Για άλλη μια φορά η 25η Μαρτίου θα γιορταστεί χωρίς Λαό. Για άλλη μια φορά τα παιδιά θα παρελάσουν χωρίς τους γονείς τους. Για άλλη μια φορά ο στρατός θα παρελάσει ξένος προς το Λαό. Απόμακρος. Τα μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται θυμίζουν τα μέτρα ασφαλείας των κατοχικών στρατευμάτων στις δικές τους παρελάσεις. Η φοβικότητα και η δειλία των εκλεγμένων εκπροσώπων του Λαού, μήπως και γίνουν αντικείμενο εκδηλώσεων οργής και είναι, πέρα από αντινομία προς τη δημοκρατική διάστρωση της κοινωνίας, μια ομολογία της ενοχής που τους κατατρέχει και των τύψεων που προσπαθούν να απωθήσουν. Είναι μια συμπλεγματική ψυχοπαθολογική κατάσταση των εξουσιοφρενών που μας διοικούν.
Ο Λαός μας τη λάτρεψε την 25η Μαρτίου.
[quote text_size=”small”]
Η παλιγγενεσία του έδωσε πολλά μηνύματα, όσο κι αν διαστράφηκε. Ίσως γι αυτό τον άγγιξε περισσότερο, για τον αγώνα για την Ελευθερία που έμεινε ανεκπλήρωτος. Και συνέχισε να εμπνέει. Ενέπνευσε το Λαό που την τραγούδησε και τον πνευματικό κόσμο που την ανύψωσε.
[/quote]
Και το εντυπωσιακότερο απ΄ όλα, την ανύψωσε χωρίς εθνικιστική παράκρουση για το κλέος των προγόνων, τις Σαλαμίνες και τους Μαραθώνες των 2.500 ετών πίσω. Την ανύψωσε σαν πατριωτική – λαϊκή ανάταση που αφορούσε και τότε το Λαό του σήμερα!
Στην Κατοχή ενέπνευσε τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Υπήρχε διάχυτο το πνεύμα του ’21. Δύο από τις πρώτες αναταρτοομάδες, με έντονο το στοιχείο της καθοδήγησης από το ΚΚΕ, ονομάζονται «Αθανάσιος Διάκος» και «Οδυσσέας Ανδρούτσος» πολλοί καπεταναίοι θα πάρουν για πολεμικά ψευδώνυμα τα ονόματα των επαναστατών του ’21 (Υψηλάντης, Καραϊσκάκης κ.λπ.). Στον Ύμνο του ΕΛΑΣ, που έγραψε η Μεγάλη Κυρία των Ελληνικών Γραμμάτων Σοφία Μαυροειδή- Παπαδάκη μαζί με την Έλλη Αλεξίου, υπάρχει ο στίχος «Με χίλια ονόματα μια χάρη ακρίτας είτ’ αρματολός , αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είμ’ ο ίδιος ο λαός».
Αυτή τη μεγάλη γιορτή κανείς δεν μπορεί να μας τη στερήσει, με το πρόσχημα των εκδηλώσεων λαϊκής οργής και χλεύης εντός των εορτασμών της επετείου. Η 25η Μαρτίου είναι σύμφυτη με το πνεύμα του Λαού και τις Λαϊκές κινητοποιήσεις.
Την 25η Μαρτίου δε γιορτάζουμε μόνο την 25η Μαρτίου 1821 αλλά και την άλλη 25η Μαρτίου. Την 25ης Μαρτίου που έγινε πυρήνας διαμαρτυρίας και εξέγερσης για το σκλαβωμένο Ελληνικό Λαό κατά του φασισμού και του ναζισμού , κατά της αυταρχικής αναρχίας των κατακτητών και των δωσίλογων.
Την 25η Μαρτίου 1942 η τρομοκρατία ήταν μεγάλη. Οι κατακτητές είχαν θορυβηθεί από τη μεγαλειώδη διαδήλωση του Αθηναϊκού Λαού την 28η Οκτωβρίου και είχαν λάβει τα μέτρα τους . Ένοπλοι Καραμπινιέροι είχαν κατακλύσει τους δρόμους. Το σύστημα της αυταρχικής αναρχίας, κατακτητές και δωσίλογοι, ετοιμάζονταν να «τιμήσουν» την Παλιγγενεσία, για να αποκοιμίσουν το Λαό που ξυπνούσε με τις μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις , υποκρινόμενοι ότι ο Άξων σέβεται την ελευθερία της Ελλάδας.
Διατάχτηκε γενικός σημαιοστολισμός και, από την «ελληνική» πλευρά του συστήματος της αυταρχικής αναρχίας, ο «πρωθυπουργός» Τσολάκογλου, με τη στολή του στρατηγού, είχε την αναίδεια να στεφανώσει τον Άγνωστο Στρατιώτη και να γονατίσει μπροστά του, αφού προηγουμένως στη Μητρόπολη έγινε η «τελετή» στην οποία παρέστησαν και εκπρόσωποι των Γερμανικών και Ιταλικών αρχών κατοχής.
Στα πλαίσια των ίδιων εκδηλώσεων, ο «αντιπρόεδρος» της Κυβερνήσεως, γερμανόφιλος, Λογοθετόπουλος μετέβη εις το Μνημείο των Γερμανών στρατιωτών και κατέθεσε δάφνινο στεφάνι με τα ελληνικά χρώματα στο μνημείο των Γερμανών πεσόντων, ο δε Υπουργός Οικονομικών, ιταλόφιλος, Γκοτζαμάνης κατέθεσε αντίστοιχο στεφάνι στο Μνημείο Ιταλών πεσόντων. Ο δωσίλογος «πρωθυπουργός» προέτρεψε από το ραδιόφωνο την ελληνική νεολαία να σταθεί στο πλευρό των «επαναστάσεων του φασισμού και το εθνικοσοσιαλισμού», γιατί «μόνο με τας νέας ιδέας το έθνος μας δύναται να ευτυχήσει εντός της νέας Ευρωπαϊκής και Μεσογειακής τάξεως»!
Ο Αθηναϊκός Λαός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Η σπουδάζουσα νεολαία με βλαστήμιες και κατάρες ανάγκασε τον Τσολάκογλου να αποχωρήσει συνοδευόμενος από τον επίσημο εορτασμό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την αποχώρηση του προδότη η νεολαία και οι καθηγητές εόρτασαν συγκινητικά την Εθνική Επέτειο . Ακολούθως ξεχύθηκαν στους δρόμους μαζί με τους νέους που έχασαν πολλά στον Αγώνα . Τους ανάπηρους Πολέμου 1940-1941 . Ενώθηκαν με χιλιάδες λαού, τους εργάτες από τις πεινασμένες παραγκουπόλεις , τις μαυροφόρες μάνες , τα πεινασμένα παιδιά. Οι Ιταλοί επετέθησαν, πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν, αλλά η διαδήλωση δεν διαλύθηκε. Η Εθνική αντίσταση κέρδισε τη μάχη της σε ανοιχτή αναμέτρηση με τις δυνάμεις της αυταρχικής αναρχίας. Οι Ιταλοί εγκατέλειψαν την προσπάθεια.
Στο Πεδίο του Άρεως στεφανώθηκαν και οι προτομές του Ρήγα, του Ξάνθου και των άλλων ηρώων . Στο σύνταγμα , το αισχρό στεφάνι των δωσίλογων σκίστηκε και ο Άγνωστος Στρατιώτης στεφανώθηκε, πραγματικά αυτή την φορά, από τους διαδόχους των επαναστατών του ’21. Όλη την ημέρα μια ατελείωτη σειρά από μαυροντυμένες γυναίκες, θύματα πολέμου, από άντρες και από παιδιά περνούσε μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ώσπου σκεπάστηκε ολόκληρο από έναν τεράστιο σωρό από στέφανα και λουλούδια.
Στις 25 Μαρτίου 1943 οι Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα μετά την εκκλησία. Οι καμπάνες χτύπησαν χαρμόσυνα και ο Λαός κατέβηκε να διαδηλώσει . Η διαδήλωση διαλύθηκε από το Ιταλικό ιππικό που χτύπησε με λύσσα. Τα θύματα ήταν πολλά!
Ο τρίτος εορτασμός την 25η Μαρτίου 1944 δεν έγινε στο κέντρο των Αθηνών. Έγινε στις απελευθερωμένες συνοικίες. Στα μικρά , μα τόσος ένδοξα «Στάλινγκραντ» των Αθηνών. Στο Δουργούτη, στην Κοκκινιά , στην Καισαριανή , στους Κλήρους, στο Φάρο, στο Κατσιπόδι στα Σφαγεία , στην Καλλιθέα, όπου χιλιάδες κόσμου τίμησαν τους αγώνες και πήραν κουράγιο για να συνεχίσουν τη δική τους εποποιία.
Αυτή την 25η Μαρτίου κανείς δεν θα μας τη στερήσει!
Όποιος έχει κότσια ας αφήσει το Λαό να συμμετάσχει στον εορτασμό.
Όπως ο Λαός θέλει!
Ο Λαός δεν είναι χειροκροτητής. Είναι αγωνιστής!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
