«Κόκκινη κάρτα» σε αλά καρτ Δικαιοσύνη!

Ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης με αφορμή την υπόθεση Ριχάρδου θέτει ορισμένα ερωτήματα σημειώνοντας ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή! Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποδεκτό να υπάρχουν Εισαγγελείς και Δικαστές που εθελοτυφλούν, ταυτίζοντας την Δικαιοσύνη με το Κράτος! new deal

Μοίρασε το

Ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης με αφορμή την υπόθεση Ριχάρδου θέτει ορισμένα ερωτήματα σημειώνοντας ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή! Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποδεκτό να υπάρχουν Εισαγγελείς και Δικαστές που εθελοτυφλούν, ταυτίζοντας την Δικαιοσύνη με το Κράτος!


Ενδεχομένως έχουν δίκιο οι εισαγγελείς στην υπόθεση Ριχάρδου Μυλωνά. Όντως, μπορεί να ακολουθούν το νόμο. Άρα καλώς κάνει η Ένωσή τους και διαμαρτύρεται αντιδρώντας στις καταγγελίες των συνηγόρων του. Άλλωστε, στο στάδιο της προδικασίας υπάρχουν ακόμη πολλά ζητήματα που δεν έχουν διευκρινισθεί. Και η κρίση κάθε εισαγγελέα ενέχει υποκειμενικότητα. Σε τελική ανάλυση, ο εισαγγελέας δεν είναι δικαστής. Δουλειά του είναι η απαγγελία και απόδειξη της κατηγορίας.

Ευθιξία από τους Εισαγγελείς και κάποια ερωτήματα

Όμως, διερωτώμαι. Γιατί η – όντως εύλογη – ευθιξία της Ενώσεως Εισαγγελέων εξαντλείται στην εν λόγω υπόθεση;

Πόση ισονομία εκπέμπει η στάση της όταν απαντά μόνο στις κατηγορίες του – τηλεοπτικώς διάσημου – συνηγόρου του Ριχάρδου Μυλωνά;

Ασχολήθηκε, άραγε, η Ένωση Εισαγγελέων με τις καθημερινές διαμαρτυρίες των πολλών ανωνύμων – με την τηλεοπτική έννοια του όρου – συναδέλφων του κ. Κούγια; Αλλά και των ακόμη πιο ανωνύμων – με κάθε έννοια! – πελατών τους, για τον τρόπο διεξαγωγής ποινικών δικών με αντίδικο το Υπουργείο Οικονομικών; Σε αυτές ουδεμία προσπάθεια καταβάλει ο εκάστοτε Εισαγγελέας της Έδρας να στηρίξει την κατηγορία. Ενώ, κατά παγία τακτική, απουσιάζει ο μηνυτής υπάλληλος της αρμόδιας Δ.Ο.Υ.

Πόσες φορές – πάρα πολλές εξ όσων γνωρίζω – μηνύονται νόμιμοι εκπρόσωποι εταιρειών για χρέη που δεν δημιουργήθηκαν κατά τη θητεία τους. Ή για χρέη που θα μπορούσαν να συμψηφισθούν με απαιτήσεις κατά του Υπουργείου Οικονομικών. Ή για χρέη που δεν θα έπρεπε καν να έχουν καταλογισθεί;

Είναι ή όχι αρμοδιότητα και ευθύνη του κατηγόρου να τεκμηριώσει την κατηγορία;

Ασχολήθηκε ποτέ η – όποια – Εισαγγελία να μηνύσει τον μηνυτή υπάλληλο που δεν παρέστη στη δίκη ακόμη και αν έχει διαταχθεί η προσαγωγή του; Γνωρίζω υπόθεση που, ενώ διατάχθηκε η προσαγωγή της μηνύτριας υπαλλήλου από Δικαστήριο των Αθηνών, η Εισαγγελία της έδρας της Δ.Ο.Υ. – σε μεγάλη επαρχιακή πόλη – απάντησε ότι η μηνύτρια υπάλληλος είναι αγνώστου διαμονής! Μάλλον και η διεύθυνση της Δ.Ο.Υ. ήταν άγνωστη στην εν λόγω Εισαγγελία…

Είναι δυνατό να εξαντλείται ο ρόλος του Εισαγγελέως στη φράση «ζητώ την ενοχή του κατηγορουμένου»;

Βεβαίως, την ευθύνη για την διεξαγωγή της δίκης δεν έχει ο Εισαγγελέας, αλλά οι δικαστές και ιδίως ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου. Διερωτώμαι, πως είναι δυνατό να αποδέχονται την ενοχή του κατηγορουμένου χωρίς να έχει στηριχθεί και αποδειχθεί η κατηγορία;

Πως είναι δυνατό να απορρίπτεται το αίτημα του συνηγόρου για προσαγωγή του μηνυτή υπαλλήλου της Δ.Ο.Υ. προκειμένου αυτός να εξηγήσει τόσο την προέλευση του χρέους; Ό σο και γιατί μηνύει τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο;

Πως είναι δυνατό να αδιαφορεί το Δικαστήριο για την μη εκτέλεση εντολής του για προσαγωγή του μηνυτή υπαλλήλου;

Το τεκμήριο αθωότητας

Προσφάτως, το Σ.τ.Ε., δια της 999/2017 αποφάσεώς του, η οποία αφορά την επιβολή διασφαλιστικών μέτρων υπέρ του δημοσίου, έκρινε – για άλλη μία φορά – με γνώμονα το τεκμήριο αθωότητος. Αποφάσισε ότι η φορολογική αρχή (ο μηνυτής, δηλαδή) οφείλει να αποδείξει την προσωπική ευθύνη του φυσικού προσώπου (διαχειριστή ή διευθύνοντος).

Άρα ο κατήγορος (εισαγγελέας) πρέπει – επ’ ακροατηρίω – να στηρίξει την κατηγορία. Ή να την απορρίψει αν ο μηνυτής δεν παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία. Ή αυτά δεν προκύπτουν από τις μαρτυρικές καταθέσεις! Ο εκάστοτε Πρόεδρος του Δικαστηρίου οφείλει να διασφαλίσει ότι αυτά θα συμβούν. Ενώ το αποτέλεσμά τους πρέπει να είναι δεσμευτικό για την κρίση των δικαστών: Κατηγορία που δεν υποστηρίχθηκε πρέπει απλώς να απορρίπτεται!

Μόνο που, στις μέρες μας, η πράξη (η πρακτική των δικαστηρίων) απέχει πολύ από την θεωρία (το νόμο)… 

Μάρτυρας σε δίκη

Προ ημερών ήμουν μάρτυρας σε – κατ’ έφεσιν – δίκη φίλου και πελάτη μου. Κατηγορείτο για μη καταβολή χρεών που βεβαιώθηκαν εις βάρος εταιρείας στην οποία ήταν Διευθύνων Σύμβουλος. Μετά τον διορισμό εκκαθαριστή, όμως. Προφανώς, ακόμη και αν ήθελε ο κατηγορούμενος, δεν είχε την «εξουσία» να καταβάλει το χρέος. Πρόσβαση στο ταμείο της εταιρείας είχε μόνον ο εκκαθαριστής. Συνέβησαν, λοιπόν, τα εξής:

Απάντησα ΠΛΗΡΩΣ σε ΟΛΕΣ τις ερωτήσεις της Έδρας. Απέδειξα ότι ο πελάτης μου δεν είχε την ευθύνη ή/και τη δυνατότητα καταβολής του χρέους. Αυτό αποδεικνύεται και από τη δικογραφία, δηλαδή ΦΕΚ, αποφάσεις πτωχευτικού δικαστηρίου κλπ.

Ο Εισαγγελέας ΔΕΝ μου υπέβαλε ερωτήσεις.

Απευθυνόμενος στην Έδρα, με όλο τον προσήκοντα σεβασμό, επισήμανα ότι, όταν ο εκκαθαριστής ανέλαβε τα καθήκοντά του, στο ταμείο της εταιρείας υπήρχε σημαντικό ποσόν. Επιπλέον συνέχισε να εισπράττει αφού η εταιρεία δεν σταμάτησε τη λειτουργία της (εκκαθάριση εν λειτουργία). Επίσης, κατόπιν δικαστικής αποφάσεως, πούλησε τα πάγια της εταιρείας έναντι τιμήματος πολύ μεγαλυτέρου από το χρέος προς την Δ.Ο.Υ. Διερωτήθηκα «γιατί η Δ.Ο.Υ., αντί να υποβάλει μηνύσεις, δεν παρακράτησε την απαίτησή της εις χείρας τρίτων».

Το ίδιο διερωτήθηκε και η Έδρα. Αλλά αποδέχθηκε την πρόταση του Εισαγγελέως και καταδίκασε τον κατηγορούμενο! Ο Εισαγγελέας δεν αγόρευσε προκειμένου να στηρίξει την κατηγορία. Η Έδρα απέρριψε αίτημα της υπερασπίσεως να διαταχθεί η προσαγωγή του μηνυτή υπαλλήλου προκειμένου να εξηγήσει το αιτιολογικό της μηνύσεώς του, αλλά και την συνολική στάση της Δ.Ο.Υ.

Η Έδρα απήντησε στις αιτιάσεις του συνηγόρου ότι εκ των εγγράφων προκύπτει η ευθύνη του κατηγορουμένου αφού είχε την «εξουσία» να καταβάλει το χρέος εκ του ταμείου της εταιρείας. Μόνο που η απόφαση του δικαστηρίου που έθεσε την εταιρεία σε εκκαθάριση λέει ακριβώς το αντίθετο…

Δικαιοσύνη αλά καρτ, κόκκινη κάρτα

Μάλλον, η συνέχεια θα δοθεί στον Άρειο Πάγο! Θα ασκηθεί αναίρεση. Δηλαδή θα φθάσει στο ανώτατο δικαστήριο μια απλούστατη υπόθεση. Υπόθεση που δεν θα έπρεπε καν να έχει φθάσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Υπήρχε η απόφαση του πτωχευτικού δικαστηρίου, που απήλλαξε την διοίκηση της εταιρείας από κάθε υπόνοια δολιότητος.

Ασφαλώς, η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή! Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποδεκτό να υπάρχουν Εισαγγελείς και Δικαστές που εθελοτυφλούν, ταυτίζοντας την Δικαιοσύνη με το Κράτος! Πολίτες και Κράτος είναι υποκείμενοι στο Νόμο και ισότιμοι έναντι αυτού. Το Νόμο τον ορίζει η Πολιτεία. Δηλαδή όλοι εμείς, οι Πολίτες, δια των πολιτειακών αρχών που εκλέγουμε και ασκούν τις τρείς διακριτές – κατά το σύνταγμα, αλλά και την Ιστορία! – εξουσίες: Νομοθετική, Εκτελεστική & Δικαστική. Το Κράτος έχει νομική προσωπικότητα υποκείμενη στις πολιτειακές εξουσίες. Στελεχώνεται και εκπροσωπείται, αθωώνεται και καταδικάζεται… 

Σε άλλες ειδήσεις… αναμένουμε τους επενδυτές. Ενώ επίσης συζητάμε για την αναθεώρηση του συντάγματος με βασικό θέμα την Εκκλησία και τα κοινωνικά δικαιώματα! 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου