Περίπου ως κεραυνός εν αιθρία, έπεσε η αναγγελία της ποινής που επέβαλε το δικαστήριο στον πρώην Δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Ήδη έχει ανάψει, σε διάφορα επίπεδα, η συζήτηση περί της σχέσεως ποινής/αδικήματος, περί της τεκμηριώσεως της ενοχής κλπ. Ασφαλώς, ελάχιστοι γνωρίζουν με λεπτομέρειες το κατηγορητήριο και είναι σε θέση να κρίνουν πόσο τεκμηριωμένη είναι η απόφαση. Όμως, ουδείς ισχυρίζεται ότι αδίκως καταδικάσθηκε ο κ. Παπαγεωργόπουλος.
Το κοινωνικό αίσθημα είναι καταδικαστικό για τον πρώην Δήμαρχο, ενώ ακόμη και εκφράσεις εκδικητικού χαρακτήρος ακούσαμε. Ποιός να αδικήσει όσους χάρηκαν όταν κοιτάζει το μόνιμο χαμόγελο αυτάρεσκης κουτοπονηριάς στις φωτογραφίες του Παπαγεωργόπουλου;!!! Είναι προφανές ότι ανεξαρτήτως του βαθμού ενοχής του, ο Παπαγεωργόπουλος καταδικάσθηκε από την κοινωνική συνείδηση ως χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του παρακμιακού πολιτικού συστήματος της μεταπολιτεύσεως. Και εδώ ακριβώς είναι που η υπόθεση αποκτά πολιτικό χαρακτήρα και μας οδηγεί σε δεύτερες σκέψεις…
Το τελευταίο έτος είδαμε πολλούς εκπροσώπους του συστήματος να συλλαμβάνονται και κάποιους εξ αυτών να οδηγούνται στις φυλακές. Ονόματα που κυριαρχούσαν στην οικονομική και κοινωνική επικαιρότητα βρέθηκαν ενώπιον ανακριτών και εισαγγελέων και οδηγήθηκαν, έστω και για λίγο, στις φυλακές. Είναι προφανές ότι, η ασυλία που το σύστημα παρείχε στα επίλεκτα μέλη του δεν υπάρχει πλέον, τουλάχιστον όχι για τους πλέον προκλητικούς ή λιγότερο σημαντικούς εξ αυτών.
Όμως, αρκεί να οδηγηθούν στις φυλακές μερικές δεκάδες επιχειρηματίες, έστω και επώνυμοι; Αρκεί η φυλάκιση του «αγαπούλα» με την εμβληματικώς κακουργηματική φυσιογνωμία; Αρκεί η άρση της ασυλίας μερικών βουλευτών; Αρκεί η καθαίρεση ενός γελοίου περιφερειάρχη όταν η τοπική αυτοδιοίκηση είναι γνωστό εκτροφείο σκανδάλων και παράδειγμα αυθαιρεσίας και κακοδιαχείρισης, με τις τοπικές μαφίες να την ελέγχουν; Αρκεί η προφυλάκιση ενός μόνον κορυφαίου υπουργού του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν πολλά άλλα στελέχη του που βαρύνονται με ίδια ή και χειρότερα αδικήματα παραμένουν στο απυρόβλητο; Είναι τυχαίο ότι κανένα στέλεχος του περιβάλλοντος και του συστήματος Σημίτη δεν πέρασε την πύλη των φυλακών, παρά τα δεκάδες σκάνδαλα που βαρύνουν αυτούς τους ανθρώπους; Ασφαλώς, η δικαιοσύνη συνεχίζει το έργο της και ο κατάλογος των υποδίκων θα μεγαλώνει συνεχώς. Μάλιστα, κάτι μου λέει ότι πρωτίστως θα επιχειρηθεί η (αυτό;)κάθαρση της Νέας Δημοκρατίας, γεγονός που δεν μπορεί να εμηνευθεί μόνον ως εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. δεν έχει κανένα σχεδόν διασταγμό να θυσιάσει μερικά στελέχη της περιόδου Καραμανλή και να παρουσιασθεί ως μια καθαρή παράταξη, που τόλμησε -όντας κυβέρνηση- να εξυγιανθεί! Ταυτοχρόνως, θα συνεχίσουν να επικρέμονται του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οι κατηγορίες για διαφθορά, για Μαντέληδες, Τσουκάτους, Νεονάκηδες κλπ. «Μ’ ένα σμπάρο δυό τριγώνια» για τον Αντώνη Σαμαρά: κυριαρχεί στο κόμμα του και κρατά στριμωγμένη και εξαρτώμενη από αυτόν την ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία θα συνεχίσει να μην έχει «πιστοποιητικό αγνότητος» για να επιχειρήσει αριστερές συνεργασίες και να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους που την εγκατέλειψαν στις προηγούμενες εκλογές.
Και πίσω από όλα αυτά, τί; Πόσο ωφελείται η ελληνική κοινωνία από την καταδίκη του κάθε Παπαγεωργόπουλου; Το ερώτημα δεν σχετίζεται με τη Δικαιοσύνη, η οποία κάνει -λιγότερο ή περισσότερο, με ταχύτητα ή καθυστέρηση- τη δουλειά της. Το ερώτημα σχετίζεται με το αν αυτές οι παραπομπές, προφυλακίσεις και αποφάσεις υπηρετούν την πολιτική αλλαγή που χρειαζόμαστε ή απλώς εξυπηρετούν έναν ανώδυνο εξωραϊσμό του πραγματικού και μεγάλου ενόχου, δηλαδή του πολιτικού συστήματος που εξέθρεψε η μεταπολίτευση.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
