Δύσκολα κρύβουν οι κυβερνητικοί εταίροι την ανακούφισή τους μετά την απόφαση των Βρυξελλών, να δοθεί, έστω και με τους ασφυκτικούς όρους του τρίτου μνημονίου, η πραγματικά ογκώδης δόση του διακρατικού δανείου. Ακόμα και η αντιπολίτευση, δεν έκρυβε τις τελευταίες μέρες την ανησυχία της για κάποιο ατύχημα που θα μπορούσε να καθυστερήσει ή να αναστείλει επ’ αόριστον την ροή της χρηματοδότησης της χώρας, που φυσικά θα οδηγούσε σε τέτοια ασφυξία, που κανένας δεν θα ήθελε να του τύχει να τη διαχειριστεί.
Το σκηνικό στην οικονομία λοιπόν φαίνεται να παίρνει, μια έστω και πρόσκαιρη ανάσα, ωστόσο το πολιτικό τοπίο μοιάζει πιο ρευστό από ποτέ, καθώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, απολαμβάνει υψηλή δημοφιλία έναντι του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, το κόμμα του όμως έρχεται δεύτερο με πρώτο το ΣΥΡΙΖΑ.
Μια πρωτιά όμως που απέχει πολύ από το να αποτελεί ρεύμα νίκης, όταν μάλιστα συγκρίνοντας ευρήματα ιδίων εταιριών μετρήσεων, φαίνεται πως όχι μόνο έπιασε οροφή, αλλά τα ποσοστά του παρουσιάζουν τάσεις υποχώρησης. Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, και η απόλυτη ρευστότητα που επικρατεί σε όλο το πολιτικό φάσμα, κάνει τις σκέψεις που διακινούνται στο παρασκήνιο και υπαινικτικά στο διαδίκτυο, αλλά και στις παραπολιτικές σελίδες των εφημερίδων, για εκλογικό αιφνιδιασμό του πρωθυπουργού στη βάση ενός νέου δίπολου ευρωπαϊστών-αντιευρωπαϊστών, ως σχεδιασμούς υψηλής επικινδυνότητας και ρίσκου για το μέλλον της χώρας και του δημοσιονομικού προγράμματος.
Οι σχεδιασμοί βέβαια στηρίζονται σε κάποια δεδομένα που ενδεχομένως σε πρώτη ανάγνωση να φαίνονται λογικά, όπως η κυριαρχία του Α. Σαμαρά στην κεντροδεξιά, η κατάρρευση του ενός εκ των δύο κυβερνητικών εταίρων, του ΠΑΣΟΚ, σε επίπεδα ανυπαρξίας, και με ορατό κίνδυνο όπως δήλωσε ο Α. Λοβέρδος να μην μπει στην επόμενη βουλή, αλλά και η διαρκής διαρροή και συρρίκνωση του κόμματος του κ. Καμένου.
Προφανώς και τα δύο κόμματα σε συνθήκες ακραίας εκλογικής πόλωσης θα εξαφανιστούν με τη μερίδα του λέοντος να την εισπράττει η ΝΔ. Παράλληλα μια εκλογική νίκη θα έδινε στην κεντροδεξιά, νέα ισχύ και νομιμοποίηση καθιστώντας τη κυρίαρχη πολιτική δύναμη για πολλά χρόνια. Ωστόσο, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει σε αυτή τη χρονική συγκυρία τις τάσεις και τις διαθέσεις των πολιτών, τη στιγμή μάλιστα που τα μέτρα του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου, ακόμη δεν έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται.
Ούτε ακόμη μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος την συνεχή αυξητική τάση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, σε μια χώρα που ο λαός της έχει τεράστια εμπειρία στο κορμί του, είτε άμεσα, είτε έμμεσα μέσω γνωστών και συγγενών, από τη διασπορά και τη μετανάστευση. Άρα η λήψη της δόσης από μόνη της δεν εξασφαλίζει ούτε την υπεροχή ούτε τη νίκη στους βιαστικούς σεναριογράφους, είτε ονειρεύονται νέα κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά σχήματα, με σχέδια επί χάρτου για να καλυφθούν τα κενά. Μόνο αν η χώρα βγει από τη ζώνη του κινδύνου θα είναι ανεκτή μια νέα προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, και τότε οι πολίτες θα κάνουν ψύχραιμα ταμείο, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ποιοι του είπαν την αλήθεια και ποιοι του χάιδευαν τα αυτιά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
