Σε ένα έξυπνο κοινό που δεν χρειάζεται “έτοιμα” μηνύματα απευθύνεται η θεατρική παράσταση Manifesto 2083 που ανεβαίνει στο θέατρο Σημείο, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Μαρίλλης Μαστραντώνη. Το έργο βασίζεται σε πραγματική ιστορία, όταν στις 22 Ιουλίου του 2011 ο Νορβηγός Andres Behring Breivik πυροδότησε μια βόμβα σε παγιδευμένο αυτοκίνητο έξω από το κυβερνητικό κτίριο στο Όσλο, σκοτώνοντας οκτώ ανθρώπους, συνεχίζοντας αργότερα την αιματηρή του πορεία στο νησί Ουτόγια, δολοφονώντας 69 ακόμα άτομα. Ο τίτλος του έργου βασίζεται σε ένα κείμενο με τίτλο “Μανιφέστο 2083 – Μια Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας”, όπου ο Breivik δημοσίευσε στο Διαδίκτυο πριν την τρομοκρατική επίθεση. Για το θεατρικό έργο το οποίο βραβεύτηκε το 2013 με τη μεγαλύτερη τιμητική διάκριση του Δανέζικου Θεάτρου και για πρώτη φορά ανεβαίνει εκτός Σκανδιναβίας, μίλησε στο new-Deal η διαπρεπής σκηνοθέτης Μαρίλλη Μαστραντώνη.
Το Manifesto 2083, η θεατρική παράσταση βασίζεται σε πραγματικά τραγικά γεγονότα, τι ήταν αυτό που σας επηρέασε και θελήσατε να σκηνοθετήσετε μια τέτοια παράσταση;
Το Μanifestο 2083, είναι μια παράσταση που ανατέμνει το φαινόμενο της ανόδου του ακροδεξιού εθνικισμού στη σημερινή Ευρώπη, με αφορμή την περίπτωση του Νορβηγού Αnders Breivik και με βάση κείμενα από το ομώνυμο Μανιφέστο του. Το έργο εξετάζει τους λόγους που μετέτρεψαν έναν επιφανειακά φυσιολογικό νέο άντρα σ’ έναν από τους μεγαλύτερους μαζικούς δολοφόνους της εποχής μας, επιχειρώντας να διαφωτίσει ποιοι υπήρξαν οι καθοριστικοί παράγοντες που τον ώθησαν σε μια τόσο ακραία ενέργεια. Με δεδομένη τη σημερινή Ευρωπαϊκή κατάσταση (έξαρση εθνικισμών) και την παγκόσμια συγκυρία (θρησκευτικός φονταμενταλισμός), θεωρώ σημαντικό και επείγον να διερευνηθεί ανυπόκριτα και σε βάθος το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο αυτών των φαινομένων.
Πρόκειται για μια παράσταση -ντοκουμέντο θα έλεγα, μιας και αναφέρεται σε αιματηρή υπαρκτή τραγωδία, στο ΄Οσλο της Νορβηγίας τον Ιούλιο του 2011, αλλά και σε ακροδεξιά κινήματα, μέσα από το σύνολο των συγγραμμάτων του πρωταγωνιστή Breivik, ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στο κοινό και τελικά κατά πόσο είναι έτοιμο το ελληνικό κοινό να τα αποδεχτεί.
Θεωρώ ότι απευθύνομαι σε έξυπνο κοινό, που δεν χρειάζεται «έτοιμα» μηνύματα από μένα, και μάλιστα για σύνθετα και καθόλου εύκολα ζητήματα. Αυτό που πάντα στοχεύω είναι η ενεργοποίηση του συγκινησιακού δυναμικού και της κριτικής τους σκέψης. Τα συμπεράσματα είναι δική τους υπόθεση.
[quote text_size=”small”]
Όσο για το κατά πόσο είναι έτοιμο το κοινό, σίγουρα τέτοιου είδους δουλειές οφείλουν να «εκπαιδεύουν», να διεκδικούν και να «δημιουργούν» το κοινό τους στην Ελλάδα.
[/quote]
Η μέχρι τώρα αποδοχή της παράστασης συνοδεύεται από μεγάλο ενδιαφέρον και εξαιρετικά θετικά σχόλια. Το πιο σημαντικό για μένα ωστόσο, είναι το γεγονός ότι κάνουν ερωτήσεις μετά την παράσταση, θέλουν να μάθουν ακόμα περισσότερα, πράγμα που προδίδει την εσωτερική διεργασία που τους προκάλεσε.
Ο Δημήτρης Αλεξανδρής ως περφόρμερ είναι εξαιρετικός επί σκηνής, πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και ποιο το θετικό που κρατάτε από αυτήν.
Εγώ θεωρούσα πως ήταν ένας απ’ τους ηθοποιούς που θα του πήγαινε να το κάνει, κι εκείνος ενθουσιάστηκε με το κείμενο, οπότε καταλήξαμε σ’ αυτήν τη συνεργασία. Το θετικό που κρατώ είναι η γνωριμία και η αλληλεπίδραση που συμβαίνει με κάποιον που συνεργάζεσαι για πρώτη φορά, που μπορεί να οδηγήσει στο να αποκομίσουν και οι δύο μια ενδιαφέρουσα νέα οπτική και εμπειρία.
Πιστεύετε ότι η σωστή-έγκαιρη πληροφόρηση μέσα και από την τέχνη-πολιτισμό, μπορεί να βοηθήσει να σωθούν ζωές και να αφυπνίσει συνειδήσεις, έτσι ώστε ο κόσμος μας να προοδεύσει?
Πιστεύω ότι η Τέχνη δεν είναι σε θέση να λύσει προβλήματα, ωστόσο είναι μία σημαντική φωνή για να αποκρυπτογραφήσουμε την προβληματική που τίθεται πίσω από διάφορα ζητήματα, οδηγώντας μας έτσι με έμμεσο τρόπο στην αυτοσυνείδηση.
Ποιά είναι τα επόμενα άμεσα επαγγελματικά σας σχέδια και ποιο μότο ζωής σας αντιπροσωπεύει?
Προετοιμάζω τη νέα μας διεθνή παραγωγή «Prometheus Revisited», μια σύγχρονη προσέγγιση του Προμηθεϊκού μύθου, που χρησιμεύει ως μεταφορά για τρέχοντα οικολογικά ζητήματα, σε συνάρτηση με το αξιακό σύστημα του Δυτικού πολιτισμού. Το project θα αναπτυχθεί μέσα από έρευνα και καλλιτεχνικές διαμονές (residency) σε Αυστραλία, Καναδά, Γερμανία και Ελλάδα, και θα ολοκληρωθεί σε Βερολίνο και Αθήνα με την ομώνυμη παράσταση. Ως μότο, σκέφτομαι μερικές φορές τη φράση του Αλμπέρ Καμύ: «Η πιστοποίηση του παράλογου της ζωής δεν μπορεί να αποτελεί ένα τέλος, αλλά μόνο μια αρχή». Νομίζω ότι προσιδιάζει στους καιρούς που ζούμε.
Εύχομαι από καρδιάς πάντα επιτυχίες!!!
Σας ευχαριστώ θερμά !!! Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τη συνέντευξη!!!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
