«Και τώρα τι μπορεί να γίνει;»… Αυτό είναι το ερώτημα-συμπέρασμα που γέννησε η ευρωκάλπη της 7ης Ιουνίου. Αυτό το ερώτημα βρίσκεται πλέον στα χείλη όλων εκείνων που σχηματίζουν τους πυρήνες της ηγεσίας των πολιτικών κομμάτων στην χώρα μας. Η απάντηση στον… τίτλο και εντός…
«Και τώρα τι μπορεί να γίνει;»… Αυτό είναι το ερώτημα-συμπέρασμα που γέννησε η ευρωκάλπη της 7ης Ιουνίου. Αυτό το ερώτημα βρίσκεται πλέον στα χείλη όλων εκείνων που σχηματίζουν τους πυρήνες της ηγεσίας των πολιτικών κομμάτων στην χώρα μας. Σε αλλεπάλληλες συσκέψεις επιχειρούν να βρουν πειστικές απαντήσεις και να τις εκλαϊκεύσουν για να δώσουν «μασημένη τροφή» στους «ψηφοφόρους-πελάτες», προκειμένου να τους πείσουν ότι πήραν το μήνυμα τους.
Άλλοι σηκώνουν τα μανίκια για κομματική δουλειά και άλλοι προφασιζόμενοι ότι ξύπνησαν από την χρόνια υπνοβασία τους, επιχειρούν για τα μάτια του κόσμου να κάνουν το αυτονόητο. Δηλαδή να δείξουν ότι έχουν σχέδιο για την χώρα. Ότι επιτέλους πρέπει να κυβερνήσουν το καράβι. Μέχρι τώρα δεν είχαν καταλάβει ή ήταν κουρασμένοι και άφηναν το καράβι να πηγαίνει με τον άνεμο…είτε είχε, είτε δεν είχε. Ο ύπνος είναι γλυκός, αλλά γίνεται απόλαυση όταν δεν ταράζεται από τους εφιάλτες. Το ίδιο και το ταξίδι στη θάλασσα. Είναι γαλήνιο όταν όμως και η θάλασσα είναι «λάδι». Αυτό όμως δεν συμβαίνει συχνά και ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται…Και στην φουρτούνα οι ξέρες δεν φαίνονται εύκολα. Το δικό μας το καράβι δεν έχει αφήσει ξέρα για ξέρα… και όπου λιμάνι και καημός.
Στο δια ταύτα: οι Έλληνες πολίτες δεν προτίμησαν το μπάνιο. Δεν είναι ούτε ηλίθιοι, ούτε άχρηστοι όπως βιάστηκαν κάποιοι που διεκδικούν μετά μανίας κάθε τέσσερα χρόνια την ψήφο τους, να τους χαρακτηρίσουν. Οι Έλληνες πολίτες με αυτή της στάσης τους είπαν κατάμουτρα σε όλους αυτούς που αποτελούν το πολιτικό σύστημα της χώρας μας ότι : Δεν σας γουστάρουμε. Δεν σας θέλουμε. Δεν μας κάνετε. Κάνουμε πλάκα πλέον μαζί σας. Άντε, γεια!
Είτε το θέλουν, είτε όχι σαν λαός είμαστε ευφυείς, άρα είμαστε πρόβλημα. Το δόγμα «είναι ευφυής, δεν είναι δικός μας» έχει βρει σήμερα την απόλυτη εφαρμογή… Έχεις Παιδεία; Σκέφτεσαι διαφορετικά; Θέλεις ποιότητα στη ζωή σου; Sorry φίλε, δεν μας κάνεις, ενοχλείς.
Και τώρα τι γίνεται; Η πιο εύκολη απάντηση είναι : Τίποτα. Να μαστε καλά, να έχουμε την υγειά μας και έχει ο Θεός. Ο Θεός έχει εμείς δεν έχουμε. Και δεν εννοώ χρήματα. Εννοώ, Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Αξιοκρατία… Έννοιες βαριές που κατάντησαν βαρύγδουπες υποσχέσεις και προσωπικά στοιχήματα…
Και τώρα τι γίνεται; Φορτώνουμε σε ένα αεροπλάνο 50 κακόμοιρους Πακιστανούς τους στέλνουμε πίσω και καθαρίσαμε και από την άλλη στην Αθηνάς ψωνίζουν τα μαστουρωμένα μαυράκια; Βάζουμε ονοματεπώνυμο στα καρτοκινητά και γλυτώσαμε από τους κοριούς; Ποινικοποιούμε την κουκούλα και αφήνουμε το αβγό του φιδιού να βγάζει με άνεση τα τσόφλια του;
Μήπως τελικά το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε; Πότε συμβαίνει αυτό; Σύμφωνα με τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά, «το σύστημα έχει καταρρεύσει όταν για δεκαετίες ολόκληρες και παρά την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, ζωτικά προβλήματα της κοινωνίας μένουν άλυτα, κακοφορμίζουν. Ψηφίζουμε και ξαναψηφίζουμε συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, ανθρώπους στυγνής ιδιοτέλειας που νοιάζονται μόνο για την επανεκλογή τους. Εντελώς ανίκανοι να δώσουν λύση στα αδιέξοδα….Κωμικά ανίκανοι. Και ο λαός τους ψηφίζει. Δεκαετίες τώρα».
Το ερώτημα τίθεται και πάλι με αμείλικτο τρόπο…Και τώρα τι γίνεται; Όπως είπε σε μια διάλεξη του στα Χανιά το 1991, ο Κορνήλιος Καστοριάδης «Δημοκρατία σημαίνει την πραγματική δυνατότητα συμμετοχής όλων των ατόμων στην εξουσία και μια τέτοια συμμετοχή επιβάλλει την ανάπτυξη υπεύθυνων πολιτών με ατομική κρίση. Μια τέτοια ανάπτυξη προϋποθέτει την απόλυτη κατοχύρωση και επέκταση των ατομικών ελευθεριών και πάνω απ΄ όλα την ανάπτυξη μιας παιδείας που να είναι, κατά μέγιστο λόγο, παιδεία ελευθέρων ανθρώπων και κατά ελάχιστο λόγο, κατασκευή επαγγελματιών και τεχνικών» και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «Ένα γραφειοκρατικό κόμμα δεν μπορεί παρά να διαχειρίζεται μια γραφειοκρατική κοινωνία ή να δημιουργεί μια τέτοια κοινωνία. Ένα κίνημα που αποβλέπει στη θέσμιση μια δημοκρατική κοινωνίας πρέπει να είναι το ίδιο ζωντανό παράδειγμα της Δημοκρατίας». Και τώρα τι γίνεται;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
