Είναι προφανές πλέον ότι κάποιοι στη χώρα μας, προσπαθούν με κάθε τρόπο, είτε να επενδύσουν σε μια ενδεχόμενη μπαχαλοποίηση της κοινωνίας η οποία μπορεί να προκληθεί
είτε από τα δυσβάσταχτα οικονομικά προβλήματα, όπως φαίνεται να πιστεύουν, είτε αν είναι δυνατόν να προκαλέσουν οι ίδιοι το μπάχαλο, πιστεύοντας ότι έτσι θα εξαιρεθούν από την κυρίαρχη γνώμη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα.
Τι παρατηρούμε λοιπόν τελευταία να πράττουν κάποιοι «πασίγνωστοι άγνωστοι», για να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα των αστυνομικών συντακτών όταν μιλούν για τους συνήθεις ταραξίες των διαδηλώσεων. Μικρές ομάδες που σε ελάχιστες περιπτώσεις ξεπερνούν τα πενήντα άτομα και στις περισσότερες να μην ξεπερνούν τα είκοσι, προερχόμενα κατά δήλωσή τους από τον αριστερίστικο χώρο, ή από κάποια συνιστώσα ανάλογης ιδεολογίας, να εντοπίζουν πολιτικά στελέχη, κυρίως της κυβέρνησης, να τα στοχοποιούν και «αυθορμήτως» να τα βρίζουν, να τα προπηλακίζουν και σε κάποιες περιπτώσεις να τα γιαουρτώνουν, όπως έγινε πρόσφατα με τον Θ. Πάγκαλο, στον οποίο οι «αγανακτισμένοι» έχουν ιδιαίτερη προτίμηση.
Φυσικά σε κάθε τέτοια εκδήλωση αποδοκιμασίας, δεν μπορεί να λείπει η απαραίτητη βιντεοληψία, η οποία είναι μάλλον επαγγελματικά οργανωμένη, αλλιώς δεν θα υπήρχαν την άλλη μέρα τόσα βίντεο στο διαδίκτυο από τόσες διαφορετικές γωνίες λήψης και μάλιστα χωρίς ποτέ να φαίνονται οι επιτιθέμενοι, αλλά μόνο το θύμα. Φαίνεται ότι κάποιοι από τους «θυμωμένους πολίτες» έχουν ειδικούς ρόλους.
Άλλοι βρίζουν, άλλοι βιντεοσκοπούν, άλλοι προπηλακίζουν. Φυσικά έχοντας θέσει τους εαυτούς τους πάνω από δημοκρατικούς θεσμούς και νόμους, κρίνοντας «ζώντες και νεκρούς». Υπολογίζοντας δε ότι με αυτόν τον τρόπο, αφ’ ενός θα αποκομίσουν πολιτικά οφέλη; Ή στην καλύτερη των περιπτώσεων ο κατακερματισμένος πολιτικός τους χώρος θα βρει μέσω αυτής της μεθόδου είτε κρίκο συνεκτικό, είτε λόγο ύπαρξης. Ωστόσο μέχρι στιγμής και αυτή η προσπάθεια φαίνεται να πέφτει στο κενό, γιατί η σιωπηρή πλειοψηφία που είναι πράγματι αγανακτισμένη με όλο το πολιτικό σύστημα της μεταπολιτευτικής περιόδου, το μόνο που δεν επιθυμεί όπως φαίνεται από τις ποιοτικές αναλύσεις των μετρήσεων, είναι την μπαχαλοποίηση και την ακυβερνησία, καθώς και τους αυτόκλητους «εκφραστές» της αγωνίας της.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
