Συμπληρώνονται 77 χρόνια από την ημέρα του θανάτου του «Πατέρα της Δημοκρατίας» Αλ. Παπαναστασίου (17/11/1936). Από τότε μέχρι τώρα, η Πατρίδα μας έζησε πολλές μέρες οδύνης, πολλές θυσίες και μικρές παρενθέσεις Δημοκρατίας. Ο Λαός μας γνώρισε και την Σταύρωση και την Ανάσταση.
Σήμερα, η Δημοκρατία στο κοινωνικό της περιεχόμενο αποστεώνεται και αφυδατώνεται, στο οικονομικό της περιεχόμενο ολιγαρχικοποιείται, στο πολιτικό της περιεχόμενο τύποις μεν λειτουργεί, ουσία δε έχει παρακάμψει τη λαϊκή κυριαρχία. Σήμερα, το κράτος δικαίου είναι ζητούμενο και η πολιτική ηθική απαγορευμένη έννοια. Έτσι, η μνήμη των εγκρατών της ιστορίας ανατρέχει στον «Πατέρα της Δημοκρατίας» τον πολιτικό εκείνο άνδρα, που ταύτισε τη δημοκρατία με την πολιτική αρετή και της έδωσε το αληθινό της περιεχόμενο. Τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου.
Στον πολιτικό εκείνο άνδρα που την κατέστησε σεβαστή όχι μόνο με τους λόγους του αλλά κυρίως με τις πράξεις του, με τον τρόπο ζωής, με το παράδειγμα του «εντίμως βιούντος» του «ειλικρινώς φθεγγομένου» και του «ευθαρσώς βουλευομένου».
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου εννοούσε τη Δημοκρατία ως κρηπίδα βιοτικής ανάγκης και ως σύστημα λειτουργίας ελεύθερων πολιτών και ουσιαστικής προστασίας των δικαιωμάτων στη συλλογική και ατομική τους έκφραση. Ολόκληρος ο δημόσιος βίος του εκλεκτού αυτού τέκνου του Λεβιδίου κυριαρχείται από τη συνεχή προσπάθεια αναβάθμισης του απλού πολίτη.
Με ιεραποστολικό πάθος αγωνίστηκε για την εμπέδωση του κράτους δικαίου, για την ουσιαστική καταξίωση του ιδρώτα του αγρότη και κάθε εργαζόμενου Έλληνα και για τη δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου.
Σήμερα, ο φωτεινός αυτός φάρος της πολιτικής ηθικής σιγεί. Είναι σβησμένος. Οι ταγοί του δημόσιου βίου δεν τολμούν να τον ανάψουν γιατί δεν θέλουν να φανεί το σπιθαμιαίο ανάστημά τους.
Η ιδιοτέλεια, η ευτέλεια στην πολιτική πράξη είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος του πολιτικού ήθους που ενσαρκώνει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου.
Όμως, αυτούς τους φάρους πρέπει να τους αναζητήσει η νέα γενιά. Για να ανακτήσει τη χαμένη αυτοπεποίθησή της και την πίστη της στις αξίες που χάνονται. Τις αξίες που κάποιοι θέλουν να χαθούν. Να τις υποκαταστήσουν με ξένα πρότυπα.
Ο Ελληνισμός δεν έχει ανάγκη από ξένα πρότυπα. Έχει τα δικά του πρότυπα, τα δικά του οράματα και τις δικές του αξίες. Και αυτές πρέπει να αναδείξει και γύρω από αυτές να στοιχηθεί.
Οι Έλληνες νέοι δεν έχουν την πολυτέλεια να αντιπαρατεθούν μεταξύ τους ως ιδαλγοί του μερκελισμού οι μεν και ως νοσταλγοί του ναζισμού οι δε. Τα δικά τους ιδανικά είναι τα ιδανικά της Ελευθερίας και του Κράτους Δικαίου, της Δημοκρατίας με ισοπολιτεία.
Ας προσπεράσουν οι νέοι μας το σάπιο πολιτικό σκηνικό και ας οργανωθούν (αυτοοργανωθούν), σε ένα ενιαίο πατριωτικό, δημοκρατικό και κοινωνικό μέτωπο. Και ας αγωνιστούν για την Ελλάδα με σύνορα και τον Ελληνισμό χωρίς σύνορα.
Το διαδίκτυο μπορεί να είναι ο θρίαμβος της τεχνολογίας στην υπηρεσία του άγριου καπιταλισμού, όμως στα χέρια του λαού και κυρίως τα επιδέξια χέρια της νεολαίας μπορεί να γίνει η θηλιά στραγγαλισμού του και το αποτελεσματικό όπλο απελευθέρωσης των Ελλήνων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
