Κι όμως το αστραφτερό Χόλιγουντ, βράβευσε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς την πολιτική. Βέβαια την πολιτική εξειδανικευμένη και με τον άνθρωπο να είναι σε πρώτο πλάνο , όπως για παράδειγμα στην ταινία «Argo” που η σεναριογραφική και σκηνοθετική μυθοπλασία ανέδειξε μέσα από την «αμερικανική ματιά» την «ρεάλ πολιτικ», αλλά πρωτίστως την «ευαισθησία» και την «αλληλεγγύη» ακόμα και ενός τμήματος της πνιγηρής γραφειοκρατίας ,σε μια αληθινή υπόθεση ομήρων στο επαναστατημένο Ιράν της δεκαετίας του ’80, την εποχή της εξέγερσης που οδήγησε στην ανατροπή του Σάχη.
Όμως αν αυτό καταγράφει πτυχή της εξωτερικής πολιτικής και των Η.Π.Α , η συγκλονιστική και ριζοσπαστική για τα Αμερικανικά δεδομένα υπογραφή, η προώθηση και η ψήφιση της περιβόητης Συνταγματικής Τροπολογίας για την Κατάργηση της Δουλείας Νόμου συνιστά μια άλλη ιστορική και πολιτική διάσταση που σημαδεύει και την Αμερικανική και την παγκόσμια Ιστορία.
Με τον Πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν μέσα από την φωτιά του Αμερικανικού Εμφυλίου και τα πολλαπλά συμφέροντα της εποχής να δίνει την μάχη ακόμα και μέσα στο ίδιο του Κόμμα για την κατάργηση της δουλείας , αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την «πολιτική διαπλοκή» και το «πάρε δώσε» που είναι πάντα κυρίαρχα στο προσκήνιο σε κρίσιμες ψηφοφορίες.
Οι συμβολισμοί και των δύο ταινιών είναι κρίσιμοι , σε μια εποχή οικονομικής κρίσης και κοινωνικής ανέχειας καθώς καταγράφουν μια «ηθική διάσταση» , έστω και μυθοποιημένη , των δυνατοτήτων που έχει η πολιτική εξουσία , αλλά και των προσώπων , των ανθρώπινων χαρακτήρων , όχι βέβαια μόνο Πολιτικών Ηγετών του διαμετρήματος του Λίνκολν , αλλά και απλών «χειριστών» , ή απλά «υψηλόβαθμων αξιωματούχων» , να επηρεάζουν τις εξελίξεις και να δημιουργούν ανατροπές στην ιστορική ροή των γεγονότων.
Η Αμερικανική μυθοπλασία μέσω Χόλυγουντ βέβαια πάντα επέβαλε πρώτυπα και δικές της ερμηνείες . Όμως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτή η μυθοπλασία είναι κοντά στις πραγματικές διαστάσεις των γεγονότων , αλλά κυρίως φαίνεται να είναι επηρεασμένη και από το «πνεύμα της παρούσας ιστορικής στιγμής». Δηλαδή στην πτυχή της εξωτερικής πολιτικής , όπου αντί πλέον να μένει η μυθοπλασία στο πόσο κακοί και αντιαμερικάνοι είναι οι «άλλοι» , μένει – έστω και με το Αμερικανικό στυλ- στον «ευαίσθητο ανθρωπιστή – πατριώτη» που χειρίζεται την κρίσιμη υπόθεση των ομήρων , αλλά και στην συμπεριφορά των προσώπων που δραπετεύουν από την Αμερικανική Πρεσβεία της Τεχεράνης και στη συνέχεια καταδιώκονται .
Σε ότι αφορά την πτυχή της εσωτερικής πολιτικής , ήδη από πολλούς παρομοιάζεται η μεγάλη και ιστορική προσπάθεια του Λίνκολν για την κατάργηση της δουλείας με την προσπάθεια που καταβάλλεται μήπως επιτέλους και οι πλούσιοι (το περιβόητο 1%0) πληρώσουν περισσότερους φόρους και πάρει μια ανάσα η κοινωνία.
Έστω και μέσα από την κινματογραφική μυθοπλασία τα μηνύματα είναι σαφή. Και να μην αγνοούμε πως πίσω από την «γκλαμουριά» και την «λαμπερή βιτρίνα» των Όσκαρ και του Χόλυγουντ , εκπέμπεται στις σύγχρονες κοινωνίες ένα μήνυμα.
ΤΑ ΟΣΚΑΡ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Για την ιστορία στα φετινά Όσκαρ κυριάρχησε η πολιτική. Η… πολιτική ήταν ο μεγάλος νικητής στα φετινά Όσκαρ. Η ταινία “Αrgo” του Αμερικανού ηθοποιού και σκηνοθέτη Μπεν Άφλεκ κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας κατά την 85η ετήσια τελετή απονομής των κινηματογραφικών βραβείων, που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή το βράδυ στο Dolby Theatre του Χόλιγουντ. (Δείτε το video από την απονομή)
Η ταινία αναφέρεται στην επιχείρηση διάσωσης από τη CIA έξι Αμερικανών διπλωματών που κρατούντο όμηροι στο Ιράν, μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979.
Υποψήφιες για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας ήταν επίσης οι ταινίες “Αγάπη” (Amour) του Μίκαελ Χάινεκε, “Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου” του Μπεν Ζάιτλιν, “Django: Ο Τιμωρός” (Django Unchained) του Κουέντιν Ταραντίνο, “Οι Άθλιοι” του Τομ Χούπερ, “Η Ζωή του Πι” του Ανγκ Λι, “Λίνκολν” του Στίβεν Σπίλμπεργκ, “Οδηγός Αισιοδοξίας” του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ και “Zero Dark Thirty” της Κάθριν Μπίγκελοου.
Το τρίτο όσκαρ της καριέρας του κέρδισε ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις στον οποίο απονεμήθηκε το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, ενσαρκώνοντας τον Αμερικανό πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν στην ταινία “Λίνκολν” του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Ο 55χρονος ηθοποιός, ο οποίος ήταν το μεγάλο φαβορί, νίκησε τους Μπράντλεϊ Κούπερ (Οδηγός Αισιοδοξίας), Χιου Τζάκμαν (Οι Άθλιοι), Χοακίν Φίνιξ (The Master) και Ντένζελ Ουάσινγκτον (Flight).
Για την ταινία “Λινκολν” βραβεύτηκαν με το Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης οι Ρικ Κάρτερ και Τζιμ Έρικσον.
Το Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού απονεμήθηκε στην Τζένιφερ Λώρενς για την ταινία “Silver Linings Playbook”. Ήταν το πρώτο Όσκαρ της 22χρονης ηθοποιού η οποία υπήρξε ξανά υποψήφια για το βραβείο το 2011 με την ταινία “Winter’s Bone”.
Η Αν Χάθαγουεϊ κέρδισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία “Οι Άθλιοι”, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βικτόρ Ουγκώ. Η Χάθαγουεϊ ήταν ένα από τα φαβορί για το βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου.
Ο Αυστριακός ηθοποιός Κρίστοφ Βάλτς κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο “Django, Ο Τιμωρός”, όπου υποδυόταν τον ρόλο ενός εκκεντρικού οδοντίατρου.
“Συμμετείχαμε στο ταξίδι ενός ήρωα και ο ήρωας εδώ είναι ο Κουέντιν. Ανέβηκες στο βουνό επειδή δεν το φοβόσουν”, δήλωσε ο Βαλτς αφού παρέλαβε το πολυπόθητο αγαλματίδιο.
Ο Βαλτς κέρδισε το βραβείο έχοντας ως συνυποψήφιους τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, Άλαν Άρκιν και Τόμι Λι Τζόουνς.
Το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού κέρδισε η βρετανίδα Αντέλ για το “Skyfall” , θέμα της ομώνυμης τελευταίας ταινίας του Τζέιμς Μποντ. Η 24χρονη σταρ, η οποία είχε τραγουδήσει το “Skyfall” λίγα λεπτά νωρίτερα κατά την έναρξη της 85ης τελετής των Όσκαρ, παρέλαβε το χρυσό αγαλματίδιο με δάκρυα στα μάτια.
Ο γεννημένος στην Ταϊβάν Ανγκ Λι κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του για τη σκηνοθεσία της ταινίας “Η Ζωή του Πι”, μιας δραματικής ταινίας σε 3D βασισμένης στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιαν Μαρτέλ.
Πρόκειται για μια περιπέτεια φαντασίας για ένα αγόρι στην Ινδία που επιζεί από το ναυάγιο ενός πλοίου και το οποίο βρίσκεται σε μια σωσίβια λέμβο με μια τίγρη της Βεγγάλης.
“Η Ζωή του Πι” ήταν υποψήφια για 11 Όσκαρ, ανάμεσα στα οποία και αυτό της καλύτερης ταινίας. Ο Κλαούντιο Μιράντα κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας με την ταινία.
Ο 58χρονος Λι, ο οποίος άρχισε την καριέρα του σκηνοθετώντας κινέζικες ταινίες, κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ το 2006 για τη σκηνοθεσία της ταινίας “Βrokeback Mountain”.
Η αυστριακή ταινία “Αγάπη” κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Η ταινία, σε σκηνοθεσία του Μίκαελ Χάνεκε, η οποία θεωρείτο ένα από τα φαβορί, εξιστορεί τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης ενός ζευγαριού ηλικιωμένων στο Παρίσι, καθώς η γυναίκα βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ζωής της.
Το “Brave”, η ταινία κινουμένων σχεδίων της Pixar, που εξιστορεί τις περιπέτειες μιας νεαρής Σκωτσέζας πριγκίπισσας, κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων (μεγάλου μήκους)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
