Αν η πολιτική αντιπαράθεση για το νέο φορολογικό και οι πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις “είμαι με τη μεσαία τάξη και όχι εναντίον της” γίνονται στο πλαίσιο προεκλογικού σχεδιασμού, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά περίπλοκα και ίσως η ελληνική οικονομία χάσει άλλη μια ευκαιρία μπει σε σωστές ράγες, προκειμένου η χώρα να αρχίσει να ανακάμπτει και να μπαίνει σε διαδικασία ανάπτυξης.
Αν βρισκόμαστε σε άτυπη προεκλογική περίοδο είναι φυσικό τα κόμματα να στοχεύουν και να προσεγγίζουν τις κοινωνικές ομάδες από τις οποίες θα αναζητήσουν στήριξη. Η κυβέρνηση που έχει την “καυτή πατάτα” των υποχρεώσεων έναντι των δανειστών και εξαναγκάζεται στη λήψη μέτρων που πλήττουν πλέον εργαζομένους του Δημοσίου και συνταξιούχους θα πρέπει να αποφασίσει άμεσα αν θα δεχθεί εκλογικές απώλειες απ’ αυτούς και ως αντιστάθμισμα να στηριχτεί στις πραγματικά υγιείς και έντιμες δυνάμεις της αγοράς ή αν θα “παγώσει” το χρόνο για να λάβει τις τελικές αποφάσεις μετά το νέο εκλογικό αποτέλεσμα.
Αν ο στόχος της κυβέρνησης είναι να δώσει την “καυτή πατάτα” στο ΣΥΡΙΖΑ τότε δεν έχει παρά να επιλέξει το πρώτο, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο πως η πλειονότητα της συγκεκριμένης τάξης θα ψηφίσει κυρίως αντιμνημονιακά. Στη περίπτωση που τελικώς οι αλλαγές δεν ολοκληρωθούν, τότε η παραγωγική Ελλάδα που αγωνιά και περιμένει ένα κλικ για να αρχίσει να δρα, θα γυρίσει οριστικά την πλάτη της στον Αντώνη Σαμαρά και τη ΝΔ και θα χάσει κάθε εμπιστοσύνη στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Αν στόχος της ΝΔ είναι πραγματικά να παραμείνει στην εξουσία και να διεκδικήσει στις προσεχείς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα της επιτρέπει τον κυρίαρχο ρόλο στις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις, τότε η προώθηση των μεταρρυθμίσεων είναι μονόδρομος. Θα πρόκειται ουσιαστικά για ιστορική συγκυρία όπου το κομματικό συμφέρον θα συμπίπτει και με το συμφέρον της κοινωνίας.
Για να απαντήσει στο παραπάνω δίλημμα, ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει παρά να ζητήσει κάτι πολύ απλό: Τα στοιχεία που θα μετρούν την οικονομική και φοροδοτική ικανότητα εκείνων που ανήκουν στην κατηγορία των αμειβομένων με 2500€ (που, κατά τον πρωθυπουργό, είναι η πλειονότητα!), ούτε βεβαίως εκείνων που βρίσκονται στις λίστες του υπουργείου Οικονομικών για φοροδιαφυγή και μεταφορά των χρημάτων τους στο εξωτερικό.
Αν οι κρατικές υπηρεσίες δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τέτοια στοιχεία, τότε ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει παρά να συμβουλευθεί το πολιτικό του αισθητήριο και να αποφασίσει πως αν θέλει να μείνει στην Ιστορία δεν έχει παρά να προχωρήσει με τόλμη στο αυτονόητο…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
