Το προσχέδιο προϋπολογισμού, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος 1,8 πρωτογενούς πλεονάσματος (3,3δις), προβλέπει αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων σχεδόν 2,5δις, ασφαλιστικών εισφορών 1,4δις, μείωση επικουρικών, ΕΚΑΣ, χρηματοδότησης ΕΟΠΥ 850εκ.
Με το δημόσιο χρέος να αυξάνεται από 327δις (που εκτιμάται ότι κλείνει το ‘16) στα 331δις το 2017, τις υποχρεώσεις σε ιδιώτες να αποπληρώνονται στην καλύτερη των περιπτώσεων μετά διετία, είναι προφανές ότι από την έγκαιρη καταβολή συντάξεων και εφάπαξ έως την πολυπόθητη ρευστότητα και την μείωση των ληξιπρόθεσμων, το βουνό της ασκούμενης πολιτικής, της διαπραγμάτευσης του “σωτήριου προγράμματος” σε αριθμούς αποδεικνύεται ως “τίποτα” αφού δεν είναι “μεγαλύτερο ή μικρότερο του τίποτα”!
Ο προϋπολογισμός υπηρετεί σκοπιμότητες, το πολιτικό και εκλογικό “πεντάγραμμο” των επόμενων μηνών. Προσπαθεί να “διαψεύσει” τον Ίππασο στο ότι: η διαγώνιος ενός τετραγώνου με πλευρά ακέραιο δεν είναι ακέραιος, την ανακάλυψη των άρρητων. Οι Πυθαγόρειοι δίδασκαν ότι οποιοσδήποτε φυσικός αριθμός μπορεί να εκφραστεί ως λόγος δύο άλλων φυσικών αριθμών. Πίστευαν ότι με την χρήση των αριθμών μπορούσαν να επιλύσουν τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Έτσι με τον Ίππασο τον Μεσαπόντιο η κρίση στα μαθηματικά συνοδεύτηκε και από πολιτική αφού ξεσηκώθηκαν οι λαοί που ήταν υπό την εξουσία των Πυθαγορείων!
Τώρα στις “σύμπλοκες” καταστάσεις της ζωής και των αριθμών μπορεί κανείς με το μολύβι της φαντασίας να κατασκευάσει έναν ολόκληρο νέο κόσμο “φαντασιακό” και να τον παρουσιάζει ως “αληθινό”!
Έτσι το ΔΝΤ με το “φιλί της ζωής”, με το μαγικό κλειδί μίας έκθεσης, την μια μέρα, τα άτοπα (βιωσιμότητα χρέους άνευ αναδιάρθρωσης), τα σκόπιμα πλαστά ή ψευδή (πολλαπλασιαστής) τα μετατρέπει και, την άλλη στο ίδιο σκηνικό δηλ. “τα απίθανα γίνονται πιθανά” και αμέσως τα “απίθανα, απίθανα” στο χαρτί. Γνωστό όμως σε τούτη την γωνιά του κόσμου το “μία στο καρφί και μία στο πέταλο”!
Η κυβέρνηση εναγωνίως προσπαθεί ένα αφήγημα που το εμφανίζει ως “φυσιολογική ερμηνεία” αριθμών που ανοίγουν ένα “νέο κόσμο”. Αν όμως αξιόπιστα βρεί έναν αριθμό που να προσθέτει αντί να μειώνει στο βιοτικό επίπεδο δηλ. κάτι “λιγότερο ή περισσότερο από το τίποτα” τότε είναι βέβαιο ότι το σύνθημα του Μάη του ‘68 “κάτω από το πεζοδρόμιο υπάρχει παραλία” είναι πραγματικότητα και έχει κατεστημένη γραμμικότητα και την βεβαιότητα της “γνήσιας αλήθειας”!
Επειδή όμως οι κατηγορίες, ο λόγος, η σχέση, οι ταξινομήσεις των αριθμών έχουν την δική τους ιστορία, μαχητικότητα και επεισόδια, η “φαντασία” της αξιωματικής και μέρους της αντιπολίτευσης για την εξουσία δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικό έργο με σενάριο “την ιερή αγανάκτηση των Πυθαγορείων απέναντι στους άρρητους” χωρίς ρητή ρίζα δηλ. αξιόπιστη δέσμευση για ανάταξη της χώρας δεμένη με άνοδο του γενικού επιπέδου ζωής, της πλειοψηφίας και όχι επιλεκτικά επιμέρους στρωμάτων. Οι άμεσοι σχεδιασμοί-των μεν και των δε- είναι στον καταναγκασμό και την πλάνη άλυτων ασκήσεων και του φόβου μην προκύψει Ίππασος ή αντίστοιχο λαϊκό φαινόμενο μέσα από την διαμφισβήτηση των μαθηματικών των μνημονίων, της κρίσης, της πραγματικότητας !
Η “χαρά και η λύπη” από τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι μια “βασιλική οδός για ένα εκλογικό σύμπαν χωρίς ή με ελεγχόμενα συμβάντα και αίσιο τέλος”. Αλλά η ρίζα αυτού του λαού κρύβει εκπλήξεις. Για την αποφυγή τους δηλ. να μην κριθεί το γραπτό στην κοινωνική εξίσωση, το “παιχνίδι” μπορεί να είναι πιο άμεσο από ότι προβλέπεται -όχι όμως και με διάρκεια. Μάλλον έκτακτες εξελίξεις και προσωρινό αποτέλεσμα διαφαίνονται από την μετάφραση του προϋπολογισμού!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
