Μια συζήτηση με ένα φίλο που επισκέφθηκε πρόσφατα την Ιαπωνία -ο γιός του συμμετείχε σε διαγωνισμό τζούντο-αξίζει να την μεταφέρω.
Με λιτό λόγο είπε την δική του εμπειρία και αλήθεια για την διαφορά εκεί με εδώ:
Στο Τόκιο είναι όλα υπερβολικά ρυθμισμένα, από την καθαριότητα έως την ησυχία στα αεροδρόμια, την ασφάλεια σε μια πόλη 35εκ.. Πολλοί νομίζουν οι Γιαπωνέζοι φορούν μάσκες επειδή φοβούνται μην προσβληθούν από ιούς, αλλά, αντίθετα, τις φορούν όταν έχουν έστω την υποψία ότι μπορεί να έχουν οι ίδιοι ίωση και δεν θέλουν να την διασπείρουν!
Το ιδανικό για μένα, συνέχισε, θα ήταν μια κατάλληλη δόση και από τα δύο. Οργάνωση, πειθαρχία, παραγωγικότητα αλλά όχι και τέτοιο “καλούπι” στον τρόπο ζωής. Να μην είναι θεοποιημένα τα εργαλεία, ούτε οι άνθρωποι ή το κράτος να νοιώθουν ή να νομίζουν ότι είναι θεοί!
Να ένα “δικό” μας “άλυτο” Τρίγωνο: φιλοσοφία ζωής, ποιότητα, οργάνωση και πειθαρχία!
Αυτός ο ψυχισμός, ο διαφορετικός, πλεονέκτημα και μειονέκτημα, συχνά διχοτομικός, ένα “ήθος” που ρευστοποιεί κάθε κανόνα υπεραμυνόμενο της ανάγκης ύπαρξης του. Το συνολικό μας, συλλογικό, πρόβλημα πολιτισμού. “Ανεβάζουμε” στο βωμό όσους/ες “κρεμάει” στον τοίχο ένας “τοίχος” αδιαφανούς ελέγχου αυτού που ονομάζουμε “πολιτική και δημόσια σφαίρα” και θεωρούμε ότι έτσι εξαγνιζόμαστε συλλογικά και ατομικά!
Άλλο, λοιπόν, πεδίο Βερμούδων: συνείδηση και ήθος, αξία, στάση και επιλογή!
Για την Ιαπωνία που υπάρχει επιφυλακτικότητα για την οικονομική πορεία : όχι μόνο εξυπηρετείται το χρέος αλλά το χρωστά στον εαυτό της, δηλ. στην κεντρική της τράπεζα, ενώ σε όποια αρνητική εξέλιξη στην αντιμετώπιση φαινομένων όπως ο πληθωρισμός (τώρα έχει αποπληθωρισμό) θα χάσει σε νομισματική ισοτιμία και θα κερδίσει σε εξαγωγές, δηλαδή δημιουργεί ασφαλές πέρασμα από το τρίγωνο των Βερμούδων: χρέος, νομισματική πολιτική, ανάπτυξη!
Ο φίλος εξηγούσε ότι οι “πολεμικές τέχνες” έχουν μια φιλοσοφία ζωής όπως στο τζούντο όπου νομίζεις ότι αυτός που “χάνει” έχει “φάει το ξύλο της ζωής του” στην πραγματικότητα ξέρει την τεχνική να δέχεται χτυπήματα, να πέφτει, να σηκώνεται, να συνεχίζει!
Λυμένο το Τρίγωνο: Τζού ( ευγενής-δεξιοτέχνης) ντο ( οδός ) σύγχρονη τέχνη (με χέρια, πόδια, νού)
Τώρα αν δεί κανείς ότι η πλειονότητα των χωρών του Ο.Ο.Σ.Α είναι σε στασιμότητα ή μειώνονται οι δαπάνες για εκπαίδευση ως ποσοστό του ΑΕΠ ανακαλύπτει νέα και επικίνδυνα Τρίγωνα : πολιτισμός- δεξιότητες- επένδυση στο μέλλον ή τεχνική -σχέδιο – στρατηγική ή διδαχή – πρότυπο – αξιολόγηση ή διαφάνεια- ποιότητα- όραμα δηλ. τα ελλείμματα που έφεραν και τροφοδοτούν την κρίση!
Αν πάμε στο πιο κεντρικό τρίγωνο Βερμούδων: ΗΠΑ – Ευρώπη – Κόσμος, όπου “αδυνατούν να εντοπίσουν” κυβερνήσεις και οι λαοί “εθελοτυφλούμε” για τα επικίνδυνα ηλεκτρομαγνητικά πεδία της δίνης στην αμερικάνικη οικονομία ή την Ευρωπαϊκή ή στην σχέση τους πρωτίστως και δευτερευόντως στα άλλα!
Να ξαναδούμε τις εξελίξεις και στην Ευρώπη, την απεξάρτηση από σχέσεις που εμποδίζουν την “αυτοτέλεια αναπνοής” από τις “Μέκκες” της κρίσης, τους κύκλους πολιτικής, οικονομικής ή στρατηγικής παρακμής, που διαρκώς εξάγουν για εσωτερικούς λόγους και προστατευτισμού των συμφερόντων τους.
Να χαρτογραφήσουμε με την λογική του τζούντο ασφαλή περάσματα για να αποφύγουμε νέες απώλειες και ατυχήματα στην πολιτική και την οικονομία, εδώ, στην Ευρώπη, στη Δύση και παγκόσμια!