Ελλάδα 21ου αιώνα: η συντριπτική πλειοψηφία νοιώθει εξαπατημένη, προδομένη, απογοητευμένη. Οι πολιτικές του τερματισμού της κρίσης σε παταγώδη αποτυχία! Οι ιδεολογίες της καταστροφής έχουν εκτοπίσει τις ιδεολογίες της ζωής. Η κοινωνία μαστίζεται από αφόρητη πίεση, άγχος, αβεβαιότητα, κατακερματισμό, ψευδαισθήσεις! Υπάρχει διέξοδος; Προφανώς όπως και περιθώρια νέων επιλογών.
Ο ξεπεσμός της τρόικας είναι χωρίς προηγούμενο στην ιστορία – βιωσιμότητα χρέους, νομισματική ευρωστία, ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο, απομάκρυνση/exit – όμως επιμένουν όσο κι αν διαψεύδουν την “αποστολή των θεσμών” που εκπροσωπούν. Τέτοιο αδιέξοδο προγράμματος δεν καταγράφεται ακόμη και σε τριτοκοσμική χώρα! Οι κυβερνήσεις επαναδιαπραγμάτευσης, απαγκίστρωσης, σκισίματος, εξόδου από μνημόνια, στην πράξη αποδεικνύουν το αντίθετο και το “κάθε πέρυσι και καλύτερα”!
[quote text_size=”small”]
Ο κύκλος της “δόξας” και της “καταφρόνησης”, το τίμημα και για την παρούσα διαφαίνονται ίδια, όταν και αν δεν επιβεβαιωθεί η απομείωση του χρέους.
[/quote]
Το μόνο των δεσμεύσεων που είναι σχετικά ζωντανό – με κυβιστήσεις βέβαια – όταν όλα τα άλλα πέθαναν νωρίς. Με 300.000 νέους (η χώρα, τα νοικοκυριά ξόδεψαν πάνω από 80 δισ. για σπουδές) στο δρόμο της φυγής και στην ΔΕΘ μόνο “ευχολογική συμπόνοια”!
Τα ανόσια περί πρωτογενών πλεονασμάτων, ανάπτυξης, τα τεχνάσματα στην φορολογία, οι επανυπολογισμοί των συντάξεων, η συνταγματική αναθεώρηση, η διαπλοκή κλπ ή οι υποσχετικές της ΝΔ για άλλα με προϋπόθεση την συνεννόηση με τους “θεσμούς” (αν) πείθουν ελάχιστα. Άλλωστε στο κουαρτέτο, με ή άνευ προσωπείου, υπάρχει τετράδα οργάνων δηλ και οι “κυβερνώντες μας”!
Διατρέχουμε το φθινόπωρο με οξυμένα πολλά και με έντονα σημάδια “εκδικητικότητας, μίσους, διχασμού” ανάμεσα στους “πρωταγωνιστές”. Οι εκκρεμότητες: σταθερότητα, μεταρρυθμίσεις, δικαιοσύνη κλπ αιωρούνται, και η ανάπτυξη “έπεται”. Η αξιολόγηση μάλλον πάει και πάλι για συνεννοήσεις κορυφής. Αν όμως (παρά τα επικρατούντα) το ξύσιμο της “ελληνικής” πληγής είναι συμφέρον (αντί να κυριαρχεί το προσφυγικό κοκ) στην Γερμανία και όχι μόνο, τότε η καθυστέρηση είναι δεδομένη!
Τα μη αναμενόμενα (πχ κοινωνική ένταση, εκλογές) και τα φαινομενικά μη ενδεχόμενα (βλ. απόψεις Στίγκλιτς για διάσπαση Ευρώ στο φόντο της Συνόδου του Νότου) σε μια εσωτερική σκηνή σοβαρών εμπλοκών – όπου έχουν “βγει μαχαίρια” με “παγανιά” και ειδικά δικαστήρια (πχ Αττικής) – και μια ΕΕ που μεταθέτει στο τέλος του ’17 τις “ασφαλείς” εκτιμήσεις για την κρίση, είναι πιθανά!
[quote text_size=”small”]
“Αιμορραγεί” το σήμερα αλλά και το αύριο σε θολό τοπίο, βουβό κλίμα και συσσώρευση, θερμοκήπιο που “γονιμοποιεί εκπλήξεις”για αστάθεια και μεγαλύτερη εθνική πτώση!
[/quote]
Από τις προμήθειες ή τα έργα του δημοσίου μέχρι την ρύθμιση των ιδιωτικών δραστηριοτήτων επί δημοσιών αγαθών – από υγεία έως τηλεοπτικές άδειες – ερίζουν στο “μουσικό σύνολο των τεσσάρων εγχόρδων” μία “αριστερά” με μία “δεξιά” ως χαλασμένα “νεοφιλελεύθερα βιολιά”, σε παλιό δίσκο χωρίς τονικό εύρος, κατώτερα της περήφανης ψωροκώσταινας. Με κάλπικες “αλήθειες” υπέρ των αδύναμων και την επομένη παίγνια με και υπέρ των λίγων και ισχυρών!
Η ιστορική σύνθεση ενός σύγχρονου μοντέλου μικτής οικονομίας, μιας νέας πολιτικής, κοινωνικής κουλτούρας συνεργασίας, με άλμα εκσυγχρονισμού, είναι ο πιο κατάλληλος δρόμος.
Αυτός μπορεί να υποστηριχτεί από μια καινούρια ιστορική συνεύρεση – πέρα από τα όρια των υφιστάμενων σχημάτων – των σύγχρονων και προοδευτικών φιλελεύθερων, σοσιαλιστών και ριζοσπαστών με στόχο την ανθρωποκεντρική λύση των διακυβευμάτων και το τέλος των βασανιστικών εκκρεμών!
Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν προκύπτει χωρίς “υπερθεματιστή καθαρού πόθεν έσχες” ποιότητας, οράματος, ελπίδας, δύναμης για μια νέα πορεία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και τον κόσμο!
* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
