Το πολιτικό μας σύστημα, είναι προφανές, πως μη έχοντας πλέον την ευχέρεια να μοιράζει δανεικά, αντί να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και της λογικής στους δυναστευόμενους πολίτες, μοιράζει αέρα κοπανιστό πασπαλισμένο με φρούδες ελπίδες. Το ευρωπαϊκό δόγμα με γερμανική επιβολή, που δεν αφορά μόνο εμάς, – με τα περισσότερα δημοσιονομικά προβλήματα – αλλά όλες της χώρες του ευρώ, είναι «το τέλος, των ελλειμμάτων και της ανάπτυξης με δανεικά».
Φυσικά για το δόγμα αυτό έχουν ακουστεί πολλές επικρίσεις, αλλά από την κεντροευρωπαϊκή ελίτ θεωρείται μονόδρομος για την τραπεζική και κατ’ ακολουθίαν οικονομική ενοποίηση της γηραιάς Ηπείρου. Λογικό είναι και για τη χώρα μας, με τα θηριώδη αρνητικά οικονομικά μεγέθη και κυρίως επειδή ζήτησε τη συνδρομή των εταίρων, να μπει στο «κουστούμι» που αναγκαστικά της έραψαν οι δανειστές.
[quote text_size=”small”]
Και βέβαια, με τεράστιο κοινωνικό κόστος και παρά τους κυβερνητικούς ερασιτεχνισμούς – και τη μιζέρια να παρουσιάζουν ως καταστροφείς εκείνους που εξασφάλισαν την πολιτική που ακολουθούν, θεωρώντας τους πολίτες τουλάχιστον αφελείς -, τα πρώτα θετικά στοιχεία για την οικονομία άρχισαν να αχνοφαίνονται.
[/quote]
Αυτή την πρώτη χειροπιαστή απόδειξη ότι κάτι επιτέλους πάει να γίνει μετά από σκληρή και απάνθρωπη λιτότητα πέντε χρόνων που συνδυαζόμενη με την ύφεση που ξεκίνησε το 2008, επί «θωρακισμένης οικονομίας», για όσους δεν έχουν ασθενή μνήμη, λίγο έλειψε να την τινάξει στον αέρα η ανευθυνότητα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντιφατική και ανερμάτιστη πολιτική του, που προαναγγέλλει σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές ρήξη με τους δανειστές, και από την άλλη η συγκυβέρνηση η οποία αντιδρώντας σπασμωδικά στην πίεση των δημοσκοπήσεων, υιοθετεί τις πλειοδοσίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εξαγγέλλει το τέλος των μνημονίων, «ενάμιση χρόνο ενωρίτερα». Προφανώς οι γνωρίζοντες, προειδοποίησαν πως η χώρα δεν είναι ακόμα έτοιμη και χρειάζεται ένα πέπλο προστασίας κατά την περίοδο σταδιακής μετάβασης προς την κανονική χρηματοδότησής της από τις αγορές, οι οποίες όπως αποδείχθηκε από την αποφράδα εβδομάδα, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες και στην πολιτική αστάθεια και στις κορώνες περί μη αναγνώρισης των υποχρεώσεων της χώρας.
Πάντως από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν το μίνι κραχ, κάποιοι φαίνεται πως πήραν το μήνυμα και κάποιοι όχι. Κατ’ αρχήν η κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμναν, διαβεβαιώνοντας πως οποιαδήποτε απόφαση θα ληφθεί σε συνεννόηση και σε συμφωνία με τους εταίρους και το ΔΝΤ. Αλλά και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκαν να ξυπνούν από τη νιρβάνα της επερχόμενης κατάληψης των «θερινών ανακτόρων», και να προσγειώνονται στη σκληρή πραγματικότητα, μιλώντας είτε για την ανάγκη συναινέσεων, είτε για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, είτε για πολύ δύσκολη επόμενη μέρα. Ήδη, και με αφορμή τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Κύπρο, η συνάντηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον υπουργό εθνικής Άμυνας, έδειξε πως μπορεί να επιτευχθεί ένα μίνιμουμ συμφωνίας κυρίων, απέναντι στους εθνικούς κινδύνους που απειλούν τον τόπο, στρατιωτικούς και οικονομικούς. Γιατί η εθνική ανεξαρτησία δεν απειλείται μόνο από τις επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων, αλλά και από την αδυναμία της χώρας να λειτουργήσει αυτόνομα, προσφεύγοντας σε έξωθεν βοήθεια.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
