Οι πάσης φύσεως εκλογικές αναμετρήσεις είναι η χαρά των επικοινωνιολόγων και των διαφημιστών. Είναι η ώρα που κρίνονται οι ικανότητές τους, δοκιμάζεται η εφευρετικότητά τους, αξιολογείται το πολιτικό τους αισθητήριο. Ουδείς – πολύ περισσότερο οι πολιτικοί – αμφισβητούν τη χρησιμότητά τους σε μια εποχή που κατακλύζεται από εικόνες και συμβολισμούς, που κινείται γρήγορα και εντατικά και τα συναισθήματα εναλλάσσονται χωρίς την ουσιαστική παρεμβολή της λογικής και της περίσκεψης.
Σε αυτό το πλαίσιο, επικοινωνιολόγοι και διαφημιστές αναβιβάζονται σε σύγχρονους «μεσσίες» που, υπό προϋποθέσεις, μπορούν να καθορίσουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα, επιβάλλοντας την επικοινωνία σε βάρος της πολιτικής. Πρόκειται για άλλη μια πλάνη που εντέχνως καλλιεργείται απ’ τους ίδιους… Μια παγίδα στην οποία με ευκολία πέφτουν πολιτικοί ανεπαρκείς που αδυνατούν να διακρίνουν τη σχέση αλληλεπίδρασης επικοινωνίας και πολιτικής, που έχουν αποδεχθεί νομοτελειακά την επικράτηση της επικοινωνίας και που παραδίδονται ως βορά στις διαθέσεις και τα τερτίπια των λογής «γκουρού» που παρασιτούν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος.
Η αλήθεια όμως είναι αμείλικτη. Η επικοινωνία δεν είναι πολιτική. Ούτε η πολιτική, επικοινωνία. Πολιτική κι επικοινωνία συνυπάρχουν και συνεργάζονται αρμονικά, μόνο όταν η δεύτερη τίθεται στην υπηρεσία της πρώτης – υπό την προϋπόθεση ότι πολιτική, όπως και κάθε προϊόν προς επικοινωνία, υπάρχει… Ως εκ τούτου, είναι σαφές πως όπως η επικοινωνία δεν είναι σε θέση να παράγει προϊόντα, έτσι και δεν παράγει πολιτική. Κατά συνέπεια, αυτό καθεαυτό το «προϊόν της πολιτικής» έχει τον πρώτο λόγο. Κι η επικοινωνία καλείται να το αναδείξει με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.
Ενόψει λοιπόν των ευρωεκλογών και του βομβαρδισμού διαφημιστικών μηνυμάτων που θα δεχθούν τις προσεχείς τρεις εβδομάδες, είναι στη διακριτική ευχέρεια των ψηφοφόρων να διακρίνουν, αν υπάρχει και ποιας ποιότητας είναι, «το προϊόν της πολιτικής» που επικοινωνούν οι διαφημιστές. Είναι στη διακριτική τους ευχέρεια να διακρίνουν κι αν «το προϊόν της πολιτικής» σχετίζεται με τις Ευρωεκλογές. Διότι, καλώς ή κακώς, την 7η Ιουνίου οι Έλληνες πολίτες ψηφίζουν για την Ευρώπη που θέλουν. Και ψηφίζουν αυτούς που θεωρούν ικανότερους να την αναδιαμορφώσουν και να την προφυλάξουν, από μια νέα κατάσταση που απειλεί να μεταβάλει προς το αρνητικότερο, τις έως σήμερα «παραδοχές» και «κεκτημένα» μεγάλης μερίδας των Ευρωπαίων πολιτών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
