Η αναγκαστική συγκατοίκηση των δύο κομμάτων εξουσίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, έστω και με τη διεύρυνση της με τη συμμετοχή του συστημικού ΛΑΟΣ, είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για το δικομματισμό, καθώς τον αφοπλίζει από τα ισχυρότερα και δοκιμασμένα για την αποτελεσματικότητά τους όπλα.
Τη δημιουργία τεχνητής πόλωσης και διαχωριστικών γραμμών και την καλλιέργεια πελατειακών προσδοκιών στους οπαδούς που συνέρρεαν στα κόμματα εξουσίας όχι λόγω ιδεολογίας αλλά για να έχουν προσβάσεις στο σύστημα, με ότι αυτό συνεπάγετο. Ήδη οι φυγόκεντρες τάσεις έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στο μεν ΠΑΣΟΚ με την δελφινολογία και τις συζητήσεις για την επόμενη μέρα να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, στη δε ΝΔ με τη διαμάχη «λαϊκής δεξιάς» και «μετριοπαθών φιλελεύθερων» να απειλεί το κόμμα με ιδεολογικό χάσμα.
Και φυσικά όλα αυτά εν όψει εκλογών μετά από τρίμηνο, περίοδος προεκλογική δηλαδή αν τηρηθούν οι ημερομηνίες που συμφωνήθηκαν, που συνήθως συντελεί καθοριστικά στη συσπείρωση των κομματικών στρατών. Φαίνεται πως στους κορμούς των δύο μεγάλων κομμάτων επικρατεί η πρόβλεψη, ίσως και η βεβαιότητα πως η συγκυβέρνηση, είτε με τη σημερινή της μορφή είτε με κάποια άλλη ήρθε για να μείνει.
Τα προβλήματα είναι τόσο μεγάλα που είναι αδύνατον όπως αποδείχθηκε να τα σηκώσει μόνο του ένα κόμμα ή μια παράταξη, έστω και αν κατακτήσει την αυτοδυναμία στις εκλογές που έρχονται. Πόσο μάλιστα που όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πως το πρώτο κόμμα, που είναι η ΝΔ, απέχει πολύ από την κατάκτηση αυτού του στόχου. Άρα μάλλον πάμε για συνέχιση του πειράματος, που στο κάτω κάτω βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή και υπό δοκιμασία, και που αν στηριχτεί από τα κόμματα και από τους εταίρους, δύσκολα οι πολίτες θα του στρέψουν την πλάτη.
Το σκηνικό που διαμορφώθηκε και που το επέβαλε η ανάγκη καθώς όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας «ανάγκα και οι θεοί πείθονται», έστω και αν ζήσαμε καταστάσεις κωμικοτραγικές το τετραήμερο των διαβουλεύσεων, γκρέμισε στερεότυπα του παρελθόντος, που ως πρόσφατα θεωρείτο ταμπού να πειραχτούν. Έστω και αν κάποιοι ακόμα δεν βλέπουν τη νέα εποχή που έρχεται με ορμή και επιμένουν να λειτουργούν με όρους του παρηκμασμένου παρελθόντος, αυτούς που δημιούργησαν την καταστροφική οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική κρίση που βιώνουμε, η συζήτηση για την επόμενη μέρα της χώρας έχει αρχίσει. Και είναι βέβαιο πως αργά η γρήγορα μέσα από επώδυνες ζυμώσεις ο πολιτικός χάρτης θα υποστεί κοσμογονικές μεταβολές, απελευθερώνοντας δυνάμεις που βρίσκονταν εγκλωβισμένες στις συμπληγάδες του μεταπολιτευτικού μας συστήματος, που με τα θετικά και τα πολύ περισσότερα αρνητικά του, ότι είχε να δώσει στον τόπο το έδωσε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
