Υπήρχε έντονο και το προσωπικό και το πολιτικό στοιχείο στην παρουσία των δυο «μεγάλων κυριών» του ΠΑΣΟΚ, τη Βάσω Παπανδρέου και τη Λούκα Κατσέλη κατά τη διαδικασία ψήφισης του πολυνομοσχεδίου την περασμένη Πέμπτη.
Σε προσωπικό επίπεδο, η αφόρητη πίεση που δέχονταν ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Η συνείδηση συγκρούονταν με την πολιτική ευθύνη, δημιουργώντας προσωπικά διλήμματα που σε αρκετές περιπτώσεις, υπερβαίνουν οποιοδήποτε πολιτικό αναλόγου βεληνεκούς.
Ο τρόπος που η καθεμιά διαχειρίστηκε το προσωπικό της δίλημμα διέφερε, καθώς διαφορετικοί ήταν κι οι λόγοι που το δημιουργούσαν. Αμφότερες όμως έδειξαν πως τελικά η κατοχή ενός δημόσιου αξιώματος δεν είναι μια εύκολη υπόθεση – πόσο μάλλον η διατήρηση του ακόμα πιο δύσκολη…
Η Βάσω Παπανδρέου μετά βίας άρθρωνε τις λέξεις που προσεκτικά είχε επιλέξει, όταν ομολογούσε την αδυναμία της να σηκώσει στις πλάτες της την ευθύνη της μη καταβολής της 6ης δόσης από τους δανειστές. Στην ουσία αποκάλυπτε το δίλημμα που έθεσε ενώπιον της ο Πρωθυπουργός: «Δεν ψηφίζεις, δεν παίρνουμε τα λεφτά». Όντως βαρύ φορτίο για μια βουλευτή, η στάση της οποίας θα καθόριζε και τη στάση άλλων βουλευτών που ανέμεναν τη τοποθέτηση της.
Ήταν το κρίσιμο σημείο, όπου το προσωπικό δίλημμα αποτύπωνε το πολιτικό διακύβευμα της στιγμής. Και ήταν η Βάσω Παπανδρέου που το προσωποποίησε με ανάγλυφο τρόπο για λογαριασμό αρκετών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Η ίδια και άλλοι εξωθούνταν να ψηφίσουν ενάντια στη συνείδηση τους, μια πολιτική που δεν την πιστεύουν, που γνωρίζουν ότι βλάπτει τη χώρα και την κοινωνία, αλλά που μια άλλη πολιτική (ανύπαρκτη για την ώρα) θα την έβλαπτε ακόμα περισσότερο – κατά την κρίση τους. Για άλλη μια φορά, όμως η «τελευταία» κατά τη δική της ομολογία, η Βάσω Παπανδρέου διέσωζε την κυβέρνηση Παπανδρέου, παρατείνοντας για λίγο ακόμα το χρόνο παραμονής της στην εξουσία. Δίνοντας έτσι ένα περιθώρια για …πολιτικές πρωτοβουλίες που πιθανώς, την ύστατη ώρα, να αποτρέψουν τη χώρα από εντελώς ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αυτό το διάστημα ξεκινά μετά τη Σύνοδο Κορυφής…
Η στάση της Λούκας Κατσέλη και η άρνηση της να υπερψηφίσει ένα κομβικό σημείο του πολυνομοσχεδίου για το οποίο η ίδια είχε διαπραγματευτεί και συμφωνήσει με την Τρόικα για να αλλάξει στη συνέχεια (εδώ εντοπίζεται το προσωπικό της στοιχείο), θα βρεθεί αναπόφευκτα στο επίκεντρο των ζυμώσεων της «επόμενης μέρας». Με πολιτικούς όρους, πλέον, το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων θα προσδιορίσει την αποτελεσματικότητα του νέου μοντέλου ανάπτυξης της χώρας και θα δοκιμάσει τα όρια της κοινωνικής συνοχής που είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.