Η ευφορία που δημιουργήθηκε το τελευταίο διάστημα με την αλλαγή στάσης των ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων, που διαγκωνίζονται ποιος θα κάνει την πιο επαινετική δήλωση για τις προσπάθειες της χώρας μας, κινδυνεύει να εξατμιστεί από τη σκληρότατη στάση των επικεφαλής της τρόικας, στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση.
Τη στιγμή δηλαδή που οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, δείχνουν να στηρίζουν την πολιτική ηγεσία της χώρας, οι ασφυκτικές πιέσεις των εκπροσώπων τους, κυρίως προς την κατεύθυνση των άμεσων και οριζόντιων περικοπών, απορρίπτοντας παράλληλα ως αναποτελεσματικά μέτρα αυτά που θα συνοδεύονταν με μεταρρυθμίσεις στο κράτος, σπρώχνουν την κατάσταση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προφανώς αυτές είναι οι εντολές που έχουν λάβει από τους προϊσταμένους τους και ας μην εθελοτυφλούμε, αυτή η διγλωσσία δείχνει ότι το μέλλον της χώρας δεν έχει κριθεί ακόμα, έστω κι αν έχει υπάρξει σημαντική αλλαγή κλίματος, κυρίως λόγω ευρωπαϊκών πολιτικών συσχετισμών, αλλά και ιδεολογικών συγγενειών, μεταξύ «αδελφών» κομμάτων.
Άρα δεν μπορούμε να κρίνουμε τη στάση τους βάση των προσωπικών τους ιδεοληψιών, όπως επιφανειακά ερμηνεύουν πολλοί. Προφανώς υπάρχουν λόγοι σημαντικοί γι’ αυτή τη διγλωσσία. Οι λόγοι αυτοί είναι η ανώδυνη επιρροή του ελληνικού προβλήματος, σε δύο σημαντικά διεθνή πολιτικά γεγονότα, που μπορεί από το αποτέλεσμά τους να αλλάξουν σημαντικά τους συσχετισμούς στο παγκόσμιο σύστημα.
Τα γεγονότα αυτά είναι οι αμερικανικές εκλογές τον Νοέμβριο και οι γερμανικές ένα χρόνο μετά. Σίγουρα έστω κι αν προέρχονταν από διαρροές, τα δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, που ήθελαν τον πρόεδρο Ομπάμα να ζητάει από τους ευρωπαίους να μην υπάρξουν «σκληρές αποφάσεις» για το ελληνικό ζήτημα πριν την κρίσιμη αναμέτρηση για ανανέωση ή όχι της θητείας του, είχαν βάση και δεν διαψεύστηκαν. Αυτό το γεγονός ενδεχομένως να αιτιολογεί την ξαφνική «αγάπη» που μας δείχνουν τελευταία οι εταίροι μας.
Αλλά και η σκληρότατη και άκαμπτη στάση των τροϊκανών που συνάδει με τη μέχρι πρότινος συμπεριφορά της γερμανικής ηγεσίας, είναι πιθανόν να στέλνει μήνυμα στη γερμανική κοινή γνώμη, πως πέρα απ’ τα ωραία λόγια τίποτα δεν έχει αλλάξει, αντιθέτως συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση η «παραδειγματική τιμωρία» των «σπάταλων» Ελλήνων. Ένα μήνυμα που οι αποδέκτες το μετουσιώνουν σε ενίσχυση της δημοτικότητας της κυρίας Μέρκελ.
Υπό αυτό το πρίσμα, αν εξεταστεί η τελευταία απόφαση του επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, για απεριόριστες αγορές κρατικών ομολόγων, μπορεί να ερμηνευτεί και ως κλείσιμο ματιού προς τις νευρικές και ανήσυχες αγορές. Δηλαδή, είναι σαν να λέει: «μην σας τρομάζει ένα ελληνικό ατύχημα, γιατί έχουμε τη δυνατότητα να περιορίσουμε την κρίση στηρίζοντας με αγορές ομολόγων τις επίφοβες να μολυνθούν Ιταλία και Ισπανία…»
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
