Eχουμε χάσει πλέον το λογαριασμό, έγραφε προ ημερών περιγράφοντας τη Βαβυλωνία των περί της κρίσης απόψεων,- μετά δύο χρόνια εκτός αγορών και με τη δανειακή ειδική σύμβαση της μνημονιακής διασωλήνωσης να μας κρατάει φυσικά στα όρια, εν ζωή!-, αντικειμενικός στην πορεία του αρθρογράφος.
Το πρόβλημα δεν είναι μικρό και βάλει ευθέως προς την καλλιεργούμενη από πολλές πλευρές άποψη ότι όλα τα δεινά του «περιούσιου και αλάνθαστου λαού» προέρχονται από μια τερατώδη οικουμενική συνομωσία που «φοβάται το μεγαλείο του ελληνισμού»! Ναι μη γελάτε. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ως άποψη σε σελίδες μάλιστα που με δυσκολία κρύβουν τη σύνδεσή τους με κοινοβουλευτικά κόμματα, κόμματα μάλιστα που εύκολα ένα τυχαίο γεγονός ή ατύχημα μπορεί να τα φέρει και να τα δοκιμάσει άμεσα στην εξουσία.
Θα μου πείτε ότι όλα αυτά που γράφεις είναι αυτονόητα και γνωστά. Για ποιο λόγο επισημαίνονται; Είναι πολύ απλό όσο και πολύ επικίνδυνο αν δεν υπογραμμιστεί! Πρώτον η κατάσταση της χώρας είναι χωρίς προσομοίωση στην εντατική. Δεν μπορούμε να δανειστούμε απ’ το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα επειδή δεν το πείθουμε για τη φερεγγυότητά μας, έστω και αν μας δανείζουν οι εταίροι μας, με επιτόκια που στο συγκεκριμένο οικονομικό περιβάλλον, θα ήταν προνομιακά! Εδώ λοιπόν έγκειται το πρόβλημα! Έχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις αντιληφθεί την κατάσταση της χώρας ή εξακολουθούν να παίζουν τα σίγουρα παιχνίδια των δανεικών του παρελθόντος, που σήμερα για την πλειοψηφία των πολιτών είναι επιταγές όχι μόνο χωρίς αντίκρισμα αλλά και προϊόν διεθνούς τοκογλυφίας.
Είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε πρόσφατη συνέντευξή του στον “Kόσμο του Επενδυτή”, ότι δεν πρόκειται να πει ψέματα σε κανέναν και ότι αν ακολουθείτο η οικονομική πολιτική που προτείνει όλα θα ήταν διαφορετικά, «δεν θα υπήρχαν τα λουκέτα» κατά την προσφιλή ρητορική του. Και αν το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» του νυν πρωθυπουργού έχει μια βάση αν το αντλήσεις από τη «θωρακισμένη οικονομία» του «δραπέτη» προκατόχου του, το σημερινό εφεύρημα της άλλης συνταγής πόση αξία έχει για μια χώρα εκτός αγορών; Και πόσους πλέον μπορεί να πείσει το επιχείρημα σωτηρίας του ναυαγοσώστη που φαίνεται να μην έχει κατανοήσει ακόμη το ναυάγιο; Φυσικά και αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι της πολιτικής, όπως και την φιλοδοξία κάποιου να γίνει πρωθυπουργός έστω και σε μια χώρα που θα μοιάζει «φύλακας ερειπίων».
Όμως το να καλλιεργούνται οι ίδιες ψευδαισθήσεις με το μεταπολιτευτικό όραμα του εύκολου πλουτισμού, σε ένα λαό που βλέπει μπροστά του πλέον τον εφιάλτη της οικονομικής και οικογενειακής αποσύνθεσης, μάλλον πρόκειται για την ακραία έκφραση του λαϊκισμού! Επειδή αν πρώτος ο πολίτης δεν αλλάξει, πιστεύοντας ότι μονίμως κάποιοι άλλοι ιντριγκάρουν για του αφαιρέσουν τα αγαθά που δικαιούται ελέω Θεού- ή ελέω Ε.Ε.- τότε, και μάλιστα πολύ σύντομα, -γιατί ζούμε σε εποχές με πολιτική επιτάχυνση- πριν αλέκτωρ φωνήσαι, θα έρθει η γνωστή και οδυνηρή διάψευση. Μόνο που ο καταμερισμός της ευθύνης θα είναι όπως πάντα οδυνηρός μόνο για τους ευκόλως πειθόμενους!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
