Προεκλογικά ο Κώστας Καραμανλής έλεγε με κατηγορηματικό τρόπο: «Χρήματα απ’ τη Siemens, η ΝΔ δεν πήρε». Μάλιστα…! Δηλαδή, πολιτικοί της ΝΔ μπορεί να πήραν, αλλά το κόμμα, τίποτα… Προ ημερών ο Θεόδωρος Πάγκαλος άφησε να εννοηθεί ότι δεν είναι πολιτικά ανήθικο, πολυεθνικές να χρηματοδοτούν κόμματα. Προσοχή, άλλο να χρηματοδοτούν κόμματα κι άλλο να χρηματίζουν πολιτικούς…
Τον ψήφισαν διότι τους έπεισε πως γνώριζε το δρόμο που γεννά ελπίδα για μια νέα δυναμική ανάπτυξης και ευημερίας που θα συνεργάζεται και δεν θα αντιμάχεται την ποιότητα της ζωής και το περιβάλλον που ζούμε. Και πως έχει και τα κατάλληλα… οχήματα για να τον ακολουθήσει. Ουδείς είχε την παραμικρή αμφιβολία πως θα έδινε τη μάχη για να περάσει ο νόμος για την πράσινη οικονομία. Ουδείς είχε την παραμικρή αμφιβολία πως τα ισχυρά λόμπι της «βρώμικης» παραγωγής θα αντιδρούσαν. Αλλά ο Ομπάμα δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να δώσει τη μάχη μέχρις εσχάτων για να επιβάλει την άποψή του. Είχε τη στήριξη της πλειοψηφίας των Αμερικανών πολιτών.
Πίσω στην Ελλάδα, τα μισόλογα, οι υποψίες, οι υπαινιγμοί ακόμα κυριαρχούν. Ο Κώστας Καραμανλής έχει μείνει να λέει πως το κόμμα του δεν πήρε χρήματα από το Siemens… Το ίδιο θα απαντούσε σε ερώτηση αν οι Έλληνες εφοπλιστές στο Σίτι του Λονδίνου χρηματοδότησαν το κόμμα του… Ή αν οι Έλληνες τραπεζίτες στήριξαν ή στηρίζουν το κόμμα του… Αναγκάζεται να διακινδυνεύσει να διαψευστεί, από φόβο μήπως υποστεί πολιτικό κόστος από την αποκάλυψη της αλήθειας. Αν και νέος πολιτικός αδυνατεί να αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα. Οι εποχές άλλαξαν. Οι πολίτες είναι σε θέση να γνωρίζουν αρκετά και να υποψιάζονται πολλά περισσότερα. Ενοχλούνται απ’ την υποκρισία.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος αν και πρεσβύτερος του Κώστα Καραμανλή δείχνει να έχει πιο φρέσκο μυαλό. Λέει διστακτικά και υπό τύπο ερωτήματος – από φόβο κι αυτός για μια κοινωνία που έχει εκπαιδευτεί να ζει με την υποκρισία και το ψέμα… – μήπως θα πρέπει να δούμε τα πράγματα διαφορετικά; Μήπως δεν είναι και τόσο κακό, τα κόμματα να πουν ανοικτά στον κόσμο ποιος τα χρηματοδοτεί και τα υποστηρίζει, αντί να το κάνουν εν κρυπτώ; Και να μη φοβούνται πως κάποιος Χριστοφοράκος ή Siemens θα τους «βγάλει τα άπλυτα στη φόρα;»
Είναι δυνατό να πιστέψει κανείς σήμερα πως τα κόμματα κι οι ηγεσίες τους δεν είναι εντολοδόχοι μεγάλων συμφερόντων; Είναι και παραείναι. Είναι όμως κι εντολοδόχοι των μικρών. Θυμίζουμε ότι στις σύγχρονες δημοκρατίες μια η ψήφος του εργάτη, μια και του κεφαλαιοκράτη. Άρα, οι πολιτικοί είναι εντολοδόχοι όλων. Οφείλουν να υπηρετούν τα συμφέροντα ΟΛΩΝ. Η ικανότητά τους κρίνεται από τον τρόπο να πετυχαίνουν το συμφέρον του ενός να είναι και συμφέρον του άλλου. Δύσκολη η ισορροπία, αλλά αυτή (πρέπει να) είναι η δουλειά τους. Και καμιά άλλη…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
