Μετά από πολυετή… εξορία στην πλατεία Κολωνακίου, το 2007, ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος επανήλθε δειλά στην ενεργό πολιτική δράση αναλαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο του Τουρισμού. Ο νεαρός πολιτικός ταξίδεψε πολύ κι έδωσε άλλο χρώμα στον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος παρά τη διεθνή οικονομική κρίση, δεν αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα.
Μέχρι λίγες μέρες πριν τον πρόσφατο ανασχηματισμό, ο κ. Σπηλιωτόπουλος εξέφραζε τη βούλησή του να συνεχίσει το έργο του. Όμως, ο Πρωθυπουργός είχε διαφορετική γνώμη. Τον αναβάθμισε στο υπουργείο Παιδείας, αναθέτοντάς του ένα δύσκολο ρόλο σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία.
Ο νέος υπουργός μπήκε εξαρχής στο… πετσί του ρόλου. Η ελληνική Παιδεία χρειάζεται νηφάλιο ευρύ διάλογο. Κι ο κ. Σπηλιωτόπουλος είναι εκ φύσεως κι εκ προθέσεως «διαλεκτικός» πολιτικός. Ήπιων τόνων, αποφεύγει τις κακοτοπιές των πολιτικών συγκρούσεων και κινείται με μεγάλη ευχέρεια στο φάσμα των πολιτικών συναινέσεων.
Η τάση του αυτή επιβεβαιώθηκε μετά την πρώτη επίσημη συνεργασία που είχε με τον κ. Κώστα Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου. Εθνικό διάλογο από «μηδενική βάση» προανήγγειλε, «χωρίς προαπαιτούμενα» και «προειλημμένες αποφάσεις». Με τον πλέον απλό τρόπο έδωσε την ανάσα που επιθυμούσε η κυβέρνηση για να διαχειρισθεί εν ευθέτω χρόνο τις προετοιμασίες μερίδας της φοιτητικής και ακαδημαϊκής κοινότητας για νέο κύμα αναταραχής στον ευπαθή χώρο της Παιδείας, οι οποίες προφανώς αναστέλλονται. Άλλωστε δεν θα είχαν πολιτική νομιμοποίηση όχι μόνο λόγω της δεδηλωμένης βούλησης της κυβέρνησης να ξεκινήσει διάλογο, αλλά και γιατί το ΠΑΣΟΚ υπεύθυνα τάχθηκε κατά των καταλήψεων κι υπέρ των ανοικτών πανεπιστημίων και σχολείων.
Πέραν όμως των αρχικών θετικών εντυπώσεων, η ουσία παραμένει. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το σχεδιασμό μιας εθνικής στρατηγικής για την αναβάθμιση της Παιδείας στο σύνολό της. Στο πλαίσιο αυτό το ζήτημα των εισαγωγικών εξετάσεων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί το μείζων. Αποτελεί ένα μέρος του συνολικού σχεδιασμού που απαιτείται κι αν δεν αντιμετωπιστεί κατά αυτό τον τρόπο, εύκολα θα εκληφθεί ως κίνηση εντυπωσιασμού, ως άλλο ένα επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης με σκοπό την συγκομιδή πολιτικών ωφελημάτων.
Είναι σαφές πως ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν έχει το παραμικρό συμφέρον να εγκλωβιστεί σε μια τέτοια λογική που θα αποδυναμώσει την ουσία του εγχειρήματός του. Πολύ δε περισσότερο δεν θα πρέπει να επιτρέψει το κρίσιμο θέμα της Εκπαίδευσης να μετατραπεί σε προνομιακό χώρο παρέμβασης της κυβέρνησης στις πολιτικές εξελίξεις και στην αντιστροφή του πολιτικού κλίματος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
