Το Κέντρο, ο Κεντρώος χώρος, στην ιστορική του διαδρομή, είχε μία συγκεκριμένη ιδεολογία και ασκούσε την πολιτική του μέσα σε συγκεκριμένα εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά πλαίσια.
Με δυο λόγια:
α) Οριοθετούσε την πολιτική Δημοκρατία στο κρηπίδωμα της Ελευθερίας και την υπηρετούσε με ευλάβεια και σεβασμό του αδιαπραγμάτευτου αγαθού της ελευθερίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
β) Οριοθετούσε την Οικονομική Δημοκρατία, τη ελεύθερη δραστηριότητα των πολιτών στα πλαίσια των νόμων και του καλώς εννοούμενου ανταγωνισμού με όρους Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
γ) Υπερασπιζόταν με θεσμούς το Κράτος Πρόνοιας και με κατεύθυνση πάντοτε την κοινωνική του πολιτική προς τις ασθενέστερες ομάδες των πολιτών, τις ευρύτερες τάξεις της εργασίας τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Και αγκάλιαζε με στοργή τον αγροτικό κόσμο.
Υπήρξε πάντοτε το Κέντρο στηλοβάτης της μικρομεσαίας αστικής τάξης. Μια τάξη, την οποία η νεοφιλελεύθερη πολιτική της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου εξαφάνισε.
Αλλά η μεγάλη ειδοποιός διαφορά του Κέντρου, της Δημοκρατικής δηλαδή Παράταξης από την συντηρητική παράταξη είναι η υπεράσπιση των εθνικών μας Δικαίων. Από την εποχή του μόνου και πραγματικού Εθνάρχη, του Ελευθερίου Βενιζέλου, που δημιούργησε την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, μέχρι την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου (βυθίσατε το “ΧΟΡΑ”, άρνηση υπογραφής του κοινού ανακοινωθέντος του ΝΑΤΟ, το 1981) έχει γράψει σελίδες εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας.
Σε κάθε περίπτωση, δεν ανήκει στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης η Μικρασιατική Καταστροφή ούτε ξεπήδησε από τους κόλπους της η 4η Αυγούστου, ούτε ο κατοχικός δοσιλογισμός, ούτε προέκυψε από αυτήν η 21η Απριλίου.
[quote text_size=”small”]
Την ιστορία του Κέντρου, της Δημοκρατικής Παράταξης, με την οποία μόνο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ταυτίστηκε, σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο, δε μπορούν να σηκώσουν ούτε οι ασθενείς ώμοι του κρυφονεοφιλελεύθερου εισοδιστή και ταυτόχρονα απολίτικου (τι περίεργο πράγμα;) Στ.Θεοδωράκη ούτε φυσικά οι νεοφιλελεύθεροι ώμοι του Ευαγγ.Βενιζέλου.
[/quote]
Άλλωστε, το ομοτράπεζον και ομόκλινον με τον Σαμαρά, ο οποίος αποτελεί την συντηρητικότερη έκφραση (την αβερωφική) της δεξιάς παράταξης, στερεί κάθε δικαίωμα εκπροσώπησης της Δημοκρατικής Παράταξης. Η οποιαδήποτε απόπειρα θα ήταν όχι μόνο σφετερισμός, αλλά και ιεροσυλία. Τις αξίες, τις αρχές και τους ιστορικούς τίτλους του Κέντρου δε μπορεί να οικειοποιηθεί ο Βενιζέλος και η εναπομείνασα από το άλλοτε κραταιό κίνημα παρέα του ούτε, πολλώ μάλλον, ο αρχηγός του Ποδονίφτη.
Τη Δημοκρατική Παράταξη, στην εθνική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική της διάσταση, εκφράζει η ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (όρα Διακήρυξη στο www.akdi.gr). Την εκφράζουν εκείνες οι δυνάμεις του λαού που έχουν συμπαγή παραταξιακή συνείδηση, με την ιστορική, πολιτική και κοινωνική έννοια και διάσταση.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
