Πρόσφατα βρέθηκα με μια παρέα να ψήνουμε κάστανα στο τζάκι … Σκεπτόμενη το ποιος θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά … Είδα πως το τζάκι αφήνει αποκαΐδια και μουτζούρα. Όλο αυτό μου θύμισε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα… Πόσα τζάκια κυβέρνησαν τούτο τον τόπο; Πόση στάχτη και μουντζούρα άφησαν στο πέρασμά τους;
Διαβάζοντας πρόσφατα το βιβλίο «Ο πειρασμός του λαϊκισμού και οι περιπέτειες του λόγου» διαπίστωσα , πως ο λαός κατά τους ηγέτες είναι «άψογος», «ηθικός» και «ενάρετος» πάντα έχει δίκιο και πάντα διεκδικεί τα κεκτημένα του… Επίσης ο λαός χωρίζεται σε δύο κατηγορίες στους καλούς και τους κακούς… Πάντα υπάρχει το «εμείς» και οι «άλλοι» … Αλλιώς πως θα σταθούν οι ανθυποηγέτες στην εξουσία;
Για να επανέλθω στα τζάκια, τα τελευταία χρόνια είδαμε γιούς , κόρες , ανίψια και εγγόνια μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων να κυβερνούν αυτόν τον τόπο. Έναν λαό να τρέχει να τους ψηφίσει με την προσδοκία και μόνο ότι θα ήταν ηγέτιδες προσωπικότητες όπως ο Πατέρας τους , ο Θείος τους ή Παππούς τους. Κατά βάθος όμως δεν τους ένοιαζε αν θα ανταποκρινόταν στο ρόλο τους αλλά να διαιωνιστεί το όνομα αυτή ήταν η μόνη έγνοια τους, να βολευτούν και οι ίδιοι σε καμιά καρέκλα ως παρατρεχάμενοι… Κάπου στις αρχές του 2000 θυμάμαι το λόγο ενός υποψήφιου: «Έκανε ο Προπάππος μου, δημιούργησε ο Παππούς μου, διατήρησε ο Πατέρας μου και παρήγαγε έργο, δώστε μου και μένα μια ευκαιρία» … με αυτό έκλεινε το λόγο του, δεν σας κρύβω πως μου θύμισε το Βασίλη Καήλα στο Λουστράκο. Όταν τελείωσε τον ρώτησα για το σόι σου μας είπες, τις δικές σου τις προτάσεις δεν τις ακούσαμε… πήρα ως απάντηση «όταν εκλεγώ θα δείτε τι θα κάνω;» Δεν ξέρω τι θα έκανε ;
Σημασία έχει πως μετά από αυτόν το λόγο δεν εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο, ούτε τον είδαμε πάλι υποψήφιο.
Κάπου εδώ θυμήθηκα και έναν άλλο πολιτικό ο οποίος έλεγε σε γνωστούς και φίλους «έχω μαζέψει προίκα για τον γιό μου φτάνει να τελειώσει γρήγορα τις σπουδές του». Σε μια τέτοια κουβέντα ρώτησα: Τι προίκα εννοεί; Πήρα την απάντηση… ψηφοφόρους τι άλλο;
Όλοι αυτοί στάθηκαν στην εξουσία πατώντας πάνω στην ανασφάλεια και το συμφέρον του κοσμάκη, ο συντηρητισμός και ο κρατισμός είναι το κύριο γνώρισμα που κατέφαγε τα σπλάχνα της κοινωνίας. Βάζοντας σε πρώτο πλάνο το «εγώ». Είδαμε πολλούς που δεν θα εμπιστευόμασταν ούτε περίπτερο να ανοίξουν να κρατάνε τα ηνία της χώρας στα χέρια τους. Γιατί φρόντισαν τεχνηέντως να μοιράσουν την κοινωνία φανατίζοντας την σε στρατόπεδα … κάτι σαν τους Βροντάκιδες και τους Φουρτουνάκιδες… Μια κοινωνία κομματιασμένη σε υποομάδες με μόνο στόχο και σκοπό τη νομή της εξουσίας. Με γνώμονα την οικογενειακή αλληλεγγύη δόθηκαν δαχτυλίδια, χρίσματα και δεν συμμαζεύεται κάπως έτσι για πολλά χρόνια μας κυβέρνησαν μετριότητες … οι οποίοι σκυλοβαριόντουσαν κιόλας να ασκήσουν τα καθήκοντά τους γιατί με το ζόρι βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης.
Τώρα γιατί τα γράφω αυτά ;;; Κάποιοι κακόβουλοι θα τρέξουν να πουν για την Φώφη και τον Κυριάκο… Η αλήθεια είναι πως όχι … Ο Κυριάκος είναι από τους ελάχιστους πολιτικούς που αν και φέρει το όνομα… ακολουθεί μοναχική πορεία… σε αντίθεση με πολλούς άλλους στη Νέα Δημοκρατία που εκμεταλλεύονται τα ονόματα τους εις το έπακρον και χωρίς να το αξίζουν πάντα… Σε ότι αφορά τη Φώφη, πράγματι αν δεν ήταν η κόρη του Γεννηματά δύσκολα θα έκανε την καριέρα που κάνει … αλλά προς τιμή της το παλεύει, έστω και με τα λάθη της. Η κουδούνα χτυπάει για όλα εκείνα τα παιδάκια που πάνε στη πολιτική επειδή δεν έχουν και δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο. Άλλοι διορίζουν τα παιδιά τους στο Δημόσιο και άλλοι τα κάνουν πολιτικούς για να τους αφήσουν την κομματική τους πελατεία.
Αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στη Νέα Δημοκρατία ή στο ΠΑΣΟΚ αλλά στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων … Γιατί στην περίπτωση της πολιτικής οικογενειοκρατίας δεν ισχύει η παροιμία το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει… Αλλά η άλλη παροιμία από το αγκάθι βγαίνει ρόδο και από το ρόδο αγκάθι… Γι’ αυτό την επόμενη που θα βρεθούμε σε κάλπη ας ψηφίσουμε όχι με γνώμονα το όνομα αλλά την προσωπικότητα που κουβαλάει ο κάθε υποψήφιος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
