ΜΙΛΟΥΝ ΑΛΛΑ …ΔΕΝ ΑΚΟΥΝ

Μοίρασε το

Προϋπόθεση της συναίνεσης είναι ο διάλογος! Απλούστερα, αν δεν προηγηθεί διάλογος, ουδεμία προοπτική συναίνεσης υπάρχει… Ούτε καν διαφωνίας. Στην Ελλάδα κουλτούρα διαλόγου δεν υπάρχει. Ευλόγως, δύσκολα προκύπτει συμφωνία, πόσο μάλλον συναίνεση. Ως εκ τούτου, είναι μάλλον εμπαιγμός των πολιτικών προς τους πολίτες να μιλούν για συναίνεση, όταν δεν είναι σε θέση να κουβεντιάσουν μεταξύ τους.

Το σημερινό debate δεν είναι τίποτα άλλο παρά το εμφανές αποτύπωμα άλλης μιας βασικής αγκύλωσης του πολιτικού συστήματος: Της αδυναμίας δηλαδή των μελών του να εγκαταλείψουν τους παράλληλους μονολόγους και να κουβεντιάσουν. Να πουν τις απόψεις τους (εφόσον έχουν…), να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν, να συγκρουστούν, να δώσουν τα χέρια. Να κάνουν ό,τι κάνουν φυσιολογικοί και πολιτισμένοι άνθρωποι.

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα συμβεί σήμερα. Οι πολιτικοί αρχηγοί θα απαντούν ανενόχλητοι ό,τι θέλουν και σε όποιον δημοσιογράφο της αρεσκείας τους, θέλουν, έχοντας διασφαλίσει ότι δεν θα ανταλλάξουν μεταξύ τους μήτε κουβέντα, ούτε καν ματιά. Οι δε αστέρες της τηλε-δημοσιογραφίας θα έχουν για άλλη μια φορά την ευκαιρία να φτιάξουν το «παιχνίδι», έχοντας αυτή τη φορά – σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει καθημερινά στα τηλεπαράθυρα – όλους τους πολιτικούς αρχηγούς συγκεντρωμένους απέναντί τους.

Έτσι, αυτό που θα συμβεί είναι οι Έλληνες πολίτες να μη πληροφορηθούν τίποτα το καινούργιο, πόσο μάλλον να εξάγουν κάποια πολιτικά συμπεράσματα. Οι πολιτικοί αρχηγοί επέλεξαν το ασφυκτικό πλαίσιο των κανόνων της τηλεμαχίας, ακριβώς για να αποφύγουν να εκτεθούν καθ’ οιοδήποτε τρόπο. Επέλεξαν να μην έχουν κανένα κόστος, από το να επιδιώξουν το όποιο τυχόν όφελος.

Κι εφόσον ολοκληρώσουν τυπικά την αγγαρεία τού «υπό προϋποθέσεων» και «κανόνων» διαλόγου τους, θα επιστρέψουν ξανά στη γνώριμη και συνήθη τακτική των «παράλληλων» μονολόγων τους. Έτσι, εκ του ασφαλούς και χωρίς αντίλογο θα αλληλοκατηγορούνται για το ποιος ευθύνεται για την αδυναμία διαλόγου – και κατ’ επέκταση συναίνεσης στα «αυτονόητα» – και βεβαίως για την διαπιστωμένη απαξίωση του πολιτικού συστήματος.

Είναι απορίας άξιο πως, την ώρα που η χώρα βυθίζεται αργά και σταθερά στην πιο βαθειά και πολυεπίπεδη κρίση που γνώρισε τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικοί αρχηγοί πράττουν το εντελώς αντίθετο απ’ ό,τι επιτάσσει η κοινή λογική και αξιώνει μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων: Να ξεκινήσουν έστω και την ύστατη ώρα ένα ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο για τα προβλήματα του τόπου κι ό,τι βγει… Πες-πες κάτι (καλό) θα γίνει στο τέλος. Αλλά κάποτε πρέπει, επιτέλους, να γίνει η αρχή.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου