Στη μόρφωση που μας προσέφεραν οι γονείς μας χρωστάμε τη δυνατότητά να μπορούμε να διαβάζουμε αυτό το κείμενο. Όμως, το ότι μπορείτε να το διαβάζουμε στην ελληνική το χρωστάμε στον Ελληνικό Στρατό, στο Πολεμικό Ναυτικό και στην Πολεμική Αεροπορία και σε όλους όσους πολέμησαν για την ελευθερία της πατρίδος! Εις Οιωνός Άριστος Αμύνεσθαι Περί Πάτρης! Όμως, για όποιον αμφιβάλλει, ας σκεφθεί κάτι πολύ απλό και αυταπόδεικτο: – Στη μόρφωση που σας δώσαν οι γονείς σας χρωστάτε τη δυνατότητά σας να μπορείτε να διαβάζετε αυτό το σχόλιο. Όμως, το ότι μπορείτε να το διαβάζετε στην ελληνική το χρωστάτε στον Ελληνικό Στρατό, στο Πολεμικό Ναυτικό και στην Πολεμική Αεροπορία!
Χθες, 15η Αυγούστου, εκτός από την Κοίμηση της Θεοτόκου, ήταν η επέτειος του τορπιλισμού του εύδρομου ΕΛΛΗ, το 1940, στο λιμάνι της Τήνου. Παραδοσιακώς, ήταν και η ημέρα εορτασμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν γνωρίζω ποιος/πότε την καθιέρωσε, αλλά σαφώς δεν υπήρχε καλύτερη μέρα από αυτήν της Κοιμήσεως της Υπερμάχου Στρατηγού, αλλά και της Προμάχου Αθηνάς. Προφανώς, πρόκειται για μια παράδοση που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας μας, αλλά που, δυστυχώς, προ μερικών ετών, η κουτοπονηριά ενός Α/Γ.Ε.Ε.Θ.Α. -που μάλλον ένοιωθε βλαχοδήμαρχος παρά Στρατηγός- την μετέφερε την 21η Νοεμβρίου, επειδή το κατακαλόκαιρο οι πολιτικοί προτιμούσαν την Τήνο, την Πάρο και τη Μύκονο αντί της δεξιώσεως στον Άγιο Ανδρέα. Αναζήτησα το όνομα του εν λόγω Α/Γ.Ε.Ε.Θ.Α., αλλά ακόμη και φίλοι αξιωματικοί τον έχουν ξεχάσει… ίσως γιατί δεν θέλουν καν να θυμούνται το όνομα του «Αρχηγού» που θυσίασε την ιστορική παράδοση στο βωμό προσωπικών μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων!
Όσοι έχουμε φορέσει τη στολή του αξιωματικού, γνωρίζουμε καλώς πόσο μεγάλη σημασία έχει η παράδοση για τις ένοπλες δυνάμεις, σημασία όχι μόνο συμβολική αλλά κυρίως ουσιοαστική αφού αποτελεί βασικό παράγοντα διατήρησης υψηλού ηθικού, άνευ του οποίου δεν υφίσταται στρατός. Αρκεί –και αξίζει- να αναφέρω πόση σημασία δίνει στις παραδόσεις το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο ανήκει στο ολιγομελές διεθνές club όσων ουδέποτε υπέστειλαν την σημαία! Μην ξεχνάμε ότι την περίοδο 1941-1942, τα πλοία του Π.Ν. ήταν κυριολεκτικώς η Ελεύθερη Ελλάδα, αποδεικνύοντας το αληθές της ρήσεως ΜΈΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΛΑΤΗΣ ΚΡΑΤΟΣ! Το Π.Ν. ήταν η μοναδική ελληνική στρατιωτική δύναμη με ισχύ πυρός, νομική υπόσταση και διεθνή αναγνώριση. Αναγνώριση που καταδείχθηκε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο όταν το 1943 δέχθηκε, εκ μέρους των Συμμάχων, την παράδοση του Ιταλικού Στόλου ανοιχτά του Τάραντα. Μια τιμή που το πλήρωμα του Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ, υπό τον Αντιπλοίαρχο (ΠΝ) Τούμπα απέδειξε ότι δεν ήταν διόλου συμβολική, όταν επιστρέφοντας από τα Δωδεκάνησα άνευ πλώρης(!!!) εισήλθε -την 6η Δεκεμβρίου 1943, ανήμερα του Αγίου Νικολάου- στο Ναύσταθμο Αλεξανδρείας με τιμητική συνοδεία ανωτάτων αξιωματικών και το σύνολο του Συμμαχικού Στόλου να αποδίδει τιμές παρατεταγμένο (http://www.elzoni.gr/html/ent/758/ent.32758.asp). Αυτή η παράδοση δεν θυσιάζεται στο βωμό καμιάς σκοπιμότητος!
Δεν ήταν, όμως, μόνον εορταστική η αναφορά στην παράδοση και στην αξία της, πολλώ δε μάλλον στην αξία του Π.Ν., την οποία δείχνουν να γνωρίζουν οι ξένοι -εχθροί και σύμμαχοι- πολύ καλύτερα από εμάς.
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει -παλαιές- απειλές παραδοσιακής φύσεως, αλλά και ταυτοχρόνως ασύμμετρες απειλές νέου τύπου (π.χ. λαθρομετανάστευση και εισαγόμενη τρομοκρατία). Επίσης, το γεωπολιτικό μας περιβάλλον κάθε άλλο παρά σταθερό και ασφαλές μπορεί να χαρακτηρισθεί. Η Ελλάδα δεν είναι μια δυτικοευρωπαϊκή χώρα που περιβάλλεται από φίλους και συμμάχους και απλώς πρέπει να διαθέτει κάποιες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ.
Ως εκ τούτου οι Ένοπλες Δυνάμεις μας δεν είναι μια ακόμη έκφανση του κράτους, που απλώς πρέπει να υπάρχει, αλλά ένα εργαλείο πολυεπίπεδης πολιτικής ασκήσεως εθνικής κυριαρχίας: αμυντικής, αλλά και προβολής ισχύος. Και, δεδομένου ότι η αξιόπιστη και διαρκής επιβολή της εθνικής κυριαρχίας είναι προϋπόθεση της ανάπτυξης, οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία! Η ρήση «Si vis pacem, para bellum» (εαν θέλεις την ειρήνη προετοιμάσου για τον πόλεμο) πρέπει να αποτελεί την πεμπτουσία της πολιτικής εθνικής αμύνης της Ελλάδος.
Δυστυχώς, παρά την φαυλότητα και τον κομματισμό της μεταπολιτευτικής περιόδου, παρά την καταδίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου και των συνεργατών του, η ανικανότητα, η γελοιότητα και η ανοησία που χαρακτηρίζουν την σημερινή πολιτική ηγεσία δεν έχουν προηγούμενο! Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να αποκτήσει η λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων αυτοματισμούς και διαδικασίες που θα την καθιστούν ανεξάρτητη των όποιων διαθέσεων του εκάστοτε πολιτικού των προϊσταμένου. Ακριβώς το ίδιο -λόγω της φύσεως των νέων απειλών- ισχύει και για τα σώματα και τις υπηρεσίες εσωτερικής ασφαλείας. Η ανάγκη αναβαθμίσεως του Λιμενικού Σώματος και πλήρους μετατροπής του σε ισχυρή δύναμη ακτοφυλακής είναι προφανής, όπως και η επαναδημιουργία της Ελληνικής Χωροφυλακής ως τέταρτου κλάδου των Ε.Δ. (new-Deal)
Ιδίως σε ότι αφορά τον Ε.Σ. νομίζω ότι επείγει πλέον η αναδιοργάνωσή του και μάλιστα όχι στο συμβατικό πλαίσιο, δηλαδή όχι ακόμη μια δήθεν αναδιοργάνωση όπως αυτές που είδαμε τα τελευταία 40 χρόνια, που κόστισαν πολλά χωρίς να αλλάξουν τίποτα. Κατά την άποψή μου δύο είναι οι κύριοι άξονες ενός αποτελεσματικού ανασχεδιασμού των στεριανών δυνάμεών μας ώστε να μεγιστοποιήσουν την μαχητική τους ισχύ και αποτελεσματικότητα:
Ι. Η πλήρης αξιοποίηση της εφεδρείας σε ημιεπαγγελματική βάση, ώστε να μειωθεί το κόστος της συντηρήσεως ενός μεγάλου, πλην αναποτελεσματικόυ, μόνιμου δυναμικού. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: (α) την μονοετή εκπαίδευση των εφέδρων αξιωματικών από τη Σχολή Ευελπίδων, σε ιδιαίτερο τμήμα, και τακτικής εξελίξεώς των έως του βαθμού του Αντισυνταγματάρχου και (β) την επαγγελματική εκπαίδευση των εφέδρων υπαξιωματικών σε ιδιαίτερη σχολή 6μηνης διάρκειας και όχι από τα ολιγοήμερα σχολεία όπλων και σωμάτων όπως συμβαίνει σήμερα. Αξίζει να επισημάνω ότι, στις δυτικές χώρες οι έφεδροι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί τυγχάνουν σημαντικού κύρους ενώ ο βαθμός και η στρατιωτική τους υπηρεσία προσμετράται ως κριτήριο επαγγελματικής εξελίξεως.
ΙΙ. Η απόκτηση επαγγελματικού επιπέδου ικανοτήτων από τα στελέχη εφεδρείας θα μειώσει τις ανάγκες σε μονίμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άρα και τα σχετικά κόστη εκπαιδεύσεως και μισθοδοσίας, ενώ -και το σημαντικότερο- θα εκτονώσει την πίεση της προαγωγής των σε ανώτερους και ανώτατους βαθμούς, αφού η βάση της πυραμίδος (απόφοιτοι Σ.Σ.Ε. 300 ετησίως) θα είναι πολύ στενότερη (όχι άνω των 100) από τη σημερινή ενώ οι δυνατότητες εξέλιξης λίγο θα επηρρεασθούν. Οι μόνιμοι αξιωματικοί πρέπει -κατά το πρότυπο του αγγλικού και αμερικανικού στρατού- να έχουν κυρίως επιτελικές αρμοδιότητες, ακόμη και σε επίπεδο μονάδων και υπομονάδων, ενώ η διαχείριση καθημερινών υποθέσεων ακόμη και η διοίκηση των τμημάτων στο πεδίο να είναι πρωτίστως αρμοδιότητα των εφέδρων αξιωματικών και του σώματος των μονίμων και εφέδρων υπαξιωματικών.
Η μείωση του αριθμού των μονίμων αξιωματικών θα έχει ευεργετικές επιδράσεις τόσο στο κύρος τους όσο και στην επαγγελματική τους επάρκεια. Επίσης, το κόστος εκπαιδεύσεως και μισθοδοσίας των ενώ θα μειωθεί συνολικώς θα είναι δυνατό να αυξηθεί κατά κεφαλήν, άρα θα έχουμε καλύτερα εκπαιδευμένα στελέχη.
Βασική προϋπόθεση, για να έχουν νόημα οι ανωτέρω επιλογές, είναι η επαναφορά της θητείας στους 18 μήνες, κατ’ ελάχιστον ενώ έφεδροι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί θα πρέπει να υπηρετούν 18 μήνες πλέον του διαστήματος εκπαιδεύσεώς των. Περαιτέρω, η ύπαρξη ενεργής εφεδρείας σημαίνει τακτικές προσκλήσεις για μετεκπαίδευση αλλά και συμπλήρωση των αναγκών των ενεργών μονάδων, δηλαδή κυρίως των παραμεθορίων σχηματισμών, από τοπικό έφεδρο δυναμικό. Έτσι (α) ενισχύονται οι δεσμοί συναδελφικότητος, (β) μειώνεται το κόστος πολλών και συνεχών μετακινήσεων, (γ) δεν απαξιώνεται η μαχητική ικανότητα λόγω χρόνου και (δ) στελέχη και οπλίτες έχουν επαρκή γνώση του πεδίου της μάχης ενώ γνωρίζονται με ανωτέρους και κατωτέρους, πράγμα που καθιστά πολύ ευκολότερη την συνεργασία τους και την αποτελεσματική λειουργία των μονάδων σε πρίπτωση κρίσεως. Με το μοντέλο αυτό οι ενεργές μονάδες θα μεταπίπτουν σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητος εντός ολίγων ωρών, ώστε να υπάρχει επαρκές περιθώριο επιστρατεύσεως και μπροωθήσεως των εφεδρικών. Η πλήρης τήρηση ατομικών ειδών και οπλισμού κατ’ οίκον αποτελεί μία ακόμη βασική προϋπόθεση για την ορθή και αποτελεσματική λειτουργία του συστήματος.
Νομίζω πως όσα ανέφερα είναι ήδη πολλά και θα δημιουργήσουν πολλές και ποικίλες αντιδράσεις. Όμως, αυτός ακριβώς είναι ο στόχος αυτού του άρθρου: το άνοιγμα μιας πολιτικής συζητήσεως για το είδος των ενοπλων δυνάμεων που χρειαζόμαστε και θέλουμε να έχουμε.
Κλείνω με μια οφειλόμενη εξήγηση: Πλην της τιμητικής αναφοράς στο Π.Ν., στην αρχή του κειμένου, δεν έγραψα τίποτα περισσότερο γι’ αυτό ούτε για την Πολεμικής μας Αεροπορία. Ο λόγος είναι ότι αυτοί οι δύο κλάδοι είναι εκ φύσεως επαγγελματικοί, πρωτίστως πολεμούν οι αξιωματικοί και πολύ λιγότερο οι οπλίτες, ο ρόλος των οποίων όσο σημαντικός και αν είναι δεν είναι κυρίαρχος, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στο στρατό ξηράς. Αυτός πιστεύω είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο τόσο το Π.Ν. όσο και η Π.Α. απολαμβάνουν υψηλότερου κύρους και αποδοχής ενώ παρουσιάζουν και τις λιγότερες τριβές. Καιρός να αποκαταστήσουμε το κύρος και την αποτελεσματικότητα και του Ε.Σ.!
Υ.Γ. Αντιλαμβάνομαι πόσο ενοχλεί ο τίτλος του άρθρου τους διάφορους Φίληδες και Μπαλτάδες. Δεν φτάνει που μισούν τον Ε.Σ. για ότι εκπροσωπεί, τους «καρφώνει» και με τα ρητά που χρησιμοποιεί στα εμβλήματά του…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
