Ο καθένας (θέλει να) κάνει τη δουλειά του γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του κάθε έννοια “πολιτικής συνέπειας”.
Επιστρέφουν ή επέστρεψαν ήδη κάποιοι διαγραμμένοι σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Πολιτική ασυνέπεια στο μεγαλείο της. Τόσο για εκείνους που προκάλεσαν τη διαγραφή τους καταψηφίζοντας το Μνημόνιο και τώρα υπερψηφίζουν τους εφαρμοστικούς νόμους εκλιπαρώντας για …επανεγγραφή. Όσο και για εκείνους που με “αρχηγική πυγμή” τους διέγραψαν και τώρα τους δέχονται πίσω στο όνομα μιας …“πανστρατιάς”!
Ο καθένας (θέλει να) κάνει τη δουλειά του, είπαμε. Οι μεν πρώτοι να διεκδικήσουν ξανά το προνόμιο της παρουσίας τους στο κλειστό κλαμπ των 300 με τον σίγουρο, παχυλό μισθό, τις λογής παροχές, την επαφή με την εξουσία, τα αξιώματα, τα deals… Οι μεν δεύτεροι, στη λογική του “μάζευε κι ας είναι και ρόγες” τώρα που διαρρέουν δεξιά και αριστερά.
Ο καθένας (θέλει να) κάνει τη δουλειά του, είπαμε, αλλά με μια προϋπόθεση. Πως για να την κάνει χρειάζεται κάποιοι να συμβάλουν, να βοηθήσουν. Εν προκειμένω χρειάζονται ψήφοι. Κι αναρωτιέται κανείς. Επιβραβεύεται η πολιτική ασυνέπεια; Υπάρχουν ψηφοφόροι που θα έδιναν την ψήφο τους στον “ανεμοδούρα” (όπως θα έλεγε κι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης) πολιτευτή που αλλάζει στάση με τη συνέπεια που η μέρα εναλλάσσεται με τη νύχτα; Προφανώς για να εναντιώνονται ορισμένοι, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος ή ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (χθες), σε επιστροφές διαγραφέντων, φαίνεται πως υπάρχουν. Πολιτικοί δηλαδή που επέδειξαν “πολιτική συνέπεια” ή/και “γενναιότητα” φοβούνται πως θα χάσουν ψήφους από εκείνους που το έπαιξαν “τζάμπα μάγκες” σε βάρος τους.
Εξακολουθούν δηλαδή οι πολιτικοί να υποτιμούν τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων τους. Κι όπως οι “ανεμοδούρες” με ζητούν με θράσος την ψήφο τους, έτσι και οι “γενναίοι” έχουν τη φοβία μήπως τελικώς υπερψηφιστούν οι “ανεμοδούρες”!
Προφανώς, θράσος και φοβία προκύπτουν από την εμφανή έλλειψη πολιτικών κριτηρίων με τα οποία οι ψηφοφόροι εκλέγουν τους εκπροσώπους τους. Διότι αν το κριτήριο ήταν η συνέπεια λόγων (προεκλογικά) και πράξεων (μετεκλογικά), τότε ούτε οι μεν θα διακατέχονταν από θράσος, ούτε οι δε από φοβία. Όποιος δεν τηρούσε την εντολή που έλαβε να υπερασπιστεί και προωθήσει τα συμφέροντα των εκλογέων του, θα λογοδοτούσε πολιτικά και θα πήγαινε σπίτι του.
Ο καθένας, όμως (θέλει να) κάνει τη δουλειά του. Κι όπως μαρτυρούσε κυνικά ένας υποψήφιος βουλευτής, “ο κόσμος ζητά ρουσφέτια”. Εκεί δηλαδή το …χαβά του. Να ζητά από τον βουλευτή του να του κάνει τη δουλειά κι αφήνοντας στους άλλους να ασχολούνται με …πολιτικές συνέπειες ή ασυνέπειες και το καλό του τόπου…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
