Όπως αποδεικνύεται τελικά, μια ακόμα εξαγγελία του Αλέξη Τσίπρα, ότι με την “αριστερή κυβέρνηση” τελειώνει η μεταπολίτευση, τελικά η μεταπολίτευση μοιάζει να είναι εφτάψυχη και να περιμένει την κατάληξη του πειράματος ΣΥΡΙΖΑ, για να αποφασίσει αν θα τελειώσει. Οι πολίτες που με ενθουσιασμό και πανηγυρισμούς υποδέχθηκαν τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να “τελειώσει το παλιό” και να συνθέσει το καινούργιο, νοιώθουν όπως ο ασθενής που τον ξεγελούν με ανώδυνα μαντζούνια, ότι όπου να ναι γιατρεύεται, για να έρθει η επώδυνη στιγμή που μαθαίνει την σκληρή αλήθεια και καταρρέει.
Παρά την ανυπαρξία αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρά την κρίση στρατηγικής των μικρότερων κομμάτων, μια κατάσταση δηλαδή προνομιακή για οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση, η φθορά που καταγράφει το συγκυβερνών σχήμα στις δημοσκοπήσεις, είναι πρωτοφανής. Φυσικό επακόλουθο καθώς τα προβλήματα επιταχύνουν τον πολιτικό χρόνο σε τέτοιο βαθμό που οι προεκλογικές εξαγγελίες να είναι ζωντανές ακόμα στα αυτιά των ψηφοφόρων. Αλλά κι αν ακόμα η μνήμη εξασθενεί εύκολα σε κάποιους, έρχεται ο πέλεκυς των αλυσιδωτών λογαριασμών του νέου συστήματος “πλήρωνε εδώ και τώρα,” που αντικατέστησε το δημοφιλές προεκλογικό “δεν πληρώνω”.
Φυσικό είναι λοιπόν και τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ να καταρρέουν και η δημοτικότητα του αρχηγού του να συμπαρασύρεται. Και προφανώς το πρόβλημα δεν λύνεται, ούτε με την επίκληση της σταθερότητας, ούτε με τη στοχοποίηση των διαφωνούντων, ούτε με τη δοκιμασμένη αλλά πολλές φορές ξαναζεσταμένη συνταγή, που θέλει για όλα τα δεινά να φταίνε οι προηγούμενοι.
[quote text_size=”small”]
Όπως όλα δείχνουν, η ισχνή πλειοψηφία των 153 βουλευτών, δύσκολα μπορεί να αντέξει δοκιμασίες όπως το ασφαλιστικό, το αγροτικό και τόσες άλλες μεταρρυθμίσεις, που μόνο μια ευρεία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας μπορεί να τις προωθήσει, με κοινωνική ευαισθησία, χωρίς όμως να υπολογίζει το πολιτικό κόστος.
[/quote]
Οι τελευταίες κινήσεις του πρωθυπουργού, όπως η βεβιασμένη σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, αλλά και οι αμήχανες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της κυβέρνησης, περί διεύρυνσης του κυβερνητικού σχήματος, μάλλον προς το ενδοκυβερνητικό πεδίο απευθύνονται και κυρίως κρύβουν αγωνία για το αδιέξοδο, που μοιάζει πιο κοντά παρά ποτέ. Είναι βέβαιο πως η κατάσταση αυτή, έχει κάνει ακόμα και τους “πρόθυμους” πριν κάποιο διάστημα, – όταν ο Α. Τσίπρας έμοιαζε ως μοναδική λύση -, ιδιαίτερα επιφυλακτικούς, καθώς από τη στιγμή που η κυβέρνηση ήρθε αντιμέτωπη με τον εαυτό της, δηλαδή με τις υποσχέσεις της, η φθορά της στην κοινωνία είναι ραγδαία και η σύγκρουση της με την πραγματικότητα οδυνηρή.
Τώρα οι εκκλήσεις για συναίνεση, όπως είναι φυσικό, αληθινές ή επικοινωνιακές, αποκρούονται από τους πονηρεμένους παραλήπτες, καθώς παρά τους αφορισμούς του πρωθυπουργού, και τις καταγγελίες περί κέντρων που απεργάζονται σενάρια, όλοι περιμένουν τις εξελίξεις να γίνονται καταιγιστικές, όταν έρθει, πολύ σύντομα, η πραγματική σύγκρουση, εκείνη με την εξαγριωμένη και ξεγελασμένη κοινωνία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
