Η ιστορία μας έχει διδάξει πως στον τόπο μας για να αποκαλυφθεί μια δυσώδης περίπτωση κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, πρέπει να συμβαίνουν οι εξής προϋποθέσεις. Είτε όταν πρόκειται να «εξοντωθεί» ο πολιτικός αντίπαλος, είτε όταν συγκρούονται για την ίδια πίτα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε κατά την τελευταία τετραετία επειδή το απαιτούν οι δανειστές. Υπάρχουν βέβαια και οι αποκαλύψεις σκανδάλων που έγιναν από κάποιο «ατύχημα» των εμπλεκομένων.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι για δεκαετίες ακούγονταν πολλά και αποκρύβονταν περισσότερα, καθώς το καθεστώς ατιμωρησίας είχε γίνει επίσημη ιδεολογία του κράτους. Ξαφνικά το τελευταίο διάστημα μικρές και μεγάλες υποθέσεις παράνομου πλουτισμού αλλά και διαφθοράς κατακλύζουν καθημερινά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης πολλά από τα οποία δεν κρύβουν ούτε τη σκοπιμότητα ούτε και τα συμφέροντα που πρεσβεύουν.
Μάλιστα σπεύδουν με περισσή ευκολία να στοχοποιήσουν αλλά και να καταδικάσουν πρόσωπα, πριν καν κληθούν απ’ τη δικαιοσύνη. Προφανώς κάποιοι πιστεύουν και ίσως έχουν δίκιο σε κάποιο βαθμό, ότι ο κόσμος καταναλώνει ότι του σερβίρουν χωρίς αντιστάσεις και αναστολές, αφού πρώτα τον έμαθαν κατά την «βασιλεία» της τηλεόρασης σκουπίδια, να καταναλώνει τα προϊόντα της αμάσητα.
[quote text_size=”small”]
Υπάρχει πρόβλημα σοβαρό, του τρόπου που κινείται η προβληματική δημοκρατία μας, καθώς η οικονομική κρίση έχει φέρει στην επιφάνεια και την, για χρόνια καλυμμένη από την πλασματική δανεική ευημερία, σοβούσα κοινωνική και πολιτισμική κρίση.
[/quote]
Εκεί λοιπόν που οι πολίτες άρχισαν να ελπίζουν ότι κάτι πάει να γίνει, έστω και δειλά στον τομέα της κάθαρσης της γενικευμένης σήψης που καθημερινά αποκαλύπτεται, κάποιοι ή βρήκαν ευκαιρία να κλείσουν λογαριασμούς ή να εκδικηθούν ή ακόμα και από το φόβο ότι αρχίζει να πλησιάζει και αυτούς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης, και άρχισαν να ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα επί δικαίων και αδίκων.
Γιατί ενώ υπάρχουν σοβαρότατα ζητήματα να ελεγχθούν, όπως το πώς φθάσαμε στην χρεοκοπία, πως σε μια πενταετία διπλασιάσαμε το χρέος και τις δημόσιες δαπάνες, ποιοι πήραν χωρίς εγγυήσεις και χωρίς να τα εξυπηρετούν τα θαλασσοδάνεια για τις επιχειρήσεις τους, ποιοι έστειλαν τα αφορολόγητα δις ευρώ στους φορολογικούς παραδείσους, πως δημιουργήθηκαν οι μαύρες τρύπες που μόνο το 2009 ήταν πάνω από 36 δις, «χαιρόμαστε» που ελέγχονται τα παραστατικά σε δύο ΜΚΟ. Φυσικά, όσο κι αν αντιπαθεί κάποιος τις θεωρίες συνομωσίας, δεν μπορεί να θεωρήσει τυχαίο το γεγονός ότι μέσα σε δύο μέρες, βγήκαν στην επιφάνεια δύο υποθέσεις που χρονολογούνται πριν μια δεκαετία και αντανακλούν άμεσα ή έμμεσα στους δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή.
Φυσικά και να ελεγχθούν, φυσικά και να αποδοθούν ευθύνες όπου υπάρχουν. Από τη δικαιοσύνη όμως και όχι από τα «θηριώδη πρωτοσέλιδα» όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν τα παλιά τζάκια ξεσηκώθηκαν εναντίον του, για να αντιμετωπίσουν τα …νέα που πήγε ανεπιτυχώς να στήσει. Όπως φαίνεται, κάποιοι έστω και με απλές φήμες, θέλουν να «κοντύνουν» τους πρώην, είτε επειδή ποντάρουν στην γενική απαξίωση των πολιτικών συλλήβδην, είτε για να γίνουν αρεστοί στο σημερινό πολιτικό καταστημένο.
Ότι κι αν συμβαίνει, τα παιχνίδια αυτά είναι επικίνδυνα και εύκολα μπορεί να πυροδοτήσουν κοινωνικές εκρήξεις που να στρέφονται κατά δικαίων και αδίκων, με τελικό αποτέλεσμα την μπαχαλοποίηση του τόπου. Ή μήπως τα συγκεκριμένα συμφέροντα αυτό τελικά επιθυμούν;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
