Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής πυροδότησε μια συντονισμένη επίθεση κινδυνολογίας με άλλοθι τη σταθεροποίηση της οικονομίας και την αποτροπή μιας ακόμα μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής. Οι επίδοξοι σωτήρες της χώρας, σε πλήρη συγχορδία με τα εκδοτικά συγκροτήματα και τους εκπροσώπους υψηλής πιστότητας του οικονομικού κατεστημένου, εμφανίζονται σαν εγγυητές και θεματοφύλακες της πολιτικής σταθερότητας. Στον αντίποδα, διατείνονται ότι η αδυναμία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα θέσει τη χώρα σε μια ολέθρια περιπέτεια που υπονομεύει την ανάκαμψη στέλνοντας αρνητικό μήνυμα στις αγορές. Η αναβάπτιση της λαϊκής εντολής και η αλλαγή κυβερνητικής πλεύσης που εγκυμονεί, κατ’αυτούς, θα οδηγήσουν οριστικά την Ελλάδα στη χρεωκοπία και στη παραδειγματική έξωση από την ευρωζώνη.
Για « πιστωτικό γεγονός » ενόψει εκλογών κάνει λόγο η κυβερνητική εκπρόσωπος, επικαλούμενη πρόσφατη έκθεση γνωστού οίκου αξιολόγησης για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Άμεση ομολογία ότι η νωπή δημοκρατική έκφραση της λαϊκής βούλησης συνιστά πηγή αβεβαιότητας και αποσταθεροποίησης. Έμμεση αναγνώριση ότι στη σημερινή συγκυρία δεν υπάρχει εκλογικό ξέφωτο για τα κόμματα της εξουσίας που απειλούνται με δεινή ήττα δεδομένης της συσσωρευμένης οργής των πολιτών. Τον κίνδυνο μιας « ανεπανόρθωτης βλάβης της ελληνικής οικονομίας » επικαλείται ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, υπερθεματίζοντας τη μείωση ρευστότητας της αγοράς. Διαγγελματική δήλωση, ασύμβατη με την αρχή της πολιτικής ουδετερότητας, που τείνει να κλιμακώσει την ένταση αντί να τιθασεύσει τις επιπτώσεις της υφέρπουσας πολιτικής αστάθειας.
Οι κυρίαρχοι πολιτικοί κύκλοι στην Ευρώπη δεν υπολείπονται σε πιέσεις και εκβιασμούς. Η ανοικτή παρέμβαση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπέρ των εγχώριων διαχειριστών της κρίσης, ενάντια στις « ακραίες δυνάμεις » που θα μπορούσαν να έρθουν στη εξουσία λόγω μιας « κακής εκλογής », είναι προανάκρουσμα της επιθετικής πολιτικής που θα ασκηθεί στην προοπτική μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης της χώρας.
Όσο πιο πολύ οι κρατούντες βλέπουν την κλεψύδρα του πολιτικού τους χρόνου να αδειάζει, τόσο πιο πολύ καταφεύγουν σε εκβιαστικά διλήμματα. Όσο πιο κοντά βλέπουν το τέλος τους, τόσο πιο πολύ γίνονται κακόβουλοι, δολοπλόκοι, εκφοβιστικοί. Μας εξηγούν ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να βλέπουμε αυτό που βλέπουμε. Το γεγονός δηλαδή ότι η εκσυγχρονιστική νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε από το μνημονιακό μπλοκ εξουσίας στην Ελλάδα αποτελεί ένα καθεστώς θεσμοποιημένης βαρβαρότητας που όχι μόνο εξαθλίωσε τα λαϊκά στρώματα αλλά επιδόθηκε σε ένα πρωτόγνωρο νεοταξικό κανιβαλισμό αφανίζοντας τεράστια τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, αυτοαναιρώντας τα ίδια του τα κοινωνικά ερείσματα. Και ακόμα περισσότερο, αντιστρέφοντας την αιτιώδη συνάφεια, θέλουν να μας πείσουν ότι σκανδαλώδες και προβληματικό δεν είναι αυτό που βλέπουμε αλλά το γεγονός ακριβώς ότι το βλέπουμε.
Αυτός ο πανικός για τη δημοκρατία είναι άκρως διδακτικός. Για πολλούς λόγους. Πιστοποιεί καταρχήν ότι η κρίση έχει υπερβεί πλέον την οικονομική της διάσταση. Σε μια ιστορική συγκυρία όπου οι σχέσεις πολιτικής νομιμοποίησης καταρρέουν και η κοινωνία αρχίζει να προετοιμάζεται ψυχολογικά για μια εφικτή ανατροπή, που θα βάλει φραγμό στην ισοπεδωτική λιτότητα που τη στραγγαλίζει θανάσιμα, ο κυρίαρχος λόγος, δηλαδή ο ταξικός κοινός νους των κρατούντων, ταλανίζεται από μια κρίση ηθικής αποσύνθεσης και μια κρίση ηθικού. Δεν μπορεί να διατηρήσει την κλονισμένη ηγεμονία του παρά με το συγκλονιστικό διεμβολισμό του κοινωνικού σώματος. Με τα δεκανίκια του φοβικού συνδρόμου. – Ή Εμείς ή το χάος.
[quote text_size=”small”]
Δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις στρατηγικές του επιλογές παρά με την εξάλειψη των συνεπειών της κρίσης από τη συλλογική μνήμη. Με τη μετατροπή της κοινωνίας των πολιτών σε χώρα των λωτοφάγων. Succes story, που μεταφράζεται στην απτή πραγματικότητα ότι πληρώνουμε χωρίς να ξεπληρώνουμε, τουλάχιστον όσο ο ανυπέρβλητος ορίζοντας του μη βιώσιμου χρέους είναι μπροστά μας.
[/quote]
Ο τρόμος των κυβερνώντων αλλά και των οικονομικών αξιωματούχων απέναντι στην ανάδυση των πολιτών στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, έστω και με τη τυπική προσφυγή στην ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, είναι ενδεικτικός και από μια άλλη άποψη. Καταδεικνύει ότι στα πλαίσια της αυταρχικής δημοκρατίας της αγοράς, ο λαός αντιπροσωπεύει έναν εν δυνάμει κίνδυνο εκτροπής. Οντολογικά, κινηματικά, εκλογικά. Αποτελεί γι’αυτούς έναν ακατάλυτο πόλο « ανορθολογισμού » που αντιστρατεύεται καταστατικά τον « κύκλο του ορθού λόγου ». Μια συμπύκνωση ενέργειας και ισχύος που δεν υπακούει στις δογματικές προφάνειες των ελίτ, που δύσκολα ελέγχεται όταν αποκτήσει συνείδηση των συλλογικών του δυνατοτήτων. Είναι συνεπώς αναγκαίο να συνετιστεί και να αποδεχτεί με ρεαλισμό μια παρατεταμένη υφεσιακή λιτότητα χωρίς καταληκτική ημερομηνία. Αυτή είναι η συστημική λογική του δόγματος του σοκ που εφαρμόστηκε χωρίς προσχήματα στη χώρα μας μετατρέποντας την σε πειραματόζωο.
[quote text_size=”small”]
Από αυτή την άποψη, η πολιτική πραγματικότητα που ζούμε σήμερα δεν είναι απλά μια κρίση της δημοκρατίας, λες και η αναστάτωση προέρχεται από την κοινότητα των πολιτών που ανθίσταται στις πιο βάρβαρες πολιτικές και όχι από τις πρακτικές του εξουσιαστικού μπλοκ. Πρόκειται, κυριολεκτικά, για μια κατάσχεση της δημοκρατίας από τις ολιγαρχίες που νέμονται την εξουσία ιδιωτικοποιώντας το κοινό πλούτο, αφοπλίζοντας το κοινωνικό κράτος θεωρώντας το ως « βαρίδι » για την ανάπτυξη, αποδομώντας τις συγκροτημένες συλλογικότητες, τη λαϊκή και την εθνική κυριαρχία.
[/quote]
Σ’αυτές τις συνθήκες ιδεολογικής επιβολής και αποπολιτικοποίησης των κοινωνικών σχέσεων που τείνουν να υποκαταστήσουν τη δημοκρατική ρύθμιση των προβλημάτων με τεχνοκρατικές λύσεις ερήμην των πολιτών, η προοπτική νίκης της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει μια τομή στη απρόσκοπτη αναπαραγωγή του συστήματος. Η βιώσιμη έξοδο από την κρίση και η δημοκρατική ανασύνταξη της κοινωνίας συνιστούν τους δύο πυλώνες αυτού του εγχειρήματος που θα ισοδυναμούσε όχι με μια απλή εναλλαγή διακυβέρνησης, αλλά με μια πολιτική ανάδειξη νέων στρατηγικών προσανατολισμών για να αλλάξει το τοπίο στην Ευρώπη.
Θα ήταν φυσικά ασυγχώρητο λάθος να υποτιμηθούν τρεις ανασταλτικοί παράγοντες στην οικοδόμηση ενός κινήματος δημοκρατικής ανατροπής. Η παθητικότητα των μαζών που λειτουργούν πιο βολικά με τη λογική της ανάθεσης ψήφου σε ένα κόμμα δημόσιας σωτηρίας Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής πυροδότησε μια συντονισμένη επίθεση κινδυνολογίας με άλλοθι τη σταθεροποίηση της οικονομίας και την αποτροπή μιας ακόμα μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής. Οι επίδοξοι σωτήρες της χώρας, σε πλήρη συγχορδία με τα εκδοτικά συγκροτήματα και τους εκπροσώπους υψηλής πιστότητας του οικονομικού κατεστημένου, εμφανίζονται σαν εγγυητές και θεματοφύλακες της πολιτικής σταθερότητας. Στον αντίποδα, διατείνονται ότι η αδυναμία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα θέσει τη χώρα σε μια ολέθρια περιπέτεια που υπονομεύει την ανάκαμψη στέλνοντας αρνητικό μήνυμα στις αγορές. Η αναβάπτιση της λαϊκής εντολής και η αλλαγή κυβερνητικής πλεύσης που εγκυμονεί, κατ’αυτούς, θα οδηγήσουν οριστικά την Ελλάδα στη χρεωκοπία και στη παραδειγματική έξωση από την ευρωζώνη.
Μια συντετμημένη εκδοχη του άρθρου δημοσιευτηκε στην “Εφημερίδα των Συντακτών”
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
