Μου απάντησε ο Παναγιώτης Μαυρίδης για το point της επετείου (της 25ης Μαρτίου) στο άρθρο του στη new-deal.gr. Λυπάμαι για το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει. Όπως, άλλωστε, και ο ίδιος το ομολογεί ο Παναγιώτης πραγματοποεί μια υπερβατική ερμηνεία του κειμένου μου για να καταλήξει σε συμπέρασμα. Είναι, δηλαδή, παράγωγη ερμηνεία του άρθρου μου για να το προσαρμόσει ανάλογα με τα μέτρα του φαντασιακού στερεοτύπου στο οποίο θέλει να το εντάξει. Δεν έχω τίποτα με την προσπάθεια αυτή, όταν η ιδεοληπτική πρόσληψη του λόγου μου, δεν χρησιμοποιείται για να καταλήξει σε ένα πόρισμα που να φέρεται ότι το έχω πει εγώ, ενώ δεν το είπα.
Έτσι τα κόκκινα γράμματα στα εισαγωγικά, είναι ένα ατόπημα ανεπίτρεπτο. Και σε αυτό μόνο το σημείο περιμένω την ανάληψη της ευθύνης από τον Παναγιώτη και την αποκατάσταση της αλήθειας. Το format της ιστοσελίδας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για σπέκουλα. Εδώ ο Παναγιώτης είναι off side. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση μπορούν να έχουν όσα γράφω εγώ με την προβληματική του Νίκου Δήμου. Μάλλον, ένα καλό δεξιόστροφο μυαλό με φιλελεύθερη οπτική, προκειμένου να τσακίσει τα δύο άκρα του «εθνομηδενισμού», (όπως ερμηνεύει το Ν. Δήμου), και του λαϊκού πατριωτισμού και να βγάλει μια απολιτίκ μέση οδό του μεσαίου χώρου, έκαμε τα άλλα αντ΄ άλλων. Και πάμε τώρα στην ουσία.
Η αφορμή για το άρθρο είναι η σύνδεση της 28ης Οκτωβρίου με το πνεύμα της 25ης Μαρτίου. Αφορμή για το άρθρο ήταν ο αποκλεισμός του Λαού από τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου και η εικόνα που έδινε ο στρατός που παρελαύνει ερήμην του Λαού. Εν τέλει η πρόθεσή μου ήταν να δείξω πως ο εορτασμός της επετείου της 25ης Μαρτίου γινόταν αφορμή για αγώνα από τους πεινασμένους ελεύθερους σκλάβους της κατοχής. Πράγματι, αναφέρω πράξεις των δωσιλόγων και την αντίδραση του Λαού τέτοιες ημέρες την Κατοχή.
Τώρα, από που μπορεί να προκύπτει, μέσα από το κείμενό μου, και όχι από τη Μαυρίδειο πρόσληψη ότι ο Σαμαράς είναι δωσίλογος ή ταγματασφαλίτης, μόνο ο φίλος Παναγιώτης μπορεί να το εξηγήσει. Και αυτό είναι, επίσης ένα θέμα, διότι έχουμε μια προσωπική γνωριμία και ξέρει ότι δεν έχω τέτοιες θέσεις. Εγώ δεν έκανα παραλληλισμούς. Τώρα όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Αν η προσπάθεια να κρατάμε ζωντανή την ιστορική μνήμη είναι για κάποιον διχασμός, η προσπάθεια εξάλειψης του παρελθόντος δεν είναι συμφιλίωση είναι αλτσχάιμερ. Οι ανοϊκοί και αμνήμονες είναι ευτυχείς . Αυτό είναι το όραμα για το μέλλον ;
Υ.Γ Συνεχίζω ανά πάσα στιγμή τη συζήτηση, αφού σφυριχτεί το οffside
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
Μία Απάντηση
Αν το “συμπέρασμα” (δηλαδή η επιτακτική ανάγκη της συνεννόησης και η άρση του εμφυλιακού κλίματος) αποτελεί “φαντασιακό στερεότυπο”, τότε πράγματι είμαι off side και μάλιστα, μακράν…
Όσο για τη σπέκουλα δεν την κατανοώ. Μια ερμηνεία δίνω των όσων γράφονται και καλλιεργούν το κλίμα μίσους και διχασμού. Μπορεί η πρόθεση του Σαράντου να μην είναι αυτή, πλην όμως για κάποιους ανεγκέφαλους μπορεί να είναι πηγή …έμπνευσης.
Θεώρησα λοιπόν σκόπιμο να υπάρξουν οι σχετικές αποσαφηνίσεις με την υπογράμμιση ότι δεν αντιπαρατίθεμαι (πολύ περισσότερο δεν χαρακτηρίζω…) την επιχειρηματολογία του Σαράντου, ούτε και αμφισβητώ τις ιστορικές του αναφορές.
Τώρα αν εκείνος επιθυμεί να συνεχίσει να γράφει τα πύρινα κείμενα του (εδώ ναι υπάρχει χαρακτηρισμός), το new-Deal είναι εδώ για να του προσφέρει απεριόριστο χώρο να το κάνει.