Επί της ουσίας ουδέποτε οι πρόωρες εκλογές δεν αποτέλεσαν σοβαρό ενδεχόμενο. Απόδειξη πως οι αγορές δεν “τσίμπησαν”. Οι διαχειριστές κεφαλαίων δεν μετέβαλλαν τις θέσεις τους στα διεθνή χρηματιστήρια και κατανόησαν καλύτερα από αρκετούς Έλληνες πολίτες την επικοινωνιακή μπλόφα του Αντώνη Σαμαρά.
Η απειλή της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη ήταν η αυτονόητη αντίδραση του στην προσπάθεια των κυβερνητικών εταίρων να τον εμφανίσουν περίπου ως δυνάστη που λαμβάνει μονομερώς αντιδημοκρατικές αποφάσεις και να τον χρεώσουν με πολιτικό κόστος για την απόφαση του να κλείσει την ΕΡΤ.
Αν πράγματι αυτός ήταν ο στόχος τους δεν τον πέτυχαν. Ο Αντώνης Σαμαράς, στη εικόνα του “αυταρχικού” ηγέτη αντιπαρέβαλε την εικόνα του “αποφασισμένου μεταρρυθμιστή” που είναι έτοιμος να “σπάσει αυγά” και να συγκρουστεί με τους “βολεμένους”. Παράλληλα, η τακτική “μαστιγίου και καρότου” που εφάρμοσε, με τους συνεργάτες τους, από τη μια, να διαρρέουν την αποφασιστικότητα του να φτάσει στα άκρα και από την άλλη τον ίδιο να εμφανίζεται διαλλακτικός, προσφέροντας σεβασμό και …κυβερνητικές θέσεις στους εταίρους τους, εγκλώβισε τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Φώτη Κουβέλη στο δίλημμα να σύρουν, με αποκλειστικά δική τους ευθύνη, τη χώρα σε εκλογές λόγω ΕΡΤ ή να αναζητήσουν εύσχημους τρόπους υπαναχώρησης.
Αυτοί οι τρόποι αναζητήθηκαν μέσα από το χρησμό του ΣτΕ και τις νομικές ερμηνείες για τη δέουσα τεχνική-νομική διευθέτηση. Όμως, ουδέποτε αυτό ήταν το μείζων ζήτημα. Το ουσιώδες ήταν και παραμένει ο τρόπος συνύπαρξης και η διαδικασία λήψης των αποφάσεων σε κρίσιμα ζητήματα που έπονται.
Αν λοιπόν, ο πραγματικός στόχος των Βενιζέλο-Κουβέλη ήταν να εγγράψουν τη διαφοροποίηση τους με την ελπίδα να ανακτήσουν τη χαμένη πολιτική επιρροή τους από την “άνευ όρων” στήριξη των κυβερνητικών αποφάσεων, εν μέρει τον πέτυχαν. Οι δυο κυβερνητικοί εταίροι ενέγραψαν και την παρουσία τους και την χρησιμότητα της. Έδειξαν στον Αντώνη Σαμαρά (και κυρίως στους επιτελείς του…) πως δεν μπορούν να εμφορούνται από αλαζονεία και μια λογική του “αποφασίζουμε και διατάσσουμε”. Είναι αναμενόμενο ότι ορισμένοι εξ αυτών θα …τιμωρηθούν για τη στάση τους, όπως θα δείξει ο επικείμενος ανασχηματισμός…
Ίσως έτσι να αποκτήσουν την πολιτική ωριμότητα που θα τους επιτρέψει να κατανοήσουν ότι στην παρούσα συγκυρία οι άλλοι δυο κυβερνητικοί εταίροι είναι απαραίτητοι ως πολιτικό μαξιλάρι που απορροφά κοινωνικούς κραδασμούς, ως ασπίδα προστασίας σε νοοτροπίες αυθαιρεσίας και αυταρχισμού, ως ανάχωμα στο ΣΥΡΙΖΑ και στην ανεύθυνη αντιμνημονιακή ρητορική και ως επιβεβαίωση του κεντροδεξιού προσανατολισμού του Αντώνη Σαμαρά που ακυρώνει κάθε επιχείρημα περί αναβίωσης των “ακροδεξιών” του καταβολών…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
