Είναι πολύ πιθανό αν από την αρχή της κρίσης κινιόμασταν με βάση τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να είχαμε ήδη βγει από τα μνημόνια. Αν κρίνουμε μάλιστα από τα αντίστοιχα παραδείγματα χωρών όπως η Κύπρος, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, αλλά και άλλων που εφήρμοσαν σκληρά μέτρα με δική τους πρωτοβουλία, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, θα μπορούσε μάλλον να είχε γίνει το ίδιο και με τη δική μας περίπτωση.
Ωστόσο επικράτησε ο λαϊκισμός, οι εύκολες και ανώδυνες λύσεις, η ανεύθυνη υποσχεσιολογία και φυσικά οι γνωστές θεωρίες συνομωσίας, για να γυρνάμε, παρά τις θυσίες και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, συνεχώς στο σημείο μηδέν.
[quote text_size=”small”]
Προφανώς το πολιτικό σύστημα, συνεπικουρούμενο από το μιντιακό με το οποίο το συνδέουν δεσμοί ισχυροί ανεξέλεγκτων δανειοδοτήσεων, προσπάθησε να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο με όπλα τα συνθήματα της παρελθούσης ευημερίας, αποφεύγοντας να μιλήσει από την αρχή τη γλώσσα της αλήθειας και να προχωρήσει στις γενναίες αλλαγές που είχε ούτως ή άλλως ανάγκη η χώρα, ανεξαρτήτως μνημονίων.
[/quote]
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, η χώρα στροβιλίζεται σαν καράβι χωρίς πυξίδα στον ωκεανό, ο κόσμος αντιδρά σπασμωδικά και βάλει κατά δικαίων και αδίκων και το μέλλον φαντάζει πιο ζοφερό από ποτέ. Και δεν μας έφταναν όλα αυτά, εν μέσω μάλιστα των διεργασιών και των διαβουλεύσεων για την πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη λαίλαπα του προσφυγικού, που θα ξεπερνούσε οποιαδήποτε οργανωμένη ευρωπαϊκή χώρα, πόσο μάλιστα την προβληματική και οργανωτικά και οικονομικά, δική μας.
Βρήκαν λοιπόν την ευκαιρία, κάποιες νεότευκτες «δημοκρατίες» που προέρχονται από το μπλοκ του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού να στοχοποιήσουν την Ελλάδα, που εκ των πραγμάτων δέχεται λόγω γεωγραφικής θέσης και κυρίως λόγω των δύσκολα ελέγξιμων θαλάσσιων συνόρων, τα μεγαλύτερα κύματα των προσφυγικών ροών. Απειλούν ευθέως για αποβολή της χώρας μας από τη συνθήκη Σέγκεν και σπρώχνουν τους πρώην ομοϊδεάτες τους βόρειους γείτονές μας να κλείσουν τα σύνορα και να υψώσουν φράχτες. Σίγουρα και στο προσφυγικό δεν τα κάναμε ως χώρα όλα γρήγορα και δεν αντιμετωπίσαμε αρχικά το πρόβλημα με τη σοβαρότητα που απαιτούσε το μέγεθός του. Είναι ωστόσο βέβαιο πως κάποιες χώρες που μπήκαν στην Ένωση μετά την ανεξέλεγκτη διεύρυνση, λίγο αντιλαμβάνονται την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ενδιαφέρονται μόνο για τα οφέλη της συμμετοχής τους και όχι για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα προβλήματα.
Επιδιώκουν δηλαδή ευθέως, εκμεταλλευόμενες και την δυσχερή διαπραγματευτικά θέση της χώρας μας, να την καταστήσουν αποθήκη προσφύγων, μεταθέτοντας το κοινό πρόβλημα στις πλάτες άλλων. Προφανώς το προσφυγικό το δημιούργησαν λάθη, παρεμβάσεις και παραλήψεις της διεθνούς κοινότητας και δεν βοηθάει την επίλυσή του ούτε ο στρουθοκαμηλισμός κάποιων ευρωπαίων ηγετών, ούτε οι φράχτες και οι περιορισμοί. Μάλιστα μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά ανάλογα με την εξέλιξή του για το μέλλον και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
