Η υψηλού πολιτικού ρίσκου, προσωπική απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να επιβάλλει αιφνίδιο θάνατο στην ΕΡΤ, έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Μια πρώτη είναι ότι επελέγη μάλλον ο αδύναμος κρίκος του δημοσίου τομέα, καθώς εκτιμήθηκε πως η απώλεια του κατασυκοφαντημένου δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, ελάχιστους θα συγκινούσε.
Βέβαια ο αδέξιος και προκλητικός τρόπος που ανακοίνωσε ο αρμόδιος υπουργός το κλείσιμο της ΕΡΤ, φαίνεται πως έφερε τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα προκαλώντας πρωτοφανείς εκδηλώσεις συμπαράστασης από το σύνολο του πολιτικού κόσμου αλλά και των συνδικάτων της χώρας.
Φυσικά και είχε προβλήματα η εταιρία και χρειαζόταν αναδιοργάνωση και εξορθολογισμό, ωστόσο ο τρόπος που τη χρησιμοποίησε ο Σίμος Κεδίκογλου και η κυβέρνηση ένα χρόνο που την εποπτεύουν, με τακτοποιήσεις άσχετων με το αντικείμενο ημετέρων με παχυλούς μισθούς, δείχνουν ότι αυτά για τα οποία την κατηγόρησαν για να αιτιολογήσουν το κλείσιμο, οι ίδιοι τα υπέθαλψαν. Ωστόσο ελάχιστοι κακόπιστοι αρνούνται τη μεγάλη προσφορά της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στη παραγωγή και διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού. Όπως επίσης ότι η ΕΡΤ, ήταν ένας συνδετικός κρίκος της πατρίδας με την άλλη Ελλάδα, εκείνη της Δισποράς και της Ομογένειας. Η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα κίνηση του πρωθυπουργού, φέρνει σε ακραία δοκιμασία τις σχέσεις μεταξύ των εταίρων της τρικομματικής κυβέρνησης αφού σε όλους τους τόνους ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δηλώνουν την αντίθεσή τους.
Την ίδια στιγμή βέβαια το Μαξίμου τους διαψεύδει, εκθέτοντάς τους ανεπανόρθωτα διαρρέοντας ότι οι δύο εταίροι και γνώριζαν και είχαν συμφωνήσει με το «σχέδιο αναδιοργάνωσης» της ΕΡΤ. Η εκτίμηση πάντως που κυριαρχεί είναι πως με την απόφασή της η κυβέρνηση προσπαθεί και μετά το ναυάγιο των αποκρατικοποιήσεων να αλλάξει την ατζέντα και να στείλει, κυρίως στο εξωτερικό, το μήνυμα της αποφασιστικότητας για τήρηση των συμφωνηθέντων. Ωστόσο οι αναλυτές θεωρούν ότι μια τέτοια άγαρμπη ενέργεια, ενέχει τα στοιχεία του πανικού, καθώς η ανικανότητα προώθησης των μεταρρυθμίσεων, έφερε στο πάρα πέντε για μια ακόμη φορά τα πράγματα, και έπεσε ο πέλεκυς, επί δικαίων και αδίκων. Δικαίως πλέον αναρωτιέται ο κάθε εργαζόμενος στις ΔΕΚΟ, αν έκλεισε η ΕΡΤ, που όχι μόνο δεν βάρυνε τον προϋπολογισμό, αλλά με την οικονομική διαχείριση της διετίας 2010-2011, παρουσίαζε και σημαντικά κέρδη που ενίσχυαν το κρατικό ταμείο, στην επόμενη ολιγωρία της κυβέρνησης ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Και φυσικά σε αυτό το κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας, δεν κινδυνεύει από ξαφνικό θάνατο άλλη μια δημόσια εταιρία. Κινδυνεύει από ασφυκτικό θάνατο και η ίδια η χώρα. Ή μήπως διαβλέπει ο πρωθυπουργός το αδιέξοδο που θα έχει σύντομα μπροστά του και προκαλεί την ιστορία με μια φυγή από αυτό, δια της προσφυγής στις κάλπες το φθινόπωρο;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
