Ο Τζόρτζ Φλόιντ και η καλύβα του μπάρμπα Θωμά

Μοίρασε το

Η Ευτυχία Λαμπροπούλου προστρέχει στο γνωστό μυθιστόρημα η καλύβα του μπάρμπα Θωμά, αλλά και στην λιγότερη γνωστή ταινία Fruitvale Station για να εξηγήσει τον θάνατο του Τζόρτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ.


Ήταν καλοκαίρι του 2013, όταν ανάμεσα στο άρωμα των  λουλουδιών και των φρεσκοψημένων Popcorn παρακολουθούσα την ταινία Fruitvale Station. Αληθινή ιστορία βασισμένη στη ζωή ενός 22 χρονου Αφροαμερικανού. Το νήμα της ζωής του κόπηκε βίαια. Ήταν από την πισώπλατη σφαίρα ενός αστυνομικού, πάνω στην αλλαγή του χρόνου.

Fruitvale Station και η καλύβα του μπάρμπα Θωμά

Ο κινηματογράφος αντιγράφει την καθημερινότητα και συμβάντα της ζωής… Έλα όμως που το πρόσφατο περιστατικό με τον Τζορτζ Φλόιντ να μην μπορεί να πάρει ανάσα με καρφωμένο το γόνατο του αστυνομικού στο λαιμό του και το χέρι στην τσέπη ως ένδειξη μαγκιάς και εξουσίας είναι σκηνή που ούτε από σεναριογράφο δεν θα περίμενε κανείς να δει. Ενώ η έκκληση του ακινητοποιημένου άνδρα «δεν μπορώ να αναπνεύσω» λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή προκαλεί ρίγη συγκίνησης μα και θυμού μαζί.

Στην ταινία Fruitvale Station ο 22χρονος ήρωας αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο. Φινάλε που μου προξένησε θλίψη και ένα τεράστιο «γιατί;». Το ίδιο και τώρα εκείνο το ΓΙΑΤΙ  πλανάται στην ατμόσφαιρα. Από την καλύβα του μπάρμπα – Θωμά που διάβαζα ως παιδί, μέχρι  τα  διδάγματα του  Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με τα οποία ήρθα σε επαφή στα εφηβικά μου χρόνια. Τότε όταν έγραφα  τις πρώτες μου εκθέσεις για την ισότητα, την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα…

Το νόημα της ζωής

Θεέ μου πόση σοφία περικλειόταν μέσα σε μερικές αράδες! Εκεί ανακάλυπτε κανείς το νόημα της αληθινής ζωής… Αντιλαμβάνεσαι πως η λέξη άνθρωπος αποκτά νόημα και ουσία. Αλλά και τι αποτελέσματα έχει η εξουσία αν δοθεί σε λάθος χέρια… Τότε  η ανθρώπινη ζωή χάνει την πολυτιμότητα της.

Ζούμε στην εποχή της εικόνας, της πληροφορίας, της γρήγορης είδησης, της ζωής που τρέχει και πολλές φορές όσο και να τρέξουμε δεν την προλαβαίνουμε…

Όμως μέσα στο χρόνο κάποια πράγματα δυστυχώς παραμένουν αμετάβλητα… Τι και αν έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ Αφροαμερικανός; Οι διακρίσεις μεταξύ μαύρων και λευκών εξακολουθούν να υπάρχουν. Μπορεί οι  Κου Κλουξ Κλαν να μην υπάρχουν στις ΗΠΑ. Κατοικούν όμως στις ψυχές και στα αρρωστημένα μυαλά κάποιων ανθρώπων. Θεωρούν τους εαυτούς τους να υπερέχουν έναντι των άλλων φυλών.

Ο Απόστολος Παύλος προς τους Γαλάτες

Όλοι μιλάνε για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη και ίσες ευκαιρίες… Όμως όσο τα χρόνια περνούν τόσο οι έννοιες ξεθωριάζουν…. Και εκείνο που μένει ζωντανό είναι το δια ταύτα. Σεβασμός στον ΑΝΘΡΩΠΟ, στο πολυτιμότερο  κόσμημα την ίδια τη ζωή…

2020 χρόνια πριν ο Απόστολος Πάυλος είχε γράψει στην προς Γαλάτας επιστολή «Οὐκ ἔνι δούλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ».

Σήμερα 2020 χρόνια μετά καλούμαστε όλες οι κοινωνίες να το θυμηθούμε. Ο καθένας από εμάς να το ενστερνιστεί και να το κατανοήσει… Ο άνθρωπος δεν προσδιορίζεται από το χρώμα του, από την καταγωγή του, από το φύλο του… Αλλά, ένα τεράστιο ΑΛΛΑ, καθορίζεται από τη στάση του. Τη συμπεριφορά του, τις σκέψεις του και τις δράσεις του απέναντι στην κοινωνία και στους συνανθρώπους του με τους οποίους συναλλάσσεται…

Η ζωή μπορεί να αλλάξει αν οι κοινωνίες τραβήξουν τις  παρωπίδες. Όχι από τα μάτια, αλλά από το μυαλό και τη ψυχή. Το μεγαλύτερο όπλο κατά της όποιας μορφής ρατσισμού ονομάζεται ΠΑΙΔΕΙΑ!

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου