Διάβασα στην εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ ότι η δίωξη κατά του πρώην προέδρου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., κ. Ανδρέα Γεωργίου, είναι παράλογη γιατί ο ίδιος ήταν μόνον τεχνοκράτης και όχι πολιτικός. Υπονοεί ο συντάκτης του δημοσιεύματος ότι ο κ. Γεωργίου δεν έπρεπε να διώκεται αφού η υπόθεση είναι καθαρώς πολιτική.
Όντως, έχει δίκιο ο συντάκτης, η υπόθεση είναι πολιτική. Στην υπόθεση Γεωργίου συγκρούεται ο λαϊκισμός και η δημαγωγία με την λογική και την αλήθεια, με την ίδια την εφαρμογή του νόμου και το κράτος δικαίου.
Ο Αλέξης Τσίπρας εξυπηρετείται διπλά ή, μάλλον, τριπλά από την υπόθεση αυτή.
– Κατ’ αρχήν συγκαλύπτει τις τεράστιες ευθύνες της κυβερνήσεως Καραμανλή, η οποία ευθύνεται για την διόγκωση ελλείμματος και χρέους. Αν μπορούσε ας έκανε και αλλιώς, αφού το βασικότερο πολιτικό στήριγμα της κυβερνήσεως Τσίπρα είναι η επίσημες και ανεπίσημες σχέσεις της με τον Κώστα Καραμανλή και το περιβάλλον του.
– Επίσης, ικανοποιεί την εμπάθεια των Καμμένων, και πάσης αποχρώσεως ψεκασμένων, οι οποίοι έχουν την ανάγκη μιας δικαστικής αποφάσεως, η οποία να αποδέχεται το σκεπτικό τους περί συνωμοσίας. Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια έδωσαν -με κάθε τρόπο- σκληρή μάχη από όλα τα μέσα που ελέγχουν για να κρατήσουν την υπόθεση στην επικαιρότητα και να κάνουν πλύση εγκεφάλου σε αδαείς και καλόπιστους. Πρόκειται για τα ίδια μέσα που κάνουν ταυτοχρόνως τρία πράγματα: προσπαθούν να αποκαταστήσουν την φήμη του Κώστα Καραμανλή εξωραΐζοντας τα πεπραγμένα των κυβερνήσεών του, στηρίζουν αναφανδόν τους ΑΝ.ΕΛ. και κάθε ανοησία που θα πει ο Πάνος Καμμένος (υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή) και αναδημοσιεύουν κάθε αρλούμπα της προπαγάνδας του Κρεμλίνου. Πως, άραγε, επιβιώνουν όλα αυτά τα λαθρόβια, ηλεκτρονικά και έντυπα, μέσα;
– Τέλος, η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί την δίωξη κατά Γεωργίου ώστε να αποκρύψει, εν τέλει, τις δικές της ευθύνες. Αν η υπαγωγή στο μνημόνιο είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας ποιος θα κατηγορήσει την σημερινή κυβέρνηση για αστοχίες στην διαπραγμάτευση;
Όμως, παρ’ ότι η δίωξη υποκρύπτει σαφώς πολιτικές σκοπιμότητες, κάνει λάθος ο συντάκτης του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. Από τυπικής απόψεως, καλώς διώκεται ο κ. Γεωργίου, αφού ως επι κεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ. έχει ποινική και αστική ευθύνη για πεπραγμένα των υφισταμένων του. Το ότι υπήρχαν πολιτικοί προϊστάμενοι δεν αναιρεί την ύπαρξη ευθύνης του επι κεφαλής της Αρχής, ενδεχομένως και διευθυντικών στελεχών της.
Τυπικώς, λοιπόν, δεν είναι απαράδεκτη η δίωξη κατά του Ανδρέα Γεωργίου. Τίθεται, όμως, το ζήτημα της ουσίας: έπρεπε όντως να ασκηθεί δίωξη με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας. Το Συμβούλιο Εφετών είπε όχι και απήλλαξε τον κατηγορούμενο δια βουλεύματος, κατά του οποίου άσκησε αναίρεση η Αντιεισαγγελέας -νυν Εισαγγελέας- του Αρείου Πάγου.
Όλοι ξέρουμε ότι ο Ανδρέας Γεωργίου θα αθωωθεί. Εκτός του ότι δεν έχει την ελάχιστη ευθύνη για την υπαγωγή μας στα μνημόνια -η θητεία του στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. άρχισε τον Αύγουστο του 2010, δηλαδή 3 μήνες μετά την υπογραφή της πρώτης δανειακής συμβάσεως- είναι και εντελώς αβάσιμη η κατηγορία που τον βαραίνει, αφού οι ενέργειές του ήταν απολύτως σύννομες και συμβατές με τις οδηγίες της Eurostat.
Ευελπιστώ, λοιπόν, μετά την αθώωσή του, ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, να ασκήσει ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης κάθε δίωξη για παράβαση καθήκοντος –ή μήπως και συνωμοσία;- κατά παντός δικαστικού ή/και εισαγγελικού λειτουργού, ο οποίος μόνο με πολιτικά κριτήρια άσκησε αβάσιμες διώξεις εναντίον του. Επίσης, ευελπιστώ να καταθέσει αγωγές αποζημιώσεως κατά παντός υπευθύνου. Ελπίζω να μπορέσει να μηνύσει και να ενάγει ακόμη και πολιτικά πρόσωπα, τα οποία εν γνώσει της ανακρίβειας των καταγγελιών τους συνέχιζαν να δημαγωγούν και να επηρεάζουν –εμμέσως πλην σαφώς- τη Δικαιοσύνη, προκειμένου μέσω της πολιτικής τους θέσεως να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Αν χρειασθεί ας καταφύγει και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, προκειμένου να επιτύχει την πλήρη δικαίωσή του! Σε αυτή του την προσπάθεια πρέπει να βρει αρωγό και συμπαραστάτη κάθε Έλληνα πολίτη που επιθυμεί την λειτουργία του κράτους δικαίου και την πλήρη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης από την πολιτική. Μια τέτοια προσπάθεια θα την θυμούνται για χρόνια όσοι, μελλοντικώς, μπουν στον πειρασμό να παραβούν τον όρκο του δικαστικού λειτουργού για να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα. Αλλά, θα τη θυμούνται και οι όποιοι μελλοντικοί εραστές του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, ιδίως αν οι σημερινοί δημαγωγοί βρεθούν με κακουργηματικές καταδίκες και δυσβάστακτες αστικές ευθύνες…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
