“ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΑΒΟΥΡΑ…”

Μοίρασε το

Την περασμένη Τετάρτη, το NEW DEAL ρωτούσε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο αν ανάμεσα στους τρόπους επίλυσης του Ασφαλιστικού που αναζητά η κυβέρνηση, είναι και να αναθέσει σε μια “Επιτροπή Σοφών” την εξέταση του προβλήματος. Ο Γιώργος Πεταλωτής απέφυγε να απαντήσει. Όχι μάλλον επειδή δεν γνώριζε το σχεδιασμό του Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά ίσως, για να μην προστρέξει της ανακοίνωσης που ακολούθησε μια μέρα αργότερα.

Όπως και να χει ο συγκεκριμένος προβληματισμός πέρασε στην Ιστορία. Η “Επιτροπή Σοφών” συστάθηκε εν τέλει και θα παραδώσει το πόρισμά της έως τα τέλη Απριλίου. Η διαφορά με την παλαιότερη ανάθεση του Τάσου Γιαννίτση, στον Γιάννη Σπράο και την επιτροπή του, είναι πως αυτή τη φορά ο Ανδρέας Λοβέρδος πήγε ανάποδα. Αντί να πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία να ορίσει τον “καλύτερο” για να καταθέσει προτάσεις και λύσεις, την παραχώρησε στους κοινωνικούς εταίρους.

“Το πλαίσιο τίθεται από την κυβέρνηση, αλλά υπάρχει συμμετοχή και συνυπευθυνότητα όλων των εμπλεκόμενων φορέων, οι οποίοι εκπροσωπούν και τους συμπολίτες μας”, έλεγε μια μέρα νωρίτερα ο Γιώργος Πεταλωτής περιγράφοντας την “κυβερνητική γραμμή”. Κι εδώ βρίσκεται η πολιτική ουσία. Η κυβέρνηση απέδειξε εμπράκτως την πολιτική βούληση να ανοίξει το θέμα. Πλην όμως βάζοντας απ’ την αρχή στο παιχνίδι τους κοινωνικούς εταίρους. Ακόμα και την ατζέντα από κοινού θα τη συνδιαμορφώσουν.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος σε αντίθεση με τον Γιάννη Γιαννίτση έχει πολιτικές φιλοδοξίες. Ο κίνδυνος να αντιμετωπίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χάνοντας την πρωτοκαθεδρία στη Β’ Αθηνών, ήταν ορατός από τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου του ανέθεσε το δύσκολο κυβερνητικό πόστο. “Εδώ σε θέλω κάβουρα…” είχε αναφωνήσει σε φίλους του. Ωστόσο, το… περπάτημα πάνω στα κάρβουνα ξεκίνησε, πλην όμως ακόμα ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν φαίνεται να καίγεται.

Αυτό είναι όμως το ζητούμενο; Και αυτό! Διότι, τι νόημα θα είχε άλλη μια πολιτική θυσία στο βωμό του Ασφαλιστικού, αν στο τέλος δεν υπάρξει λύση. Ο Τάσος Γιαννίτσης θυσιάστηκε και μαζί του σύσσωμη η κυβέρνηση Σημίτη, πλην όμως το πρόβλημα παρέμεινε. Η λύση Ρέππα που ακολούθησε είχε εντέχνως προσωρινό χαρακτήρα. Όσοι τον διαδέχθηκαν επί κυβερνήσεων ΝΔ, πέταγαν την “καυτή πατάτα” ο ένας στον άλλο για να καταλήξει τελικά στον Ανδρέα Λοβέρδο. Ο οποίος καλείται να αποδείξει πως η “καυτή πατάτα” δεν έχει μόνο την ιδιότητα να καίει, αλλά και να προσφέρει γευστική απόλαυση σε όποιον ξέρει να την κρατήσει, να την ξεφλουδίσει και τελικά να την φάει…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου