Το έργο το έχουμε ξαναδεί ή η διάψευση της ελπίδας θα κάνει τη συλλογική απογοήτευση, μαζική κατάθλιψη; «Υπάρχει ελπίς;», αναρωτιόταν σε προγενέστερους χαλεπούς καιρούς ο Α. Σαμαράκης. Όμως το κλίμα που κυριάρχησε την προεκλογική περίοδο, με την καλλιέργεια είτε εφικτών είτε ανέφικτων ακόμη και ανεδαφικών προσδοκιών, ήδη εκτονώνεται και μαςπροσγειώνει, άλλοτε ομαλά άλλοτε ανώμαλα, στη σκληρή αντικειμενική πραγματικότητα.
Τα μηνύματα από όλες τις πλευρές είναι προσπάθεια να χαμηλώσει ο πήχης. Και φυσικά δεν μπορεί να κρυφτεί ικανοποίηση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, από την εκπληκτική επιτυχία του να αυξήσουν τα ποσοστά τους σε ονειρεμένα ύψη,-αναντίστοιχα προφανώς από την ιδεολογική και πολιτική τους αναφορά στην κοινωνία-, εισπράττοντας την οργή και τη θλίψη των πολιτών, γλιτώνοντας παράλληλα με την δεύτερη θέση, η οργή αυτή να μη στραφεί εναντίον τους.
Όμως θα έρθει η ώρα να κριθεί ιστορικά και αυτή, η για πολλούς πρόσκαιρη, ανισορροπία ενός συστήματος σε κρίση. Όπως και η συστηματική πριμοδότηση από ευρωπαϊκές δυνάμεις, του μπλοκ της μικρής και απομονωμένης βαλκανικής Ελλάδας, που έχει γίνει πλέον εμμονή στη συντηρητική ελίτ της Ευρώπης του βορά.
Το πρόβλημα στη χώρα υπάρχει, και προφανώς συνεχίζουμε να μιλάμε για λύση επειδή δεν επήλθε η καταστροφή, η εθελουσία δηλαδή έξοδος από την ευρωζώνη, που τόσο επιθυμούν οι ισχυροί «εταίροι» μας, αντίθετα με όσα διαδίδουν ή και πιστεύουν ακόμα, οι ντόπιοι «τσάμπα μάγκες» ή πολιτικοοικονομικά αδαείς και φυσικά αφελείς.
Τέλος πάντων, ο λαϊκισμός και το χάιδεμα των αυτιών είναι συνταγή ασφαλής, τουλάχιστον επικαιρικά. Όμως πλέον δεν υπάρχει στη χώρα πολίτης που να μην έχει πληγεί από την κρίση-εξαιρούνται φυσικά οι κλέφτες και τα λαμόγια- και επειδή η ζωή δεν μπορεί να περιμένει-όπως βλέπουμε καθημερινά στην πλημμυρίδα των αυτοκτονιών-και που φυσικά δεν αποτρέπονται από φρούδες υποσχέσεις νεόκοπων μαυρογυαλούρων, η μόνη λύση είναι σοβαρές και πειστικές προτάσεις προς την τρόικα, με οικονομικά ισοδύναμες λύσεις, ώστε και το έλλειμμα να συνεχίσει να μειώνεται, και οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες να μην αφανιστούν απ’ την ανεργία και την ανέχεια.
Επειδή μάλιστα το έργο το έχουμε ζήσει την τελευταία τριετία, υπουργοί, χωρίς προτάσεις, χωρίς πρόγραμμα, εκτός πραγματικότητας, να παίρνουν πανικόβλητοι ανάλγητες αποφάσεις κάτω απ’ τη δαμόκλειο σπάθη της τρόικας, όταν τους έπιανε στα πράσα να ολιγωρούν προσπαθώντας να μην αγγίξουν την εκλογική τους πελατεία, καιρός είναι να αποφασίσει η σημερινή συγκυβέρνηση ότι πρωταρχικό της μέλημα πρέπει να είναι, να την πάρουν στα σοβαρά.
Χωρίς υπερβολές να θέσει στους δανειστές και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη χώρα, και τις εμφανείς αστοχίες του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, και τα επιτεύγματα και τις θυσίες, αλλά και τις καθυστερήσεις λόγω κυρίως της βιαιότητας, αλλά και των ασφυκτικών χρονικών ορίων που μας επιβλήθηκαν για την εφαρμογή του. Μόνο τότε θα γίνουν πειστικοί, και κυρίως θα αποδείξουν ότι δεν είναι απλώς αντικαταστάτες κομπάρσοι, στο κακοπαιγμένο έργο που παρακολουθούν οι πολίτες τα χρόνια της κρίσης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
