Η εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη δημιούργησε εφησυχασμό στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ, και η τρομοκρατία πέρασε στο αρχείο.
Είναι απτό παράδειγμα της νοοτροπίας της κουτοπονηριάς που επικρατεί σε τέτοια νευραλγικά πόστα. Μια νοοτροπία που έχει να κάνει με το βόλεμα και το στυλ «που να τρέχουμε τώρα».
Και ξαφνικά …ήρθαν οι μέλισσες! Το τσίμπημα όμως ήταν φονικό. Ο 41χρονος αστυνομικός που έχασε τη ζωή του μεγαλώνοντας την αιματηρή λίστα των θυμάτων από τρομοκρατικές ενέργειες, ξεχειλίζει το ποτήρι της οργής, όχι μόνο για τον άδικο χαμό μιας ζωής -έστω και πάνω στο καθήκον – αλλά εξ αιτίας της αναλγησίας και της υποκρισίας που κυριαρχεί γύρω από την οργάνωση και την καταπολέμηση τόσο της τρομοκρατίας όσο και του οργανωμένου εγκλήματος.
Η εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη δημιούργησε εφησυχασμό στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ, και η τρομοκρατία πέρασε στο αρχείο.
Είναι απτό παράδειγμα της νοοτροπίας της κουτοπονηριάς που επικρατεί σε τέτοια νευραλγικά πόστα. Μια νοοτροπία που έχει να κάνει με το βόλεμα και το στυλ «που να τρέχουμε τώρα». Μια νοοτροπία που αρνείται να προσαρμοστεί με το παρόν και γυρίζει την πλάτη επιδεικτικά στο μέλλον. Μια νοοτροπία που κουρελιάζει ψυχές και κοστίζει ανθρώπινες ζωές.
Ο αστυφύλακας των «900 τόσο ευρω» είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Η ευθύνη ανήκει διαχρονικά στην ηγεσία, πολιτική και φυσική. Τα τελευταία χρόνια τους προστέθηκε και η συνδικαλιστική τους… Το τι πρέπει να γίνει, το ξέρουν πολύ καλά. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, ικανότατοι αξιωματικοί με κοινωνική, επιστημονική και επαγγελματική παιδεία, έχουν υποβάλει άκρως ενδιαφέροντα και ουσιαστικά σχέδια και προτάσεις για την αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό της ΕΛ.ΑΣ. Τα συρτάρια όμως που κατέληξαν είναι πολύ βαθιά όπως βαθύς είναι και ο πυθμένας που κάποιοι την οδηγούν.
Σε πρώτη φάση η ΕΛ.ΑΣ γνωρίζει την απαξίωση. Οι πολίτες δεν την εμπιστεύονται. Σαν λαός ούτως ή άλλως βγάζουμε αναφυλαξία με τα μέτρα τάξης. Δεν θέλουμε τον «χωροφύλακα» πάνω από το κεφάλι μας, αλλά από την άλλη κραυγάζουμε για την ανασφάλεια που νοιώθουμε. Αυτοί είμαστε και το χαιρόμαστε. Όπως όμως έχουμε το δικαίωμα και την απαίτηση από την Πολιτεία να φτιάξει την Αστυνομία στις ανάγκες όχι του σήμερα-εκεί το έχασε το παιχνίδι-αλλά στις ανάγκες του αύριο.
Ας μη γελιόμαστε, η τρομοκρατία στην οποιαδήποτε μορφή της είναι πολύ δύσκολο να εξαλειφθεί, όσο επικρατούν οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Αυτό που μπορεί να γίνει όμως είναι να υπάρξει σχέδιο πρόληψης, εκπαίδευσης και επέμβασης με συνέχεια και συνέπεια, με συνέχεια και συνέπεια, με συνέχεια και συνέπεια (σ.σ. οι λέξεις επαναλαμβάνονται διότι είναι άγνωστες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα).
Για να γίνει κάτι τέτοιο απαιτείται κατ΄αρχάς ηγετική και διοικητική ικανότητα από την πλευρά του αρμόδιου στελεχιακού προσωπικού, οργάνωση των υπηρεσιών και το κατάλληλο ψυχολογικό υπόβαθρο του ανθρώπινου δυναμικού. Στην παρούσα συγκυρία, στον τομέα της Δημόσιας Τάξης δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά (όχι ότι υπάρχουν αλλού) σε κανένα επίπεδο. Τουλάχιστον από την θέση που εμείς μπορούμε να παρακολουθούμε και να νοιώθουμε ως πολίτες αυτού του κράτους.
Το ηθικό του αστυνομικού προσωπικού, είναι επιεικώς καταβαραθρωμένο και ο κίνδυνος σε δύσκολες στιγμές να υπάρξουν προσωπικές πρωτοβουλίες που θα ξεπεράσουν τα όρια του ανδραγαθήματος είναι παραπάνω από υπαρκτός με απρόβλεπτες συνέπειες.
Αν ο σκοπός των τρομοκρατών είναι να σπείρουν τον τρόμο , στη περίπτωση αυτή δεν το έχουν καταφέρει διότι το ελληνικό μυαλό παίρνει ανάποδες στροφές. Αυτό που έχουν καταφέρει όμως είναι να προκαλέσουν θυμό και αυτό είναι πιο επικίνδυνο. Με το αίμα του αστυνομικού νωπό επί της Πατησίων, αντί να κυλάει και να ζητάει εκδίκηση, θα ήταν καλύτερο να κυλάει εξαφανίζοντας εκείνες τις απαρχαιωμένες και θανατηφόρες αντιλήψεις που έχουν δημιουργήσει αυτή τη νοσηρή κατάσταση… “Έχουμε έναν κόσμο πίσω μας κι έναν κόσμο εναντία μας κι έναν κόσμο μέσα μας. Δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας, κι όμως αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Γνωριζόμαστε τουλάχιστον από τις μεταμφιέσεις. Έχουμε τα σημάδια μας. Τις αδυναμίες και τις ήττες που μας ενώνουν. Καθένας μας ελπίζει σαρκαστικά πως θα μπορέσει να σώσει τον κόσμο απ΄τη φωτιά» ( Κεφάλι και κοιλιά, Γκέρχαρτ Τσβέρεντς)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
