Κανένας πολίτης αυτής της χώρας δεν θα πρέπει να έθρεφε ψευδαισθήσεις ότι η τριμερής συγκόλληση των τριών κομμάτων, που ιδεολογικά καλύπτουν σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα, από τις παρυφές της άκρας δεξιάς μέχρι τα όρια της μαρξιστικής αριστεράς, θα προχωρούσε χωρίς κραδασμούς.
Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρεις φάνηκαν είτε με διαρροές είτε με επίσημες τοποθετήσεις οι διαφορετικές στρατηγικές και κυρίως πολιτικοπροσωπικές αντιπαραθέσεις.
Από την πλευρά της κυβέρνησης προτάσσεται πρώτα η …ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας με τη λήψη εδώ και τώρα όλων των μέτρων του πακέτου, και κατόπιν αφού έχουμε αποδείξει πως είμαστε “καλά παιδιά”, να πρoχωρήσουμε στην επαναδιαπραγμάτευση με κύριο ζητούμενο την επιμήκυνση.
Ο Ε. Βενιζέλος από την δική του σκοπιά επιδιώκει να κατοχυρώσει την θέση πως πρέπει να συνταχτεί τώρα, ένα συνολικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση, που θα περιέχει και την επιμήκυνση ώστε να διασπαρούν τα οδυνηρά μέτρα σε βάθος τετραετίας.
Ο Φ. Κουβέλης πατάει σε δύο βάρκες, συνεχίζει την προεκλογική του ρητορεία περί “επαναδιαπραγμάτευσης των επαχθών όρων του μνημονίου” και παίζει κλεφτοπόλεμο με την αντιπολιτευτική συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα θα ήταν μέσα στους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, αν δεν ήταν εδώ η τρόικα, και αν οι δανειστές δεν πίεζαν με όλους τους τρόπους που διαθέτουν να εφαρμοστούν τώρα όλες οι συμφωνίες, οι οποίες μάλιστα φέρουν την υπογραφή εκτός του κ. Παπαδήμου και του πρώην υπουργού Οικονομικών Ε. Βενιζέλου.
Αν κρίνουμε από προηγούμενες απόπειρες πίεσης προς την τρόικα, μάλλον και οι σημερινές θα έχουν τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα, οι εκπρόσωποί της να αποχωρήσουν και να θέτουν όρους επαχθείς, ακόμη ίσως και την υπογραφή της αντιπολίτευσης για να επιστρέψουν.
Παιχνίδια εντυπώσεων ή ουσίας; Μήπως κάποιοι αλλάζοντας ρόλους αλλάζουν και συμπεριφορές; Και γιατί την ίδια στιγμή που όλοι οι εταίροι και τα ΜΜΕ λένε πως το μνημόνιο είναι σωτηρία, εδώ όλοι μιλούν ότι ναι μεν δε βγαίνει, αλλά πρέπει να εφαρμοστεί, επιτείνοντας την εσωτερική σύγχυση; Μήπως κάποιοι δε λένε την αλήθεια, που δεν είναι άλλη από τη συνταγή της βίαιης φτωχοποίησης της χώρας και των πολιτών της, ώστε με αυτή τη στυγνή φιλελεύθερη συνταγή, …ίσως τελικά να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να επανέλθει η ανάπτυξη, γιατί σε χώρα του κοινού νομίσματος το “φάρμακο δια πάσα νόσον” εφαρμόζεται για πρώτη φορά.
Προς τι λοιπόν όλη αυτή η φαρσοκωμωδία, τη στιγμή που οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι γνωρίζουν που το πάνε οι δανειστές; Θέλουν απλώς να κερδίσουν χρόνο και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, ώστε μπροστά στο φόβο της ακυβερνησίας να αποδεχτεί το νέο πακέτο των επώδυνων μέτρων; Και θα περιμένουν άβουλοι τις νέες απαιτήσεις που νομοτελειακά θα έρθουν; Αυτό το παιχνίδι των εκβιασμών και του ατέλειωτου πειραματισμού πάνω στη χώρα και την κοινωνία μόνο με έναν τρόπο μπορεί να σταματήσει.
Να αφήσουν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι τα παιχνιδάκια εντυπώσεων και να ξεκινήσουν μαραθώνιο ενημέρωσης σε όλα τα κέντρα αποφάσεων του πλανήτη και να συναντηθούν με όλους τους ηγέτες που κόπτονται για πραγματική λύση της κρίσης και όχι σε λογικές παραδειγματικών τιμωριών, παρουσιάζοντας ρεαλιστικό και πειστικό εθνικό πρόγραμμα επίλυσης του οικονομικού προβλήματος της χώρας.
Αν δεν το πράξουν αυτό τότε τα γεγονότα σύντομα θα τους ξεπεράσουν και οι πολιτικές εξελίξεις μπορεί να καταστούν καταιγιστικές και ανεξέλεγκτες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
