Στιγμές στη Λευκάδα…

Η Μελίνα Κριτσωτάκη ταξιδεύει στην Λευκάδα. Από το ολιγοήμερο οδοιπορικό της, μας παρουσιάζει μέρη και τοπικά προϊόντα που την καθιστούν το νησί του Ιονίου ως προορισμό τόσο για μαζικό όσο και για εναλλακτικό τουρισμό. new deal

Μοίρασε το

Η Μελίνα Κριτσωτάκη ταξιδεύει στην Λευκάδα. Από το ολιγοήμερο οδοιπορικό της, μας παρουσιάζει μέρη και τοπικά προϊόντα που την καθιστούν το νησί του Ιονίου ως προορισμό τόσο για μαζικό όσο και για εναλλακτικό τουρισμό.


Δουλειά, σπίτι … σπίτι, δουλειά. Ένας, ομολογουμένως, άστατος μήνας και μια διάθεση που ακολουθεί τα τερτίπια του καιρού. Και εκεί που είσαι μέσα στην πλήξη και την γκρίνια του γραφείου ανάμεσα σε χαρτιά – δηλώσεις πελατών, λογαριασμούς κοινής ωφελείας που πρέπει να πληρωθούν, μια οθόνη υπολογιστή κολλημένη στη σελίδα του ΕΦΚΑ (πφ, κι αυτό “βγήκε” τώρα;), χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη γραμμή η γνώριμη, χαρούμενη φωνή της φίλης μου γεωπόνου από το Πανεπιστήμιο, Παναγιώτας Κόκκαλη, η οποία σε μορφή τηλεγραφήματος μου ανακοινώνει. “Φεύγουμε Παρασκευή για Λευκάδα, στοπ. Πενταήμερη εκδρομή, στοπ”. Ούτε με ηλεκτροσόκ δεν θα αντιδρούσα έτσι. Και, χωρίς δεύτερη σκέψη, να ‘μαστε να διασχίζουμε την γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου με προορισμό αυτό το πανέμορφο νησί του Ιονίου Πελάγους.

Η Λευκάδα έχει τα ατού της

Μα το ότι συνδέεται με μια πλωτή γέφυρα (μήκους περίπου 20 μέτρων), απέναντι, με το νομό Αιτωλοακαρνανίας γεγονός που διευκολύνει την πρόσβαση σε αυτή. Βασικός τομέας οικονομίας της είναι ο τουρισμός. Έχει έναν αέρα κοσμοπολίτικο καθώς αποτελεί προορισμό πολλών ιστιοφόρων και γιωτ, κατά κόρον από την γειτονική Ιταλία, μιας και η μαρίνα της θεωρείται από τις πιο οργανωμένες της Μεσογείου. Το νησί λέγεται πως πήρε το όνομά του από το ακρωτήριο Λευκάτα (ή Κάβος της Κυράς) που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του.
Εκεί, θα συναντήσει κάποιος το ιερό του Απόλλωνα. Στην αρχαιότητα, το ακρωτήριο ονομαζόταν “Λευκάς Πέτρη” και ένας μύθος λέει ότι η ποιήτρια Σαπφώ πήδηξε από το βράχο του για να απαλλαγεί απ’ τον έρωτά της για τον Φάωνα. Κατά άλλους; Η περιοχή αποτελούσε τόπο ανθρωποθυσιών και κατακρημνίζονταν από τα βράχια της, για εξαγνισμό, είτε πιστοί είτε εγκληματίες.

Ματιά στην ιστορία από το νησί του Ιονίου

Οι Οθωμανοί θα καταλάβουν την Λευκάδα το 1479 μέχρι το 1684 που θα περάσει στους Ενετούς. Η επιροή των τελευταίων είναι εμφανής μέχρι και σήμερα τόσο στις υποδομές όσο και στη νοοτροπία των ντόπιων. Το 1797, ο Ναπολέων Βοναπάρτης και η Γαλλία θα καταλάβουν το νησί ενώ την επόμενη χρονιά οι Ρωσοτούρκοι. Το 1807 η Λευκάδα και όλα τα Ιόνια νησιά περνούν ξανά στα χέρια της Γαλλίας, μέχρι το 1810 που κυριαρχούν στο νησί οι Άγλλοι.
Έτσι, το Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων (ή Ιόνιος Πολιτεία) θα αποτελέσει το προτεκτοράτο του Ηνωμένου Βασιλείου μέχρι το 1864, με τον τοπικό πληθυσμό να επιζητά κατά καιρούς με διάφορες, βίαιες εξεγέρσεις την ελευθερία του. Η ανεξαρτησία της Λευκάδας θα έρθει με την συνθήκη του Λονδίνου, η οποία υπογράφεται στις 29 Μαρτίου 1864 από εκπροσώπους του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ελλάδας, της Γαλλία και της Ρωσίας.

Προσφέρεται για εναλλακτικό τουρισμό

Πρωί ή βράδυ σ΄αυτό το νησί όλο και κάτι έχεις να κάνεις ή να δεις. Εμείς είχαμε για ξεναγό μας την κουμπάρα της Παναγιώτας, την Ιωάννα, οπότε “γεμίσαμε” με εικόνες. Αρχίζοντας από το ενετικό κάστρο της Αγίας Μαύρας απέναντι από την πλωτή γέφυρα, στην ένωση της Λευκάδας με την Αιτωλοακαρνανία, χτισμένο από τον Ιωάννη Ορσίνι. Ενδείκνυται για πεζοπορία ανάμεσα στις τάφρους και τους προμαχώνες του, που διατηρούνται μέχρι σήμερα, μαζί με διάφορα ερείπια κτισμάτων. Πολύ όμορφα τα καντούνια της παλιάς πόλης και τα τσίγκινα σπίτια, σε έντονα χρώματα, ως αντισεισμική προστασία των κατοίκων.
Ξύλινα χαγιάτια, βουκαμβίλιες, φαναράκια, η οδός Ιωάννου Μελά, η Άγγελου Σικελιανού με τα ουζερί και τις καφετέριες, το Μουσείο Φωνογράφου, το Αρχαιολογικό Μουσείο αλλά και “ξαφνικές” βραδινές συναντήσεις με κανταδόρους με τα παραδοσιακά άσπρα πουκάμισα, τα κόκκινα φουλάρια και τα ψάθινα καπέλα τους συνοδεία μαντολίνων και ακορντεόν δίνουν διαφορετικούς τόνους στις Λευκαδίτικες περιπλανήσεις.
Η φίλη μου η Παναγιώτα, λάτρης του εναλλακτικού τουρισμού, είχε φτιάξει λίστα με μοναστήρια επτανησιακής εικονογράφησης, παραλίες και διάφορα μέρη που άξιζε να επισκεφθούμε. Δεν πήγαμε φυσικά σε όλα γιατί δεν μας έφταναν οι μέρες. Πήραμε, όμως, μια γεύση από όσα μπορέσαμε να δούμε. Επιροές από τη δυτική αρχιτεκτονική υπάρχουν, σε ναούς του 17ου – 18ου αιώνα, όπως αυτοί του Αγίου Μηνά, του Αγίου Σπυρίδωνα, των Εισοδίων της Θεοτόκου και του Παντοκράτορα. Προστάτιδα του νησιού, η Παναγία η Φανερωμένη, με την ομώνυμη εκκλησία χτισμένη στο λόφο πάνω από την πόλη. Εκεί συνηθίζεται να γίνονται πολλές βαφτίσεις παιδιών, ως τάμα. Υπάρχουν, σαφώς, δυνατότητες για ανάπτυξη θρησκευτικού τουρισμού στο νησί αλλά και διάφορων μορφών εναλλακτικού.

Θαλάσσια σπορ

Η Λευκάδα, επίσης, μπορεί να ικανοποιήσει τους λάτρεις των θαλάσσιων sports αφού έχει παραλίες για όλα τα γούστα. Στον Αη – Γιάννη, με την τεράστια αμμουδιά, μπορεί κανείς να μυηθεί στο kitesurfing. Στον κόλπο της Βασιλικής (Πόντι) συχνάζουν οι windsurfers και κάθε χρόνο διοργανώνεται, εκεί, Φεστιβάλ Ιστιοσανίδας. Στο Κάθισμα, στην οργανωμένη με beach bars παραλία του, μπορεί όποιος ενδιαφέρεται εκτός από ηλιοθεραπεία να δει την Λευκάδα και από ψηλά. Πως; Μα κάνοντας “παραπέντε” με πτήση με αετό, ένα δημοφιλές sport στο νησί. Δεν απαιτείται εμπειρία αφού προσφέρεται συνοδός πιλότος και, προαιρετικά, φωτογράφιση.
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τις παραλίες της δυτικής ακτής που θα σας αποζημιώσουν για τον κόπο που θα κάνετε για να τις προσεγγίσετε. Τα νερά πελαγίσια, καταγάλανα με το πράσινο να φτάνει μέχρι το νερό. Οι εντυπωσιακοί τους γκρεμοί θα σας γυμνάσουν για τα καλά αφού θα πρέπει να κατεβείτε τα 100 και 350 σκαλοπάτια, αντίστοιχα, για να βουτήξετε στο Πόρτο Κατσίκι και τους Εγκρεμνούς. Άλλες επιλογές για μπάνιο τα Πευκούλια, η Μεγάλη Πέτρα και το Αβάλι με εύκολη πρόσβαση χωρίς πολύ ταλαιπωρία.
Και αν δεν θέλετε το αλάτι της θάλασσας αλλά προτιμάτε πεζοπορία και ενδοχώρα, τότε δεν έχετε παρά να πάτε στο φαράγγι Δημοσάρι. Βρίσκεται πάνω από το Νυδρί και σ΄αυτό υπάρχει ο ομώνυμος καταρράκτης που πέφτει από ύψος, σχεδόν, 15 μέτρων. Θα χρειαστεί, βέβαια, να περπατήσετε για 15 λεπτά (περίπου) και εκτός από βουτιές σε γλυκά νερά (στη βάθρα του) μπορείτε να απολαύσετε και τον καφέ σας μέσα στα πλατάνια στο κιόσκι που λειτουργεί εκεί.
Τέλος, εντός της λιμνοθάλασσας της Γύρας, λίγο έξω από την πόλη της Λευκάδας, υπάρχει προστατευόμενος βιότοπος με φυσικό ιχθυοτροφείο στο οποίο μπορείτε να ψαρέψετε ελεγχόμενα. Στα νερά της Γύρας ζουν κέφαλοι, χέλια, τσιπούρες και λαβράκια τα οποία οδηγούνται σε ειδικές ξύλινες κατασκευές (κατοίκια) όπου και ψαρεύονται με απόχη.

Και κοσμικά

Επιστροφή, ξανά, στα “κοσμικά” και στάση για καφέ στο Νυδρί. Το χωριό που “απογειώθηκε” σε φήμη όταν το 1963 ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγόρασε το Σκορπιό, ένα μικρό νησάκι απέναντι, στο οποίο φιλοξενήθηκαν πλήθος προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο. Από το Νυδρί ξεκινούν καϊκάκια κάνοντας ξεναγήσεις προς τις κοντινές στη Λευκάδα νησίδες, τα επονομαζόμενα Πριγκηπονήσια, που περιλαμβάνουν τις ακατοίκητες Μαδουρή, Σπάρτη, Σκορπιό και Σκορπίδι αλλά και τις κατοικημένες Μεγανήσι, Κάλαμο και Καστό. Εμείς κάναμε την βόλτα τους, θαυμάσαμε το απαράμιλλου κάλλους φυσικό τους τοπίο και έχουμε να θυμόμαστε από την ακατοίκητη Μαδουρή το επιβλητικό αρχοντικό της οικογένειας του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Εκτός, όμως, από τις εκδρομές και τις βόλτες μας, στη Λευκάδα φάγαμε. Και φάγαμε τόσο καλά που πήραμε και στις βαλίτσες μας, φεύγοντας από το νησί.
Το πιο φημισμένο τοπικό της προϊόν είναι οι φακές Εγκλουβής. Οφείλουν την ονομασίας τους στο ομώνυμο χωριό που βρίσκεται στο Οροπέδιο του Αγίου Δονάτου. Λέγεται ότι ο σπόρος τους χρησιμοποιείται χωρίς καμιά αλλοίωση από το 1717. Είναι γνωστές για την νοστιμιά τους και τον γρήγορο βρασμό τους. Με την καλλιέργειά τους (χειρωνακτική εργασία χωρίς χρήση φυτοφαρμάκων) ασχολούνται όλες, σχεδόν, οι οικογένειες του χωριού. Άλλο, ξακουστό, προϊόν της Λευκάδας είναι το σαλάμι αέρος με ολόκληρους κόκκους πιπεριού. Φημολογείται πως “ήρθε” στο νησί από την οικογένεια των Μπουρανέλων. Φτιάχνεται από μοσχαρίσια έντερα, χοιρινό κρέας και, φυσικά, μπόλικο λίπος.

Τοπικά προϊόντα

Ακόμη, δοκιμάσαμε τα τοπικά τους ποτά και πήραμε μάλιστα μαζί μας και ροζολί. Αυτό θυμίζει λικέρ και έχει ως συστατικά κανέλα και πορτοκάλι. Η ιστορία του ξεκινάει από την εποχή της Ενετοκρατίας ενώ σήμερα παρασκευάζεται από την ποτοποιία “Φραγκούλη”. Ήπιαμε την Λευκαδίτικη σουμάδα ή σομάδα, κατά την ντοπιολαλιά. Φτιάχνεται από πικραμύγδαλο, ζάχαρη και ανθόνερο και συνοδεύεται από παξιμάδι με κόλιαντρο. Εξαιρετικές, επίσης, οι ποικιλίες κρασιών τους, το κόκκινο Βερτζαμί και η λευκή Βαρδέα, που καλλιεργούνται αποκλειστικά στη Λευκάδα. Οι οινόφιλοι μπορούν, τέλος, να γνωρίσουν τις ιδιαίτερες γεύσεις του οινοποιείου “Λευκαδίτικη Γη” της οικογένειας Ρομποτή. Είναι στα Σύβοτα. Είναι επισκέψιμο και θα δουν από κοντά τη διαδικασία καλλιέργειας και οινοποίησης.
Και με όλα τα παραπάνω, οι μέρες πέρασαν. Και ήρθε η στιγμή που αποχαιρετήσαμε το νησί. Και ξαναγυρίσαμε στην καθημερινότητά μας. Με παρέα, όμως, τα γέλια και τις ευχάριστες αναμνήσεις από την εκδρομή μας που κάπως απαλύνουν την κατάσταση. Και καθώς τακτοποιώ εκκρεμότητες του γραφείου, “πιάνω” τον εαυτό μου να κρυφοκοιτάζει. Πότε – πότε το τηλέφωνο… μιας και η επόμενη εξόρμησή μας δεν μπορεί, είναι στα σκαριά!
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο της Μελίνας Κριτσωτάκη στο new deal

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου