Ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης σημειώνει ότι το βαθύτερο νόημα από το πρωθυπουργικό διάγγελμα στην Ιθάκη, είναι δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Από τη μια οΑλέξης Τσίπρας ως προστάτης του λαού, απέναντι στους καταπιεστές. Από την άλλη η Αντιπολίτευση ως εμείς ήμασταν καλύτεροι…
«Βλάπτουν κι οι τρεις τους τη Συρία το ίδιο»!*
Στο διάγγελμα του από την Ιθάκη, ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε, για άλλη μια φορά, να εμφανισθεί ως ο προστάτης του λαού έναντι των πάσης φύσεως καταπιεστών και εκμεταλλευτών. Το γνωστό, παλαιό και χιλιοειπωμένο αφήγημα σε μνημονιακή συσκευασία.
Η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσονα, το μόνο που έχει να αντιπαραθέσει είναι ότι «εμείς ήμασταν καλύτεροι». Προσοχή: Όχι «είμαστε καλοί και μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι». Αλλά «ήμασταν καλύτεροι από τους σημερινούς».
Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα
Στην πραγματικότητα, το βαθύτερο και ουσιαστικό νόημα της ομιλίας του πρωθυπουργού θα μπορούσε να συνοψισθεί στη γνωστή παροιμία: Δυο γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα!
Όμως, οι εσωτερικές αντιθέσεις του ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της Μεταπολιτεύσεως είναι αδιάφορες στην πλειοψηφία των πολιτών.
Αν υπάρχει κάτι με το οποίο μπορεί να συγκριθεί και προσομοιασθεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι το αλήστου μνήμης Κ.Κ.Σ.Ε.! Με την ίδια θυμηδία και αδιαφορία που οι Ρώσοι αντιμετώπιζαν τις διαμάχες και τα ξεκαθαρίσματα εντός του Κ.Κ.Σ.Ε. έτσι και οι Έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν το διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα της Μεταπολιτεύσεως. Η δραματική αύξηση της αποχής, η οποία έχει ήδη καταστεί πρώτη δύναμη (45% στις εκλογές του 2015). Και θα καταστεί απόλυτη πλειοψηφία (55% τουλάχιστον) στις επόμενες εκλογές το αποδεικνύει.
Όμως, οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Η μεγαλύτερη ομοιότητα είναι ότι όλες εκείνες οι φράξιες του Κ.Κ.Σ.Ε. δήθεν αντιμάχονταν με ιδεολογικούς όρους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ουδείς είχε να προτείνει κάτι αληθώς διαφορετικό. Κάτι που θα έβγαζε την σοβιετική κοινωνία από το βαθύ της τέλμα. Ομοίως, οι διαφορές εντός του δικού μας πολιτικού συστήματος αφορούν μόνο την ποσότητα κρατισμού και την ρητορική κάθε κόμματος. Η ανικανότητα είναι κοινή σε όλους. Και το αποτέλεσμα είναι απλώς μια διαχείριση της μιζέριας.
Όμως, δεν μας ενδιαφέρουν οι εναλλακτικοί τρόποι διαχειρίσεως της μιζέριας, αλλά η απαλλαγή μας από αυτήν! Η πραγματική αντίθεση δεν είναι εντός του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος της Μεταπολιτεύσεως, όπως θέλει να μας πείσει ο κάθε Τσίπρας. Όλο αυτό το σύστημα, που συμποσούται στην “Ελλάδα του Παρασιτισμού”, έχει απέναντί του την “Ελλάδα της Παραγωγής”. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που αργά αλλά σταθερά αναδύεται…
Πιο ταιριαστό, λοιπόν, από την ΙΘΑΚΗ θα ήτανε το ποίημα του Καβάφη «Απολείπειν Θεός Αντώνιον…»!
Εμείς… οψόμεθα εις Φιλίππους!
*31ος στίχος από το ποίημα του Καβάφη «Ας φρόντιζαν». Διαβάστε το ολόκληρο, μας ταιριάζει γάντι…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
