Εκ του αποτελέσματος κρινόμενη η πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου να εξαγγείλει τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το “ναι” ή το “όχι” στη δανειακή σύμβαση, όχι μόνο έπεσε στο κενό, αλλά του στοίχισε και την Πρωθυπουργία. Ωστόσο, άφησε το αποτύπωμα της σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε διαρκή κρίση χρέους και που, αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα αναγκαστεί να θέσει το ευρώ “στη βάσανο της λαϊκής ετυμηγορίας”, όπως σημειώνει ο Economist.
Προφανώς, στόχος του ήταν να επιμερίσει το βάρος της εφαρμογής της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου – η οποία παρ’ ότι “ευεργετική” (δική του έκφραση) δεν έτυχε της στήριξης των πολιτικών δυνάμεων. Έτσι, υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής, της μειωμένης ανοχής και αντοχής της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ο Πρωθυπουργός λειτούργησε παρορμητικά και απαράσκευα.
Διότι αν στόχος του ήταν να “υποκλέψει” την (συν)υπογραφή της ΝΔ στη δανειακή σύμβαση ή να εκθέσει την “εκ του ασφαλούς κριτική” του Προέδρου της, ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να ελέγξει τις επιπτώσεις. Να είχε ενημερώσει το δίδυμο Μέρκελ και Σαρκοζί ότι θα χρησιμοποιούσε το “εργαλείο” του δημοψηφίσματος για να εγγυηθεί την εφαρμογή της δανειακής σύμβασης – που είναι το βασικό ζητούμενο για τους δανειστές – κι εκείνοι να “έβαζαν πλάτη”, συντονίζοντας τη φρασεολογία τους στο κινδυνολογικό δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” για να εκβιάσει είτε το “ναι” της ΝΔ, είτε του εκλογικού σώματος.
Προφανώς όμως, υπέθεσε την άρνησή τους σε ένα ερώτημα δημοψηφίσματος που θα άνοιγε την όρεξη στους επικριτές της πολιτικής τους για μελλοντικές προσφυγές στη ετυμηγορία των ευρωπαϊκών λαών και πολιτεύτηκε με τα γνωστά αποτελέσματα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
