέσει με την τρομοκρατία και τα εκβιαστικά διλήμματα σήμερα τους βουλευτές που δεν συγκατατίθενται στην εκλογή του κυρίου Δήμα , και αύριο τους ψηφοφόρους για να μη καταστραφεί η Ελλάδα , διακοπεί η χρηματοδότηση κ.λπ.
[/quote]
Δεν μπορεί, βέβαια, κανείς να αγνοήσει ότι η ανηλεής συντριπτική αντιμετώπιση του Ελληνικού Λαού, προς παραδειγματισμό άλλων «ατακτούντων» ευρωπαίων είναι παλιά ιστορία, που ξεκινάει από το 1848 περίπου, με τα «Οθωνικά» ( κάψιμο της Υπάτης κ.λπ.). Φέτος γιορτάζουμε τα 70χρονα μιας τέτοιας ιστορίας. Γιατί η σφαγή του Ελληνικού Λαού το Δεκέμβρη του ’44 είχε σαν αποστολή του και τον παραδειγματισμό των όποιων άλλων ευρωπαίων , Ιταλών, Γάλλων , κ.λ.π, να διεκδικήσουν το μερίδιο του Λαού στη νίκη κατά του φασισμού. Αργότερα, το 1967 γίναμε το παράδειγμα ότι για την αποτροπή της ριζοσπαστικοποίησης μια χώρα – μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και συνδεδεμένη με την Ε.Ο.Κ είναι παραδεκτό να έχει μια δικατατορική στρατοκρατική κυβέρνηση ανάλογη με εκείνες των Φράνκο και Σαλαζάρ, του βαθέως, τότε, ευρωπαϊκού νότου.
Άρα, μήπως θα πρέπει να κάνουμε υπομονή, να φερθούμε τώρα με ωριμότητα και βλέπουμε για το μέλλον; Μήπως πρέπει να υπολογίζουμε στη μεγαλοψυχία των πιστωτών – ευεργετών μας που προσβλέπουν στον διάβολο που γνωρίζουν, αντί για τον άγγελο που δεν ξέρουν;
Αυτό το αφήγημα έχει τεράστια κενά. Το πρώτο που παραθεωρούμε είναι ότι οι καταστροφές πιθανότατα να αποφεύγονταν αν κάποιοι δεν συμμαχούσαν ιστορικά με τον ξένο παράγοντα. Γιατί εδώ είναι και η ουσία της υποθέσεως , όσοι κατέχουν, ιστορικά, με την εγγύηση του ξένου παράγοντα, τα πάντα σε αυτή τη χώρα δεν συμβιβάζονται με την ιδέα να χάσουν κάτι και να αποκτήσει ο Λαός , που σήμερα δεν έχει, πλέον, σχεδόν τίποτα , μια θέση στον ήλιο. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος στην Ελλάδα που αντλεί συμφέροντα από το σύστημα εξουσίας και διαπλοκής που έχει διαμορφωθεί σήμερα . Η συντριβή του συστήματος αυτού, και όχι η πιθανότητα συντριβής της Ελληνικής Οικονομίας είναι εκείνη που τους τρομάζει. Τρόμαξε και το ’44 μερικούς ανθρώπους που επέλεξαν να σμμαχήσουν με τους συνεργάτες των Ναζί, για να κρατήσουν ότι κέρδισαν από τους Γερμανούς και ό,τι τους υπόσχονταν οι Άγγλοι.
Κάποτε, πρέπει να πούμε στον Ελληνικό Λαό τα αυτονόητα. Για να αποφευχθεί ο διχασμός πρέπει να υποχωρήσει λίγο ο πιο ευνοημένος, για τον απλούστατο λόγο ότι ο λιγότερο ευνοημένος, ιδίως σήμερα, αν υποχωρήσει θα γυρίσει στην απελπισία και το πουθενά.
[quote text_size=”small”]
Έτσι , έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο πολιτικής σήψης να αρθρώνεται λόγος που χαιρετίζει τα οφέλη της δημοκρατίας , όταν και αν το αποτέλεσμα της κάλπης μας συμφέρει.
[/quote]
Το δεύτερο κενό σε αυτό το αφήγημα είναι το τι θα γίνει αν πετύχει η Αριστερά σε πρώτο χρόνο στην Ελλάδα και σε βάθος χρόνου στην Ευρώπη. Ήδη, μετά τις ευρωεκλογές , η Αριστερά της Ελλάδας έχει επιτύχει να έχει διεθνή προβολή και να έχει συσφίξει σχέσεις με πολιτικούς χώρους και κινήματα , που ναι μεν δεν είναι πλειοψηφικά στη Χώρα τους , αλλά επηρεάζουν τη διαμόρφωση της πολιτικής άποψης σε πολύ υψηλό επίπεδο. Το κενό, λοιπόν, στο αφήγημα αυτό είναι μήπως οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα γίνουν η σκανδάλη που θα μεταστρέψει τον Ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο. Αυτό είναι συνολικό διακύβευμα για όλη την Ευρώπη.
Σε μια επικείμενη εκλογική αναμέτρηση θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά ποια θέση θα πάρουμε. Όχι την ημέρα των εκλογών . Την επόμενη. Θα σεβαστούμε τη γνώμη του Λαού, ή θα προκρίνουμε τα όποια φαντασιακά σύνδρομα μας ταλανίζουν σαμποτάροντας, με δόλο, τα πάντα ; Στο χέρι μας είναι να αποδεχτούμε τη λαϊκή βούληση , ή να κυλήσουμε σε να αβυσσαλέο διχασμό. Γιατί αν πάμε στα βράχια, μάλλον δεν θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ , αλλά τα φερέφωνα του διχασμού.
Γιατί , διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, την ξένη ειδησεογραφία, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι τα «τιμωρητικά μέτρα» , παρά τις απειλές οι οποίες παρουσιάζονται θηριώδεις θα έχουν ένα ορίζοντα , το πολύ μερικών μηνών . Μετά η ενδεχόμενη διακοπή της χρηματοδότησης θα έχει τεράστια επίπτωση στο Ευρωσύστημα. Θα προκαλέσει ένα κύκλο αλυσιδωτών αντιδράσεων και θα επιφέρει μια μη μετρήσιμη αποσταθεροποίηση. Θα έχει, ίσως, μεγαλύτερες πολιτικές επιπτώσεις ,ίσως, πιο απρόβλεπτες από τις οικονομικές. Ίσως και πιο τραγικές για τους τρομοκράτες.
Και μια τελευταία υπόμνηση ,βγαλμένη μέσα από την τραγικότητα της ιστορίας, οι Λαοί ποτέ δεν συγχώρεσαν τα όσους, στοχευμένα, αποπειράθηκαν να αυτοεπαίρονται επάνω σε ερείπια και πτώματα. Αυτοί είχαν πάντοτε την χειρότερη τύχη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
